________________
( २३५ ) तेस्रोए तो प्राचीन युक्तिमो वड़ेज आ कर्म नो विचार जाणवो जोइये. मूलम्:इत्थं विना प्रेरकमत्र कर्मणां, भुक्ताविहोदाहरणान्यनेकशः। विचारितान्येवविचारचञ्चुरै-स्तद्वाक्प्रमारणंकिलपारमेश्वरी। गाशार्थ : ए प्रमाणे कोई नी पण प्रेरणा विना कर्मो ना भोग मां विद्वानो ए अनेक दृष्टांतो विचारेलां छे. तेथी परमेश्वर सम्बन्धी वाणी प्रमाण भूत छे. विवेचन:-कर्मो जड़ अने अजीव होवा छतां कोई नी पण प्रेरणा विना कर्मो ना भोग संबंधी विद्वान् पुरुषोए अनेक दृष्टांतो द्वारा स्पष्टता करी छे, एटले राग-द्वेष रहित एवा वीतराग भगवंतो नी वारणी प्रमाण भूत मनाय छे.
॥ अथ त्रयोदशोधिकारः ।। इन्द्रिय मात्र नी प्रत्यक्षता स्वीकार वामां दोषःमूलम्:मुनीश! केचिद् भुविनास्तिका ये, न पुण्यपापे नरकं न मोक्षम् । स्वर्गनचप्रेत्यभवं वदन्ति,को नामतर्कःखलुतःश्रितोऽस्ति? ॥१॥ गाथार्थ:- हे मनिराज ! केटलाक जे नास्तिको ले तेस्रो पुण्य, पाप, नरक, मोक्ष, स्वर्ग अने परलोक मानता नथी, तो तेप्रोनो शुं मत छ ?