________________
૫. સાધુ સાધ્વીઓ અને આપણે
૧૭૩. આજની આપણી ધાર્મિક વ્યવસ્થા કથળી રહી છે. સાધુ સમુદાય તરફની આપણું પૂજ્યભાવના આજે અલોપ થઈ ગઈ છે. તેમના ગુણદોષ જોવામાં જ આજને આપણે અમૂલ્ય સમય વ્યતીત થાય છે. સાધુઓના ગુણ ને દેષ ! તે સંસારી કઈ રીતે પારખી શકશે ? જેની નજરમાં સત્તા ને લક્ષમીન ઘેન છે, એ ઘેનવાબી આંખો, પરનાં નિર્દોષ ચરિત્રને ઘેનવાળું ન કલ્પી બેસે તેની પાકી ખાત્રી શી ? ઉપાશ્રયના એકાંત પ્રદેશમાં દિનરાત ગુજારતા, ઉપાશ્રયની દિવાલમાં બેશીનેય જગતને શાશ્વતધર્મને બોધ કરતા, શેષ સમયમાં નિજના આત્માનું હિત ચિંતવતા, તેમજ વિશ્વસમસ્તને કલ્યાણપ્રદ નીવડે તેવા અમૂલ્ય ગ્રન્થ-રત્નનું સર્જન કરતાં, પૂજ્ય સાધુ-સાધ્વીઓના ગુણ દેષ જોવાથી આપણે આપણું જ અહિતનું જોખમ ઉઠાવીએ છીએ એ વાત વીસારી વિસરાય તેમ નથી.
સાધુસાધ્વીઓ પ્રત્યેના પૂજ્યભાવમાં ઉણપ આપ્યા સિવાય આપણને જણાતી વિચિત્ર ઘટનાઓનો ઉકેલ આપણે તેમની પાસે માગીએ તે તે બધી રીતે વ્યાજબી અને લાભપ્રદ નીવડે, પરંતુ આપણે તે આપણા સંસારી સ્વભાવનુસાર સંસાર મુક્ત થયેલા તે પૂજ્ય વગ ઉપર માલિકિત યાને બેઠો દાબ બેસાડવાની કોશિષ. કરવા જઇએ છીએ અને તેને લઈને આખાયે સંધને ભારે નુકસાન સહન કરવું પડે છે.
કેટલાક સમજુ ભાઈઓ તરફથી એમ સાંભળવા મળે છે કે : સાધુમહારાજો અંદર અંદર ઝઘડા કરે અને પછી ઉપદેશ આપવા પાટ ઉપર હાજર થાય, તે વખતે તેમને તે ઉપદેશ બીજાને કયા સંગમાં અસરકારક નીવડે. સાધુમહારાજે અંદરઅંદર ઝઘડે છે તે, શાસ્ત્રના મતે નક્કી કરવા, નહિ કે નાણુની લેવડદેવડ કે સેદાની આંટીઘુંટી બદલ અને શાસ્ત્રના સિદ્ધતિ બદલ સાધુમહારાજે ઝઘડે તેમાં આપણું પૂજ્યબુદ્ધિમાં ઉણપ આવે તેથી અહિત પણ આપણું
