________________
મહામુનિ શ્રી મહાવીર ,
૧૨૯ પ્રભુનું આખું શરીર હિમશિના જળ વડે ભીંજાઈ ગયું. માહ મહિનાની શિતળ અજવાળી રાત પ્રભુ શ્રી વિરે આ પ્રકારના ઉપસર્ગને સમભાવે સહન કરવામાં વ્યતીત કરી. રાત્રિના છેલ્લા પ્રહરે ધ્યાનસ્થ શ્રી મહાવીરને “લેકાવધિ” નામનું ઉત્કૃષ્ટ અવધિજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું.
સામાન્ય અવધિજ્ઞાન અને લેકાવધિજ્ઞાનમાં તારતમ્યતા એ રહેલી છે કે, સામાન્ય અવધિજ્ઞાન મર્યાદિત છે તે આવેલું પાછું જાય છે.
જ્યારે લેકાવધિજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયા પછી પાછું જતું નથી અને સમસ્ત લકમાં રૂપી રહેલા-દ્રવ્યોને જણાવ રૂં છે.
ઉપસર્ગ કરતાં વ્યંતરી આખરે થાકી. આત્માના અજબ હૈર્ય આગળ તેને સામાન્ય પ્રકારને રેષ ડૂબી ગયો. તેણે પ્રભુની ક્ષમાપના વાચી ને ભક્તિભાવપૂર્વક પૂજા કરી. આત્માના અમાપ બળ સમીપે આ આખી દુનિયાનું બળ પણ અ૫ માત્ર છે કારણ કે આત્મબળની ઝાંખી વિશ્વના અનંત આત્માઓના સ્નેહમાંથી થાય છે અને
જ્યારે આત્મા છવમાત્રમાં હસતે, રમત જણાય છે. તે પછી આત્માનું સામર્થ્ય પ્રગટે છે અને સર્વવ્યાપક સત્યોમાં તે એક કાર થાય છે કે આખરે તે સર્વમય બને છે. સર્વમય બનેલા એકને અનેકમય કહેવાય. જ્યારે અનેકમયમાં ઈશ્વરનું દર્શન સમાયેલું છે અને ઈશ્વરમાં રમતા સર્વમયને ઇશ્વરની ઇચ્છા વિના કો પામર જીવ ડગાવી પણ શકે? આત્મપ્રકાશને પામવા માટે અંદરને બહારના ભાવોમાં એકતા ખીલવવી જરૂરી છે. પ્રાણીમાત્રમાં પોતાને અને પિતામાં પ્રાણીમાત્રને હસતા દેખવાની તાકાત કેળવવી પડે. શ્રી મહાવીર સર્વ પ્રત્યે સમભાવી હતા. કારણ કે સમભાવ આત્માના પ્રક્રાશની સુરભિ છે. કહે તે સુરભિને કણ અવગણું શકે ?
*"I am I. The whole weight of the universe can not crush out this individuality of mine."
. - Rabindranath Tagore
