________________
૧૨૦
વિદ્ધારક શ્રી મહાવીર
પણ હું નમ્રપણે પૂછું છું કે, શરીરની તમારી સેવા તમને કયાં શાશ્વત સોની લ્હાણું કરશે? શરીર એક દિવસ મને અને તમને સહુને છોડીને જવાનું જ છે. તે પછી નાશવંત શરીર વડે અમર સત્યની સુરભિ કેમ ન ચાખવી ? અનેક જન્મમાં અનેક પ્રકારના ભાગે વડે આ શરીરે પોષાયું હશે, છતાં તેવા ભેગે પ્રત્યે તેવા જ પ્રકારની તીવ્ર લાલસા આજે પણ આપણા અનુભવમાં આવે છે. ખાઉધરા એવા શરીરને આત્માના આનંદમાં કેમ ન લગાડવું. શરીરમાં બંધાવાથી વ્યક્તિત્વને લેપ થાય છે, તે ઉપરાંત માનવી પોતે પોતાના જ ગુલામ બને છે અને શરીરની બાબતમાં જેની તેની સાથે ઝઘડી ઊઠે છે, જ્યારે તેને આત્માને આનંદની લેશ પણ દરકાર રહેતી નથી.
ચોમાસું ઊતયું નવી સાલ બેઠી. શિયાળાને ઠંડો પવન શરૂ થયેલ ને શ્રી મહાવીરે વિહાર શરૂ કર્યો. આત્મપ્રકાશને ખીલવવા માટે શ્રી મહાવીરે સહેલા ઉપસર્ગો તરફ જે ભાવપૂર્વક નજર કરીએ તે શરીર સાથેને આપણે સ્નેહ શાશ્વત તની દુનિયામાં વળાંક લે.
નાના પ્રકારના ઉપસર્ગો –વિહાર કરતા શ્રી મહાવીર મહામુનિ ને ગશાલક યંમલા બામે આવ્યા. તે પ્રદેશના રક્ષકે પિતાના પ્રદેશમાં એરી કરી ગયેલા ચોરને પકડવા સૈન્ય લઈને નીકળેલા. તેમણે આ બન્નેને ચાર ધારી પકડ્યા. પરંતુ પાછળથી શ્રી મહાવીરની ઓળખાણ પડતાં માન સાથે મુક્ત ક્ય.
એક દિવસ મહાવીરસ્વામીને શાલક હલિદદુગ ગામની સીમમાં ધ્યાનસ્થ હતા, ત્યારે વણજારાઓએ સળગાલા અગ્નિમાંથી જંગલમાં દાવાનળ શરૂ થયે. તેની બહુજ ગરમ જવાળા એથી ગોશાલક ચમક, શ્રી મહાવીરનું તે તરફ ધ્યાન ધરી તે ત્યાંથી ભાગી ગયા, પણ સમતાસિબ્ધ શ્રી વિરે ધ્યાનની દૃઢતા ન છોડી. અગ્નિની ગુલાબી જવાળાઓ ધીમે-ધીમે વધવા માંડી, વધતી-વધતી તે શ્રી વીર ઊભા હતા તે પ્રદેશમાં ફેલાવા લાગી. નાં મહામુનિ ન ડગ્યા. અગ્નિના તાપને
