________________
મહામુનિ શ્રી મહાવીર
૧૪૩
કાળને મેટે ભાગ શહેશે કે ગામડાંના તેમના બનાવેલા ભક્તના ટેળાંની આસપાસ બેસીને જ ગાળે છે. જૂજ સાધુ-સાધવીઓ આજે. શ્રી વીરનું અનુકરણ કરી રહ્યાં છે અને તેટલા પણ અમારાં સહભાગ્ય છે.
ચિતવન બાદ શ્રી મહાવીરે અનાર્યપ્રદેશ તરફ વિહાર આદર્યો. વજભૂમિ, શુદ્ધભૂમિ, લાટ વગેરે મ્લેચ્છ પ્રદેશમાં તેઓ નિર્ભય રીતે વિહરવા લાગ્યા.
ઉપદ્ર –અનાર્યભૂમિના લેકે શ્રી વીરને જોતાં જ ચમકતા અને તે ચમકને દાબવા તેઓ શ્રી મહાવીર પ્રત્યે અમાનુષિ રીતે વર્તતા. સત્યત અનાર્યોને આત્મા સંબંધી સત્યને ઓછો પણ ખ્યાલ નહતો. સાત હાથના શરીરવાળા, નગ્નસ્વરૂપી, મુખકાન્તિ મહેતા શ્રી મહાવીરનું દર્શન તેમની વિષયલેલુપ ઈનેિ અરુચિકર લાગતું અને ઇન્દ્રિયો પ્રેર્યા ઑછે લાકડી, પત્થર, ધૂળ, ઢેકા આદિ વડે શ્રી મહાવીરને ઉપદ્ર ઉપજાવતા શ્રી વિર મનગમતા એકાન્ત પ્રદેશમાં કાયોત્સર્ગ જઈ ઊભતા. તે સમયે શરીર તેમનું એક તરફ ફેંકાઈ જતું અને તેઓ આત્માના સુવર્ણ શિખરે જળતા જ્ઞાન પ્રદીપમાં તલ્લીન બની જતા. અનાર્યજને તેમની તરફ ભસતા કૂતરાને છોડતા, કૂતરાઓ તેમના સ્વભાવ પ્રમાણે કરડીને ચાલી જતા અને તે પ્રમાણે શ્રી મહાવીર તેમના સ્વભાવ આત્માનાં અજવાળાં પીવાની પળે અન્યત્ર નયન ન જ ફેરવતા, શ્રી વીરે દેહભાવ ત્યજ્યો હતો. આત્માભાવે જ તેઓ પ્રતિપળમાં હસતા. ઇન્દ્રિય, મન, બુદ્ધિ ને શ્વાસોચ્છવાસ તેમને આત્માના ચંદનgવારા જ ઉરાડતે તેમના શરીરમાંથી જ્યાં નજર કરે ત્યાંથી આ માના પ્રશાન્ત અમૃતરસની સેરે ફૂટતી જતી. આનું કારણ એજ કે, પ્રાણીમાત્ર પ્રત્યેના કલ્યાણની વધુ નિર્મળ ધવલ બળે જતી તેમની સક્રિય આરઝૂમાંથી તે અમૃતસરનાં જ ચિત્રો પ્રગટતાં હતાં.
જે જે પ્રાણી જાણે અજાણે તેમને હેરાન કરવા આવતું, તે
