________________
-
-
માતા-પિતાનું સ્વર્ગગમન
વરસીદાન:–દાન એ આત્મ ધર્મ પ્રકટ કરવાને એક અણુમેલ ઉપાય છે. અનાદિકાળથી ઈન્દ્રિયઘેર્યા જીવને મળે તે ગ્રહણ કરવાને, લેવાને સ્વભાવ પડી ગયું છે એ ભકષાયની નિશાની છે. આહાર, ભય, અબ્રહ્મચર્ય અને પરિગ્રહ એ ચાર સંજ્ઞા જીવને અનાદિ કાળથી વળગેલી છે. એ ચારમાં જે-જે પ્રવૃત્તિ કરવી તે બહિરાત્મભાવ છે, એમ જીવને પોતાને લાગતું નથી. લેભકષાયના ઘેરા ગુલાબી રંગમાં રંગાયેલા માનવને તે મરણકાળ લગી પરગ્રહ ઉપરથી લેશ પણ મમત્વભાવ ડગતા નથી; દાન-શિયલ તપ ને ભાવ એ પ્રકારને ધર્મ જિન ધરેએ કહ્યો છે, તેની આરાધનાથી આત્માનું આત્મત્વ પ્રગટ થાય છે અને ભૌતિક પદાર્થો તરફ વહેતું લેભકષાયરંગી જીવન-સત્ત્વ સ્વાત્મવિકાસને માર્ગે વહેણ બદલે છે. પરિગ્રહને જીતવા માટે દાન જેવું અમોઘશસ્ત્ર આ દુનિયામાં બીજું નથી.
નિત્યે શ્રી મહાવીર એક ઘડી દિવસ ચઢયા પછી દાન આપવા બેસતા. તેમના તે દાનપ્રવાહ પણ બે પ્રહર (સવા પાંચ કલાક સુધી અખંડ રીતે ચાલુ રહેતા અને નિત્યનું એક ફ્રોડને આઠ લાખ સૌનેયાનું * દાન શ્રી વર્ધમાનના હાથે અપાતું. સૌનેયાપર તીર્થકરના માબાપનું તથા થનાર તીર્થકરનું નામ હોય છે. આ પ્રમાણે એક વર્ષ સુધીમાં શ્રી મહાવીરે કુલ ત્રણ અઠયાસી ક્રોડ અને એંશીલાખ સેનામહોરનું દાન-દુનિયાના દરિદ્રને ટાળવા માટે આપ્યું. જેમ-જેમ તેમના હાથમાંથી દ્રવ્ય પસાર થતું તેમ તેમ દ્રવ્યના પ્રવાહમાં-તેમના જીવનવિકાસને રોધવા મથતા પરિગ્રહાદિ તમામ બળે–બહાર નીકળી ગયાં અને તેમની દષ્ટિ નિર્મળ બની.
દીક્ષા મહોત્સવ –દીક્ષા સમય નજીક આવ્યો એટલે નંદિવર્ણન
* એક સોને બરાબર એંશી રતિભાર થાય છે. ૮૦૦૬ રતિ= ૫/૬ રૂપિયાભાર જેની કિંમત વિક્રમ સંવત ૧૯૯૫ માં પ્રવર્તતા તેલા દીઠ રૂ. ૨૪) ના હિસાબે રૂ.૨૦) ને એક સેનૈયે થાય.
