________________
ભક્તની ધૂન
૧૬૯ છે. કાર્તિકરવામીની મૂર્તિને અંતરમાં છુપાયેલા ઇન્દ્ર શ્રી વીરને નમસ્કાર કર્યો, આ જોઈને સકલ માનવ સમુદાય શ્રી મહાવીરને ચરણે ખૂક્યો અને તેમને કાર્તિકસ્વામીના ઇષ્ટદેવ માન્યા.
ભક્તની ધૂન જુદું જ કાર્ય કરી બતાવે છે. ઇસુ ખ્રિસ્ત સ્થાપેલે બ્રિતિધર્મ તેના ભકતરાજવીઓની ધૂનમાંજ આજે વ્યાપક બન્યો છે. બુદ્ધ પ્રવર્તાવેલે બૌદ્ધધર્મ અશક અને તિરૂ જેવા બુદ્ધ રાજવીઓની ધૂનને કારણે જ આજે પણ ટકે છે. મહામાનવોના બેલી વખત જતાં વ્યાપક સ્વરૂપ પકડે છે તેના કારણે જ તેમના તે બેલની પાછળ ફના થનાર ભક્તોની સાચી ધૂન છે. આજે મહાત્મા ગાંધી એકલા શું કરી શકત? પણ તેમના બેલને ઝીલનારા ભક્તવર્ગના ટેકાથી આજે તેમના વર્ગની સંખ્યા પણ ચઢતી જાય છે. ભકતની જે ધૂન હેય છે તે એટલી બધી તીવ્ર અને તેજસ્વી હોય છે કે, તે જેને પોતાના ગુરુ માની બેઠા હોય, તેના કરતાં વડે તેને આ વિશ્વમાં કઈ જણાયજ નહિ અને તેને લઇને તે પોતે, પિતાના તે ગુરૂ માટે ગમે તેવું ખતરનાક કાર્ય કરવા પણ હામ ભીડે. -
રવિ-શશીનું આગમન –શ્રાવતી નગરીથી વિહાર કરીને શ્રી મહાવીર કૌશાંબી તરફ આવ્યા ને ગામ બહારના એકતિ, નિરવ પ્રદેશમાં કાયોત્સર્ગે રહ્યા. આ સ્થળે સૂર્ય અને ચન્દ્ર પિતાનાં મૂળ વિમાન સહિત આવીને શ્રી વીરને વંદના કરી હતી. સૂર્ય ને ચન્દ્ર પિતાનાં વિમાન સાથે જ તેજસ્વી મહામાનવને વદિવાને આવ્યા હશે, તે માનવે વખત જતાં પ્રવર્તાવેલા ધર્મની સૂક્ષ્મતા અને તેજસ્વીતા કેટલી મહાન ગણી શકાય? સૂર્ય—ચન્દ્રનાં વિમાન સાથેના આગમનને શાસ્ત્રકારે એક અજાયબી તરીકે લેખે છે. જેવી રીતે આ દુનિયામાં તાજમહાલ-મસ્યાનો ઘંટ-ચીનની દિવાલ વગેરે અજાયબી-જન ધર્મની ભાષામાં અચ્છેરું ગણાય છે ( wonder of the time
