________________
વિદ્દોર શ્રી મહાવીર
જોત જ તે શરમાઈ ગયો. વજ તેણે ખેંચી લીધું. પ્રભુને નમસ્કાર કરી ચમરેન્દ્રને ક્ષમા બક્ષી. મહાજનોની છાયામાં અલ્પબુદ્ધિ માનવમ પણ માનવતાના દિવ્ય ગુણો પ્રગટે છે.
સત્તાનું ઘમંડ –-આજે જ્યાં નજર કરીએ છીએ ત્યાં સઘળે સત્તાનાં ઘોડાપૂર રેલાતાં જણાય છે. આ આર્યભૂમિમાં પણ આજે તો પક્ષબળ વડે સત્તાનાં સામ્રાજ્ય સ્થપાઈ રહ્યાં છે. એક પક્ષે કે ગ્રેસ, બીજા પક્ષે મુસ્લીમ લીગ. એક પવિત્ર ભૂમિ પર બે સતાઓ કેટલી અજબ વાત ! પણ જેને પક્ષનું બળ મળી જાય છે તેને એ વાતને ખ્યાલ જ નથી રહેતો કે પોતે કાના ઉપર સત્તા સ્થાપવી તયાર થયો છે. આજ સુવાને ઇતિહાસ વાંચતાં પણ સાર તે એજ નીકળે છે કે, “સત્તાના લાભ માં ફલાણે રાજા ઘવાણ, ફલાણાને દેશપાર થવું પડયું,' જે કઈ પણ પક્ષની સત્તા કાયમ નથી રહી તે પછી તે બદલ લેહીનાં પૂર શા માટે રેલવવાં જોઇએ. ખરી સત્તા સંપની હોવી જોઇએ. સત્તાની ભૂખનું બીજું નામ જ કુસંપ છે અને તેને પરિણામે સાંપડતી મુના, ક્ષણભર ટકીને સદાને માટે અન્યના હાથમાં ચાલી જાય છે, સતાના ઘમંડ કરતાં સંપની નમ્રતા વધારે લાભદાયી નીવડે છે, તે દ્વારા જે સાત્ત્વિક શાંતિને આનંદ જગતની પ્રજાઓને ચાખવા મળે છે, તે આનંદ બીજા ગમે તે પ્રકારના વિભવમાં રાચવ શ્રત ન જ મળી શકે. કારણ કે અન્ય પ્રકારના સુખની એથે તેના સંરક્ષણની પૂરતી તકેદારી રાખવી પડે છે.
ગહન પ્રતિજ્ઞા –સુસુમારપુરથી વિહાર કરીને આગળ ધપવા શ્રી મહાવીર ભગપુર, નંદીપુર, મેઢક વગેરે ગામમાં થઈને કૌશામ્બીપુરીમાં પધાયી, કૌશામ્બીની શોભા અનુપમ હતી. શતાનિક ત્યાંને રાજવી, મૃગાવતી તેની પટરાણું. મૃગાવતી ધર્મપ્રેમી અને સંસ્કાર સંપન્ન અનારી હતી. જેમાં પ્રતિને તેનો ભાવ અટલ અને નિર્મળ હતો. વિશાળીના ચેટકરાજાની તે પુત્રી થાય.
