________________ પરિશિષ્ટ - 1: અભિનિવેશની ભયંકરતા 139 જીતનારને ઘણી રીતે ઉપદ્રવ કરે છે. આથી એની સાથે વાદ કરવો ઠીક નથી. આ સાંભળીને રોહગુપ્ત મુનિ આચાર્ય ભગવંતને કહે છે કે - “વાદનો સ્વીકાર કરીને હવે છૂપાઈ જવું તે યોગ્ય નથી. વાદનો મેં જે સ્વીકાર કર્યો છે, તે શાસનની ઉન્નતિના હેતુથી જ કર્યો છે, એટલે હવે તો જે થવાનું હોય તે થાઓ.” રોહગુપ્ત મુનિના જવાબને સાંભળીને આચાર્ય ભગવંતે નિર્ણય કર્યો કે - “હવે આને વારી શકાય તેમ નથી. ગમે તેટલું કહીશું તો પણ એ વાદ કર્યા વિના રહેવાનો નથી. તેથી હવે એના રક્ષણનો ઉપાય વિચારવો પડશે. વાદમાં તો પરિવ્રાજક જીતવાનો નથી. પરંતુ હારશે ત્યારે જે ઉપદ્રવો કરશે, તેના પ્રતિકાર માટે વિચાર કરી લેવો પડશે. જૈનમુનિને ઉપદ્રવ ન થવો જોઈએ અને જૈનમુનિની દશા ખરાબ થાય તો જૈનશાસનની લઘુતા થાય, એટલે જૈનશાસનની લઘુતા ન થાય એ માટે વ્યવસ્થા કરવી જોઈએ. આમ વિચાર કરીને આચાર્ય ભગવંતે રોહગુપ્ત મુનિને એવી સાત વિદ્યાઓ આપી, કે જે વિદ્યાઓ તેને પાઠ કરવા માત્રથી જ સિદ્ધ થાય તેવી હતી અને એ વિદ્યાઓના બળે અનુક્રમે મોર, નોળિયો, બિલાડો, વાઘ, સિંહ, ઘુવડ અને યેન પક્ષી વિકર્વી શકાતાં હતાં. વીંછીની સામે મોરને, સર્પની સામે નોળિયાને, ઉંદરની સામે બિલાડાને, મૃગલાની સામે વાઘને, શૂકરની સામે સિંહને, કાગડાની સામે ઘુવડને અને શકુંતિકા પક્ષીની સામે શ્યન પક્ષીને વિદુર્વાની વિદ્યાઓ રોહગુપ્ત મુનિને આપવામાં આવે છે. તદુપરાંત, આચાર્ય ભગવંતે એક ઓઘો (રજોહરણ) મંત્રીને રોહગુપ્ત મુનિને આપતાં કહ્યું કે - “એ પરિવ્રાજક પાસે સાત વિદ્યાઓ હોવાનું હું જાણું છું. તે સાત વિદ્યાઓની પ્રતિપક્ષી સાત વિદ્યાઓ મેં તને આપી, પણ એ પરિવ્રાજક
