________________
तेम करवाथी शासननी हीलना थाय. ___ हवे ऊपर कह्यो तेवो कोई पण योग न मळे तो देव पासे आलोयण लेवी. कोरंटकादिक चैत्य, गुणशीलादिक चैत्यमां भगवान् मुनिसुव्रतस्वामी तथा श्रीवर्द्धमानस्वामी प्रमुख तीर्थंकर अगर तो गणधरभगवंतो समवसर्या होय अने तेओए साधुओने जे प्रायश्चितो आप्या होय ते त्यांना चैत्यना अधिष्ठायक देवे सांभळ्या होय तेथी तेवा देव पासे पण आलोयणा लेवी. ते समकिती देवनी आराधनार्थे अठ्ठम तप करवो अने तपश्चर्याना प्रभावथी आसन चलायमान थवाथी ज्यारे ते प्रगट थाय त्यारे तेने पोतानो अतिचार जणावीने जे प्रायश्चित आपे ते ग्रहण करवू. कदाच ते अधिष्ठायक देव च्यवी गयो होय अने तेने स्थाने बीजो देव उत्पन्न थयो होय तो अठ्ठम तप करवाथी ते आवे अने कहे के—“हुँ महाविदेह क्षेत्रमा तीर्थंकर भगवंतने पूछीने आवं." पछी आज्ञा लईने महाविदेहमां जाय अने तीर्थंकर भगवंते जे आलोयण दर्शावी होय ते साधुने जणावे अने ते प्रमाणे आचरण करे.
आ प्रमाणे पण न बने तो अरिहंत परमात्मानी प्रतिमा पासे एटले के जिनचैत्यमा जई, पोताना पाप प्रकाशी, पोते प्रायश्चित आपवानुं जाणतो होय तो आपमेळे सूत्रोक्त विधिपूर्वक अंगीकार करे. परंतु जिनचैत्य पण न होय तो अरिहंत या सिद्धनी साक्षीए आलोयण ले एटले के पूर्वदिशा अगर तो उत्तर दिशा सन्मुख ऊभो रही, पोताना पाप प्रकाशी, सूत्रानुसार प्रायश्चित स्वीकारे. आ पद्धति भणेलाए ग्रहण करवानी छे. पोते जाणकार होय अने ऊपर दर्शावेल आचार्यदिकनो योग होवा छतां आपमेळे कपट राखी आलोयण स्वीकारे तो ते मिथ्या जाणवी, कारण के कपटपूर्वकनी क्रिया निष्फळ ज छे. वळी आलोयणनी महत्ता दर्शावतां कहे छे के–“सल्लुद्धरणनिमित्तं, खित्तंमि अ सत्तजोअणसयाइं । कालेण बारवरिसा, गीयत्थगवेसणं कुज्जा ॥ १ ॥" अर्थात् पोताना पापरूपी शल्यने निर्मूळ करवाने माटे सातसो योजन सुधीमा आचार्यादिक तो होय त्यां जाय अने बार वरस पर्यंत तेवा गीतार्थनी राह जुए. आवी रीते शास्त्रोक्त विधिथी जे आलोचना करे ते शुद्ध आलोयण कहेवाय.
(९) विकथा-रक्त - हवे नवमुं लक्षण दर्शावता कहे छे केते हमेशां विकथा करवामां आसक्त रहे. चार प्रकारनी शुभ कथा छे, अने तेनाथी विपरीत विकथा सात प्रकारनी छे. स्थानांगादि सूत्रोमां तेनुं वर्णन करवामां आव्युं छे."चउव्विहा कहा पन्नता, तंजहा-अक्खेवणी १, विक्खेवणी २, संवेयणी ३, निव्वेयणी ४। वीतराग परमात्माए चार प्रकारनी कथा कहेली छे. (१) अक्खेवणी, (२) विक्खेवणी, (३) संवेयणी अने (४) निव्वेयणी. (१) अक्खेवणी-आक्षेपणी कथा एटले ज कथाथी श्रोता संसार परत्वेनो मोह त्यजी दई तत्त्वनी वात ग्रहण करे-तत्त्वनी वातमा लयलीन बने ते. (२) विक्खेवणी-विक्षेपणी कथा एटले जे कथा सांभळवाथी श्रोता- मन-चित्त कुमार्गथी पार्छ हटे-कुमार्ग छोडी देवा तत्पर बने ते. (३) संवेयणी - संवेदिनी कथा एटले जे कथा सांभळवाथी श्रोताने मोक्षनी अभिलाषा थाय ते. (४) निव्वेयणी-निर्वेदिनी कथा एटले श्रोतानुं मन संसार परथी उतरी जाय ते. हवे ते प्रत्येक कथाओना भेदो दर्शावतां प्रथम आक्षेपणी कथाना प्रकार कहे छे के–“आयारे १ ववहारे २, पन्नती ३, चेव
श्रीगच्छाचार–पयन्ना-४६
