________________
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર
""
ઉત્તર વાચાલથી શ્રી મહાવીર શ્વેતામ્બી નગરી તરફ ગયા, તે સમયે ત્યાં પ્રદેશી નામે રાજા રાજ્ય કરતા હતા. શ્વેતામ્બીથી શ્રી વીર સુરભિપુર ગામની સમીપે આવ્યા. સુરભિપુરથી તેમને રાજગૃહ નર્ તરફ જવું હતું. સુરભિપુર અને રાજગૃહની વચ્ચે ગગા નદી વહેત હતી. સામે કાંઠે જવા સારૂ શ્રી મહાવીર સિદ્ધાન્ત નામે નાવિકની નાવમાં ખેડા. એ બાજુથી હલેસાં ચાલવા માંડયા, નાવ સપાટાબંધ જળ કાપવા લાગી. તેવામાં ઘુવડ નામે પક્ષીને અવાજ આવ્યો. ‘ઘુવડ રાત્રે ખેાલે, તેના બદલે આ તે દિવસે એલ્યું, માટે માર્ગોમાં મેટુ વિઘ નડશે. ' એમ તે નાવમાં બેઠેલા ફેમીલ નિમિત્તિએ કહ્યું એસારૂએ ગભરાયા. નિમિત્તશાસ્ત્રીને આફતમાંથી ઊગરવાના મ પૂછ્યા. ક્ષેમીલ ખેલ્યા, “ શાંત થાઓ, :હજી તમારાં ને મારાં પુણ્ય તપે છે, આપણે સહુ આ નાવમાં બેઠેલા આ શાન્ત મહિષૅની કૃપાથી ક્ષેમકુશળ સામે પાર પહેાંચી જઇશું. આટલા ઉહાપાહ વચ્ચે શ્રી મહાવીર પ્રભુ નાવના એક ખૂણે સયમપૂર્વક બેઠા હતા. આસપાસ ગંગાનાં અફાટ જળ ઊછળતાં હતાં. શાન્ત પવનમાં નાવ આગળ વધવા માંડી. કાળા ભમ્મર પાણીની વચ્ચે નાવ આવી કે તરત જ તે શ્રીફળની જેમ ઊંચી-નીચી થવા લાગી. પવન જારથી ફૂંકાવા લાગ્યા, નાવ બેકાબૂ બની. હલેસાં મારનારા હાંફવા લાગ્યા, પવનના જોરમાં સઢ ફાટું-ફાટું થવા લાગ્યા. નાવિક ગભરાયા, શું કરવું તે, તે ન વિચારી શકયા. તેની આશાભરી નજર શાન્ત મહામુનિ મહાવીર પર ફરી, શ્રી મહાવીર તા-જાણે કંઇ જ ન થતું હાય, એવા-નિશ્ચિંત ભાવપૂર્ણાંક ખેડા હતા. શ્રી વીરની નજરનું અમી કિરણ નાવિકની અશ્રુભીની આંખને છળ્યું, તેના અંગાંગમાં ચેતનાતા પવન ફૂંકાયા, બહાર ફૂંકાતા પવન સામે ઝૂઝવાને તે ઉત્સુક થયા. હલેસાં તેણે પેાતાના હાથમાં લીધાં, મઝધારમાં સપડાયેલ નાવને તેણે દિશામાં લીધી, ભયંકર વમળાની વચ્ચે નાવ સપાટાબંધ આગળ ચાલવા માંડી.
૧૧૦
