________________
૮૪
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર
રાજાએ દીક્ષામહોત્સવની તૈયારી આદરી. કુડપુરનગરના ચાક–ચૌટામાં અમરપુરીનાં દિવ્ય દક્ષ્ા ચમકવા લાગ્યા. નાનાં-મોટાં ભવનને બારણે આત્માનાં અમૃત સત્યા ઝળકવા મ`ડયાં, ગામ આખું દીક્ષામહાત્સવમાં હ પૂર્વક ભાગ લેવા લાગ્યું તે સમયે અનેક રાજાએ તેમજ ચેાસ ઇન્દ્રો અને દેવદેવીએ ક્ષત્રિય કુડપુર ગ્રામે આવ્યાં.
દીક્ષાને દિવસે નવિન રાજાએ શ્રી મહાવીરને પૂર્વાભિમુખ બેસાડી ક્ષીર સમુદ્રના જળથી તથા સ` તીની સ્મૃતિકાથી અભિષેક કર્યાં તે સમયે સ` દેવા “ જય-જય ” શબ્દતા ઉચ્ચાર કરતા હતા. સ્નાન બાદ શ્રી વીરે ઉત્તમ શ્વેત વસ્ત્રા શરીરે ધર્યાં. લાટે ચંદનને લેપ થયા, કર્ડમાં કલ્પવૃક્ષના ફૂલોની માળા તેમજ રત્ન-માણિકયના અનુપમ અલંકારા ચમકવા લાગ્યા. માથે અણુમેાલ આત્માની રત્નાને મુગટ દીપતા થયા, શ્રી મહાવીર ખીજા લગ્ન માટે તૈયાર થયા. પ્રથમ પરણેલા, તે એક સ સારી નારી સાથે; આ સમયે તેમનું લગ્ન અનંત પ્રકાશની પ્રતિમા સ્વરૂપ ‘ મુક્તિરમણી ' સાથે થવાનું હતું અને આજે દીક્ષા કાળે તે રમણીના નામ સાથે તેમની સગાઇ થવાની હતી.
વિક્રમ સંવત પૂર્વે ૫૧૩ ( ઇ. સ. પૂર્વે ૫૬૯ ) ના માગસર સુદ દશમને સુવ્રત નામના માંગલિક દિવસે શ્રી મહાવીર સ્વામી-ચંદ્રપ્રભા તૂલ્ય ધવલ-‘ ચન્દ્રપ્રભા ’ નામે પાલખીમાં પૂર્વાભિમુખ એડા કે તરત જ અસંખ્ય દેવ માનવા તે પાલખીના ચારેય છેડે વળગી પડયા
'
..
'
જય જય નંદા જય જય ભદ્દા ’ ના માંગલિક અવાજો વરધોડામાં ગૂજવા લાગ્યા. વરઘેાડામાં પાલખીની આસપાસ રહેલા દેવમાનવા શ્રી મહાવીરના ગુણાનુવાદ ગાતા હતા. વરધેાડાની આગળ હજાર પતાકાવાળા ઇન્દ્રધ્વજ ચાલતા હતા, તેની પાછળ પૂ`કલશ-ચામર, છત્ર, આર્ડ માંગલિકાદિક શેલતાં હતાં, તેમજ હાથી, ઘેાડા સહિત લશ્કર પાછળ ચાલતુ` હતુ`. દીક્ષા કલ્યાણકના વરઘેાડાની શૈાભ
