________________ 78. મિથ્યાત્વ એટલે મિથ્યાત્વ = હલાહલ વિષ ઉત્તર H “સાધુએ જીવોની રક્ષા માટે મુહપત્તિનો ઉપયોગ રાખવો જોઈએ” - આ પણ શાસ્ત્રાજ્ઞા છે. અને સાંવત્સરિક પ્રતિક્રમણાદિ ક્રિયાઓ “કમિ ના તિદિ આ શ્રીઉમાસ્વાતિશ્રી વાચકપ્રવરશ્રીના પ્રઘોષ મુજબ ઉદયાત્ તિથિમાં કરવી જોઈએ - આ પણ શાસ્ત્રજ્ઞા છે. અહીં નોંધનીય છે કે...“મુહપત્તિનો ઉપયોગ ન રહેતો હોય - ત્યારે “મુહપત્તિના અનુપયોગમાં ઘણા કારણો હોય છે. આ આચરણની ખામી છે. પણ જયારે કોઈ સાધુ એમ માને અથવા બોલે કે, “મુહપત્તિનો ઉપયોગ રાખવાની જરૂર નથી” - તો એ માન્યતા ખોટી છે - તેથી તે માન્યતાની ખામી છે. પૂર્વે જણાવ્યા મુજબ માન્યતાની ખામી આવે ત્યારે મિથ્યાત્વ દોષ લાગે જ છે. આચરણની ખામીમાં નિશ્ચયનય ભલે મિથ્યાત્વ બતાવતો હોય, પરંતુ વ્યવહારનય મિથ્યાત્વ બતાવતો નથી અને પ્રથમ ગુણસ્થાનકનું મિથ્યાત્વ જ વિરાધક બનાવે છે અને સંસાર વધારે છે એ આપણે પૂર્વે જોયું જ છે. વળી, માન્યતાની ખામી નથી પરંતુ પ્રમાદના યોગે મુહપત્તિનો ઉપયોગ રહેતો નથી, ત્યારે પ્રમાદ ખટકતો હોય અને પ્રમાદને કાઢવા માટેની વિચારણા - પ્રયત્ન થતા હોય, ત્યારે તે સાધક વિરાધક બની જતો નથી. શાસ્ત્રાજ્ઞાનું યથાર્થ પાલન ન હોવા છતાં સાપેક્ષતા જીવંત હોય ત્યારે મિથ્યાત્વ દોષ લાગતો નથી. હવે તિથિના વિષયમાં વિચારીએ. તિથિ સંબંધી પૂ.ઉમાસ્વાતિ મહારાજાના પ્રઘોષને અનુસરવામાં સંઘયણાદિની ખામીનો કોઈ પ્રશ્ન જ ઉપસ્થિત થતો નથી. કારણ કે, સાંવત્સરિક પ્રતિક્રમણ તો કરવાના જ છીએ અને એ પણ પ્રમાદનો પરિહાર કરીને. તો પછી ઉદયા તિથિને છોડીને અન્ય દિવસે સાંવત્સરિક પ્રતિક્રમણ કરવામાં પ્રબળ કારણ કયું કામ કરે છે? શાસ્ત્રાજ્ઞા માનવામાં કયું તત્ત્વ નડે છે? શું એ પ્રઘોષ માન્ય નથી? જો
