________________ પ૬ મિથ્યાત્વ એટલે મિથ્યાત્વ = હલાહલ વિષ સાનુબંધ ફ્લેશનું (દુઃખદ ભવપરંપરાનું) કારણ છે. (5) સમકિતિ જિનવચનમાં ક્યારેય સંશય-શંકા કરતો નથી. તેની દૃઢ માન્યતા હોય છે કે - “તમેવ સä નિશંર્વ = નિહિં પડ્ય' જે જિનેશ્વર પરમાત્માઓએ કહ્યું છે, તે જ સત્ય અને શંકા વિનાનું હોય છે. આથી જિનાગમોના જુદી જુદી જગ્યાએથી જુદા જુદા અર્થો થતા હોય ત્યારે સાચા અર્થ કયા? તેની શોધ કરે છે અને સાચું પકડીને જ રહે છે. (6) સમકિતિ આત્મા ક્યારેય મતિભેદ ઊભો ન કરે અર્થાત્ શાસ્ત્રથી સ્વતંત્ર સ્વમતિ મુજબ કયારેય પ્રરૂપણા ન કરે. એમ કરવામાં મિથ્યાત્વની પ્રાપ્તિ-વૃદ્ધિ અને તેના ફલસ્વરૂપે સંસારવૃદ્ધિ થાય છે એવી તેની સરળ સમજ હોય છે. (7) સમકિતિ આત્મા બહુમતિ-સર્વાનુમતિથી નિર્ણય ન કરે પરંતુ શાસ્ત્રમતિથી જ નિર્ણય કરે. (8) સમકિતિ આત્મા કયારેય ઉન્માર્ગની પ્રરૂપણા ન કરે અને ઉન્માર્ગને પ્રોત્સાહન ન આપે. જ્યાં પંચામ્રવની પ્રવૃત્તિ થતી હોય અને ઉસૂત્રપ્રરૂપણા થતી હોય, તેને ઉન્માર્ગ કહેવાય છે. શાસ્ત્રવચન અને સંવિગ્ન-અશઠ ગીતાર્થોના આચરણ (જીતવ્યવહાર)ને માર્ગ (સન્માર્ગ) કહેવાય છે. અજિનનું વચન અને અવિહિત પરંપરાને ઉન્માર્ગ કહેવાય છે. - સમકિતિ (પૂર્વે જણાવ્યા મુજબ) શાસ્ત્ર નિર્દિષ્ટ પદાર્થો = તત્ત્વોમાં જ રૂચિ = શ્રદ્ધા રાખે છે. શાસ્ત્ર વિરુદ્ધ તત્ત્વોમાં નહીં. 1. मार्गदूषणपूर्वकमुत्सूत्रप्ररुपणा यत्र स उन्मार्गः अथवा यत्र पञ्चाશ્રવપ્રવૃત્તિઃ સના ગચ્છાચાર પન્ના, ગાથા-૨૧) 2. मार्गः प्रवर्तकं मानं शब्दो भगवतोदितः / संविग्नाऽशठगीतार्थाSavi ચેતિ સ દિથા રૂ/શા માર્ગ બત્રીસી)
