________________
રાજકુ ાર : મહાવીર
પછ
છે. ત્યારે માનવી પોતે વિશ્વના વ્યાયક ધમેૌથી નિરાળા બની, મનેકલ્પિત મા ગમન કરે છે. અને પોતાના લાભના સ્વાર્થી બની, અન્યથી દૂર ને દૂર ભાગવાની સાથે, આત્માના અમર્યાદ સ્વરૂપને તિરહિત કરી મૂક છે ત્યારે તેની ગણના સામાન્ય પ્રકૃતિના માણસમાં જ થાય છે, અને જ્યારે તે ભલામાં મેકળે! બનવાને બદલે અન્યની બૂરાઇમાં મેોટા થવા લલચાય છે, ત્યારે પાપાત્માનું કાળુ કલંક તેને કપાળે ચાંટ છે. દુનિયામાં આવા સ્વાર્થીવાંચ્છુ માનવાની સંખ્યાનું પ્રમાણ વધતાં, આત્માના મૂળભૂત ગુણો જડ દ્રવ્યોની સાથે અથડામણમાં આવે છે, તેમજ દુનિયાના આત્મસ્નેહ, શરીરના સ` પ્રકારના આનંદમાં અટવાઈ જાય છે. શરીરના સર્વ ધર્મો ઉપરાંત માનવીને આત્માના ધર્માનુ પાલન કરવું પડે, તે સિવાય સ ંસાર એક કેદખાનાના સ્વરૂપમાં ફેરવાઇ જાય, સ્વાર્થાંજને તે કેદખાનાને આનંદભુવન માની શકે, કિન્તુ સુખદુઃખથી પર રમતા આત્મપ્રેમી માનવસમુદાય તે. ટાણે અકળાય, અકળામણમાંથી તેમની મુકિત કાજે તે સમયે કાળના ગર્ભમાં અનત્ય આત્મસ્વામીનું ઉતરાણ થાય. તે આત્મસ્વામી સ`ત્ર આત્માના આનંદ અને તેના મૂળ લક્ષણાના પ્રચાર કરે. મહાપુરુષ તે કહેવાય છે, જેની જાત દુનિયાના શરીર સાથે સંકળાઈને સમભાવે કામ કરે છે, જેને આત્મા વિશ્વના આત્માની સમીપ રહીને વિશ્વમાં અજવાળુ ફેલાવે છે. જેમ-જેમ શરીર પરથી આપણી નજર દૂરનાં શરીરા પર પડતી થાય, જાત કરતાં તે શરીરશા ખ્યાલ કરતી થાય, આપણા આત્મા વિશ્વના સૌન્દર્યધામાના રસિયા બને, તેમ-તેમ જીવનની મહત્તા આપણતે સમજાતી જાય. જેએનું આત્મ-શરીર જડ-શરીર કરતાં મે.ટું હોય તેને મહાપુરુષ કહેવાય, પછી તે જે કરે, તે પ્રત્યેક કાર્ય દુનિયાનાં શાશ્વત સત્યાને જીવંત ગતિ સમ`નારૂ જ નીવડે. શ્રી વ માનકુમાર પણ આત્મ-શરીરે મેટા હતા, તેમનુ સ્થૂલ શરીર નાનુ હોવા છતાં, આત્માના મેાટા શરીર વડે તે જડદ્રવ્યપ્રેમી માનવાને પીગળાવી નાખતા. જે સમયે તેમના જન્મ થયા,
