________________
વિશ્વભૂતિ
૨૫
વિષે સાચી
**
ભવા કરવા પડશે એમ ખાત્રી થાય. ત્યારે જ તે જીવન દરકાર રાખતાં શીખે. મુનિ વિશ્વભૂતિ જાણતા હતા કે, ‘ મારે। આ ભવ, તે મારા થયેલા અને થનારા અનેક ભવામાંના એક ભવ છે. થયેલા ભવા વડે મે' આ ભવતે આવે। આકાર આપ્યા છે, કિન્તુ આ ભવે એવા ભાવ ભાવુ` કે આવનારા ભાવો મારા પોતાના ભાવે પ્રમાણે જ વર્તે. ” એમની એ ભાવના થાડે અંશે ફળી ગણાય. શુભ ભાવના ભાવવી તે આત્માતા ધમ છે પણ તે ભાવના ક્રિયામાં છતી કરવી તે શરીરના ધમ છે. ભાવના જેટલે અંશે ફળે તેટલા જ લાભ.
સદ્દોષ પ્રતિજ્ઞાના ફૂંકાતા પવન વડે ઘેરાયેલ આત્મપ્રકાશ અંતે મુનિ વિશ્વભૂતિના નશ્વર દેહને ત્યાગી એના સતરમા દાવ રમવા માટે શુક્ર દેવલાકની શુભ મણિમય મહેાલાતમાં ચાલ્યો ગયો. ત્યાં તે દેવ બન્યો.
વિશ્વભૂતિના સેાળમા ભવમાં, પ્રથમ ભવના નયસારના આત્મા,એના વચલા ભવા કરતાં વિશેષ પ્રગતિમાં આવ્યો ગણાય. કારણ કે અત્યાર સુધી નયસારના આત્માએ સાચી ભાગવતી દીક્ષાને સાંગાપાંગ ઉત રી જ ન હતી. મરીચિ ।। ભમાં પણ તેણે લીધેલી ભાગવતી દીક્ષાના અશુભ ચારિત્ર–મેાહનીયક ના ઉદય વડે ત્યાગ કરેલા. * તે પછીના ભવામાં પણ તેણે ત્રિદંડી-પરિવ્રાજક–ધનાજ સ્વીકાર કરેલા. આ ભવમાં જ તેણે સાચી ભાગવતી દીક્ષાનો સ્વીકાર કરી, જૈન દર્શનમાં ખરી રીતે પ્રશ્નપેલું સાચું જ્ઞાન મેળવેલુ', જે જ્ઞાન તેને ભાવિના આવનારા જ્ઞાનને આમંત્રનાર તરીકે ઉપયોગી નીવડયું છે.
* ચારિત્ર-મેાહનીયક એટલે જીવનમાં ખીલતી ચારિત્ર કળાને ઢાંકતુ, અશુભ વિચારરૂપ માહનું વાદળ. જે વાદળને વિખેરવા માટે સચમ એજ અમેાલ ઔષધ છે.
