Gacchayar Ppayanna

Author(s): Vijayrajendrasuri, Gulabvijay
Publisher: Amichand Taraji Dani

Page 280

देवशक्तिने शुं अशक्य छे ? आंख उघाडतां ज सोनीए पोताने चंपानगरीमा पोताना आवासमां सूतेलो जोयो. दरियानी मुसाफरी, भारंड पक्षीना पगे वळगवू हासा-प्रहासाना दर्शन, सुंदर उपवन, मनोहर वार्तालाप विगेरे इंद्रजाळनी माफक तेनी नजर समक्षथी सरी गयुं तेनो अनुभव हजी ताजो ज हतो. हासा-प्रहासाए चडावेल नशो तेनी स्मृतिमा हतो. तेणे अग्निप्रवेश करवानो निर्णय को. आ वातनी तेना मित्र नागिलने खबर पडतां ते त्यां आव्यो अने अनंगसेनने अनेक प्रकारे समजाव्यो. नागिल दृढ जैनधर्मी अने समजु हतो. देवांगनाना संयोग पाछळ आत्मानो केटलो अध:पात थाय छे ते सर्व समजाव्यु, पण ते बधुं छार पर लीपण समान निरर्थक निवड्युं बाद ते जीवतो बळी मुओ अने नियाणाना प्रभावे पंचशैल द्वीपमां देवी-युगलनो विद्युन्माली नामे देव थयो.
नानं बाळक ज्यां स्धी मुद्रिकानी किंमत समजतुं नथी त्यां सधी मीठाईना बदलापां ते काढी आपे छे, पण पेडानी कीमत समजतां ते कदी छेतरातुं नथी तेम आ प्राणीने अनुभवे ज खरेखरुं ज्ञान प्राप्त थाय छे. अनंगसेन मटी व्यंतरनिकायमां देवत्वनी प्राप्ति थवा छतां तेने संतोष न थयो. देवी साथे समागमना दिवसो पाणीना रेलानी माफक चाल्या गया. ए जीवन हमेशनुं बनी जतां पहेलानी देवीओ प्रत्येनो मोह पण अद्दश्य बनी गयो. __ एक वार नंदीश्वर द्वीपनी यात्रानो प्रसंग आव्यो. तरतज देवेंद्र तरफथी हासा-प्रहासाने नृत्य करवानो अने विद्युन्मालोने मृदंग वगाडवानो आदेश थयो. आ हुकम सांभळतां ज अनंगसेनना जीवने उच्चाट थई आव्यो पण देवराजनी आज्ञा अलंघनीय हती. दरेक यात्राप्रसंगे हासा-प्रहासानुं नृत्य अने विद्युन्माली, मृदंग-वादन आचाररूप हता. तेनी अनिच्छा छतां मृदंग तेना गळे बंधाई गयुं दुःख ने ग्लानि अनुभववा छतां तेने मृदंग वगाडत वगाडतां आगळ चालवू पडयु. आ बाजु तेनो मित्र नागिल उत्तरावस्थामां चारित्र पाळी अच्युत देवलोकमां देव थयो. तेणे आ स्थिति निहाळी. तेने पोताना मित्र माटे दुःख थयु. ते तरतज तेनी पासे आव्यो. नागिल देवना देदीप्यमान तेज आगळ विद्युन्माली- मुख सूर्य आगळ तारा सदृश जणावा लाग्युं अत्यंत तेजस्वी मुख न जोई शकवाने कारणे विद्युन्मालीए पोतानो हाथ मुख आगळ आडो धरवा मांडयो. नागिले तेने पूछयु-ओळखे छे? विद्युन्माळीए नकार जणावतां नागिले का-हुं तारो मित्र नागिल. तारुं अज्ञानताभर्यु बाळमरण निरखी मारुं मन वैराग्य तरफ वळयुं. निरतिचार चारित्र पाळी, शेष जीवनमा तप तपी हुं बारमा देवलोकमां देव थयो छु. अवधिज्ञानवडे तारी शोचनीय स्थिति जाणी तारी पासे आव्यो छु,
विद्युन्मालीए तेने संबोधीने कां-मित्र ! तारी हितशिक्षा अवगणी तेनुं आ परिणाम आव्युं छे, पण हवे पश्चात्ताप करवाथी शो लाभ? हवे तो आ जीवनमाथी छूटवानो कोई सुमार्ग होय तो बताव. नागिल देवे तेने आश्वासन आपतां कॉ-मित्र ! निराश थवानी जरूर नथी. पुरुषार्थीने सर्व कांई सुलभ छे. चरम जिनपति श्रीमहावीरदेवनी गोशीर्षचन्दननी मूर्ति भरावी, तेनी सारा आचार्यद्वारा प्रतिष्ठा करावी तेनी हरहमेश पूजा कर. ए प्रकारनी जिनभक्तिथी तारा अशुभ कर्मो नाश पामशे, तारा आयुना प्रांतभागे तेने सारा नगरमां पहोंचती करजे के ज्यां ते प्रतिमानी सारी रीते पूजा थाय.
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- २६५