________________ મિથ્યાત્વ એટલે મિથ્યાત્વ = હલાહલ વિષ - આવું મિથ્યાત્વ જ્યાં સુધી ગાઢ હોય છે, ત્યાં સુધી મોક્ષમાર્ગની સાધનાનો પ્રારંભ થઈ શકતો નથી અને મિથ્યાત્વના નાશ અને સમ્યગ્દર્શનની પ્રાપ્તિ વિના ધર્મસાધના “ભાવ” સ્વરૂપ બનતી નથી અને એ વિના સકામ નિર્જરા દ્વારા આત્મશુદ્ધિનું કારણ બનતી નથી. - ‘મિથ્યાત્વ' એ દર્શનમોહનીય કર્મનો ઔદયિકભાવ છે અને સમ્યકત્વ' એ દર્શનમોહનીય કર્મનો “ક્ષયોપશમભાવ' છે. ઔદયિકભાવ એ વિરાધકભાવ છે અને ક્ષયોપશમભાવ એ આરાધકભાવ છે. વિરાધકભાવના સંશ્લેષથી આરાધના વિરાધનારૂપ બને છે અને આરાધકભાવના સંમિલનથી આરાધના શુદ્ધ બને છે - પરિણામલક્ષી બને છે. - આથી શુદ્ધ આરાધના પામવા માટે મિથ્યાત્વ (ઔદાયિકભાવ)નો નાશ કરવો અને સમ્યક્ત્વ (ક્ષયોપશમભાવ)ને પ્રાપ્ત કરવું આવશ્યક છે. અહીં આપણે તેના સ્વરૂપાદિ અંગે વિચારણા કરવી છે - - મિથ્યાત્વનું સ્વરૂપ : मिथ्यात्वं जिनप्रणीततत्त्वविपरीतश्रद्धानलक्षणम् / અર્થ : શ્રીજિનેશ્વર પરમાત્મોએ પ્રરૂપેલા તત્ત્વોથી વિપરીત શ્રદ્ધા હોવી તેને મિથ્યાત્વ કહેવાય છે. મિથ્યાત્વ આત્માનો જ પરિણામ છે. મિથ્યાત્વ (દર્શન) મોહનીય 1. કર્મો આઠ છેઃ (1) જ્ઞાનાવરણીયકર્મ, (2) દર્શનાવરણીયકર્મ, (3) મોહનીયકર્મ, (4) અંતરાયકર્મ, (5) આયુષ્યકર્મ, (6) ગોત્રકર્મ, (7) નામકર્મ અને (8) વેદનીયકર્મ. આમાંથી પ્રથમના ચાર ઘાતકર્મો છે. પછીના ચાર અઘાતી કર્મો છે. મોહનીયકર્મના બે પ્રકાર છે. એક, દર્શન મોહનીય અને બીજું, ચારિત્રા મોહનીય. આઠે કર્મના ક્ષયથી આત્માના અનંતજ્ઞાન,
