________________
૨૧
વિશ્વભૂતિ પરથી ધરા પર ખેરવી નાખ્યાં, તેમ તમારા સર્વેનાં શિર-ફળોને દેહ-પાદ૫ પરથી ખેરવી નાખત. પણ..વડીલ પિતાની શરમ મને તેમ કરતાં વારી રહી છે.”
વિવભૂતિ ઉદ્યાન તરફથી પાછો વળ્યો. સંસાર તેને પ્રપંચમય જણા. પિતાને દૂર કરવા માટે જ આખા યુદ્ધને નકશે તૈયાર કરનાર વડીલ પિતા પર તેને દયા વટી. મદનલેખાના પુત્ર પ્રત્યેના
ટા મોહ પ્રત્યે તેને તિરસ્કાર છૂટ્યો. અને નિર્બળ વિશાખાનંદી પર તેણે ભાઈ તરીકે ભ્રાતૃભાવ વર્ષા.
દીક્ષા:-અંતરમાં તેણે એક ડૂબકી મારી. સંસારની સપાટી પર તરતી વિચિત્રતા તેની નજરે ચઢી. તે ગૂંચવાયે. સ્નેહીઓના નેહમાં સમાયેલે ઘાતક સ્વાર્થ તેને તેમનાથી દૂરને દૂર ખેંચી જવા લાગ્યો. માથાને વશ સમ્રાટપદ તેને કડવું લાગ્યું. અનેક જન્મોની ધર્મ વિષેની આછી-પાતળી સ્મૃતિ તેને ડહોળાયેલા અંતરમાં વાદળ ઓથે ટમકતા તારલા રૂપે ટમકવા લાગી. સ્વાર્થી સંસારથી વિરકત બનવાની તેની ભાવના ગતિમાન બની. આત્માને કઈ મહા સુંદર ધામ પ્રતિ લઈ જવાની તેને મહેચ્છા થઈ. તે મહેચ્છાને ખીલવવા માટે તેણે આર્યસંભૂત નામે સ્થવિર પાસે દીક્ષા લીધી. તે પંચ મહાવ્રતને પાલક બન્યો. સ્નેહીઓની અનેક પ્રકારની સ્નેહ-વાચનાથી પર બની તે દૃઢ વ્રતધારી બન્યો.
સાધુ જીવનમાં તે આકરા તપના તાપમાં મિથ્યાત્વને તપવવા લાગ્યો. કર્મના વિષમ પડલને તપનાં તેજસ્વી કિરણ વડે તે વિદારવા લાગે. વિવિધ પ્રકારની આકરી તપશ્ચર્યા વડે, જડ દેહને ચેતન પરનો તેને પ્રભાવ ઘટવા લાગ્યો. તેનું શરીર હાડપિંજરમય બની ગયું. તેમાંથી તેના શુદ્ધ બનતા આત્માને નિર્મળ પ્રકાશ તેને હસવા લાગ્યો. જો કે અનેક જનો તેની તપશ્ચર્યાની ચોંટે–ચોકે પ્રશંસા કરવા લાગ્યા હતા.
