________________ ૧પ૬ મિથ્યાત્વ એટલે મિથ્યાત્વ = હલાહલ વિષ આગમોમાં કરેલું વર્ણન કાળજું કંપાવી નાખે તેવું ભયંકર છે. પરંતુ વિસ્તારભયથી તે અહીં લીધેલ નથી. અનેકવાર નરકની મુલાકાત એમના આત્માને લેવી પડી છે. મિથ્યાત્વના ઉદયે બુદ્ધિમાં પેદા થતો વિપર્યાસ કેવો ખતરનાક છે, તે સાવદ્યાચાર્યના ઉદાહરણથી સમજી શકાય છે અને ભૂલ થયા પછી આ લૌકિક તુચ્છ યશની રક્ષા કરવા માટે અને અપયશના ભયથી ભૂલ સુધારવામાં ન આવી, તો આત્માની કેવી દુર્દશા થાય છે, તે પણ વિચારવા જેવું છે. ==શ્રાવકોએ પણ તકેદારી રાખવી જરૂરી છે : શ્રાવકે ઘરમાં કે પેઢી ઉપર, વ્યવહારમાં કે વેપારમાં, સંસારી ક્ષેત્રોમાં કે ધર્મક્ષેત્રોમાં, સંઘની જાજમ ઉપર કે સામાજિક સ્થાનોમાં, એમ ગમે ત્યાં ગમે ત્યારે બોલવાનો અવસર આવે ત્યારે પરમાત્માના વચનોથી, પરમાત્માની આજ્ઞાથી - સિદ્ધાંતથી વિપરીત રીતે કાંઈપણ ન બોલી જવાય તેની સતત તકેદારી રાખવાની છે. આ કાળમાં તો અનીતિ વિના જીવાય જ નહીં, કે આ કાળમાં વિધિનો બહુ આગ્રહ રખાય નહીં - આવું અને એના જેવું આજ્ઞાવિરુદ્ધ ન બોલાય તેની કાળજી રાખવાની છે. શ્રાવકને દરરોજ છ પ્રકારનાં આવશ્યકમાં ઉદ્યમશીલ રહેવાનું છે. તેમાં પ્રતિક્રમણ એ પણ એક આવશ્યક છે. આ પ્રતિક્રમણ કરતાં શ્રાવક વંદિત્તાસૂત્રની ૪૮મી ગાથામાં ચાર બાબતોનું પ્રતિક્રમણ કરે છે, તેમાં વિપરીત પ્રરૂપણા = ઉત્સુત્ર પ્રરૂપણાનું પણ પ્રતિક્રમણ કરે છે. ભૂલથી પણ હેયને ઉપાદેય કે ઉપાદેયને હેય તરીકે પ્રરૂપ્યું હોય તો તેનું પ્રતિક્રમણ કરી મિથ્યાત્વથી બચવાનું છે. તે ગાથા આ મુજબ છે - "पडिसिद्धाणं करणे, किच्चाणमकरणे पडिक्कमणं / असद्दहणे अ तहा, विवरीयपरूवणाए अ // 48 // " - ભગવાને (1) જેનો પ્રતિષેધ-નિષેધ કર્યો હોય, તે કર્યું હોય, (2) જે કરવા યોગ્ય રૂપે કહ્યું, તે કર્યું ન હોય, (3) પરમાત્માના વચન
