________________
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર શ્રી મહાવીર-યશોદાના લગ્નને શુભ દિવસ નક્કી છે. ક્ષત્રિય કુડપુર આખામાં ધૂપ-દીપ ને કુસુમમાળાની મહેક વ્યાપી રહી, મહોલ્લે મહેલે રંગબેરંગી ધજાઓ ફરકવા લાગી. ભવને ભવને અક્ષત કુમકુમના સાથિયા શોભવા લાગ્યા, રાજમહેલની તસુ તસુ જમીન રેશમીનાથી મઢાઈ ગઈ. મહેલના શિખરે ફ્લિોરી કાચની દાંડીઓમાં, રત્નમણિનાં કેથેિ દીવા જલવા લાગ્યા. સહુ કોઈના અંતરે આનંદ ઉભરાવા લાગ્યો, મહાવીર કુમાર એક જ આ સ્થૂળ પ્રકાશને સુરભિથી વ્યાપ્ત વાતાવરણથી પરના દિવ્ય આનંદવ્યાપી પ્રદેશમાં રમતા હતા. પરણવાનું તેમણે જ કહેલું અને તેથી જ તે નકકી થયેલું. પણ તેથી તેઓ પરણ્યા પહેલાં તે સંબંધી વિચારોની હારમાળા વડે–તેમના સૂક્ષ્મ પ્રક ભર્યા પ્રદેશને રેકવા નહોતા ઈચ્છતા. સ્થૂલઉપભોગના વિષયને ચિંતનની ખરલમાં લસોટવામાં તેઓ આત્માની નિર્માલ્યતા સમજતા હતા. તેમને હૈયે માત્રને એક સરખે સ્નેહ હતા તેથી એકજ વ્યક્તિમાં તેમનું પુરુષવ દ્રિત કરવું તેમને મેગ્ય. અને અહિતકર જણાતું હતું,
મંગળ ચોઘડિયે શ્રી મહાવીર-યશૈદાને હસ્તમેળાપ થયે. થનાર મુક્તિરામણું સ્વામી કર્મ રજના અવશેષને નાબુદ કરવા-ક્ષત્રિયકુમારી યશોદાના ભરથાર બન્યા. જ્યારે દિગંબર સંપ્રદાય શ્રી મહાવીરને અવિવાહીત માને છે. શ્વેતામ્બર-દિગમ્બર વચ્ચે ખાસ મતભેદ જ “કુમાર” શબ્દ છે. દિગમ્બરો સાધારણ રીતે “કુમાર” શબ્દને અર્થ આ પ્રમાણે દર્શાવે છે. આપણે ત્યાં આજે પણ
* વિવાદું જીરયાના મઢાવીર યોદ્યોઃ # ૧૬૧ (ત્રિ. શ. પુ. ચ. સર્ગ ૧૦ )
* યુવરાગ: કુમારો માર: (અભિધાન ચિન્તાણુ કાન્ડ બીજે શ્લેક-૨૪૬)યુવરાગતુ ગુમારો મતૃતારા (અમરકેષવર્ગલોક ૧૨ માં) મારવાસારામરામાન વાસે ! (અભિધાન રાજેન્દ્ર પૃ. ૫૫૮)
