Gacchayar Ppayanna

Author(s): Vijayrajendrasuri, Gulabvijay
Publisher: Amichand Taraji Dani

Page 284

घमसाणने कारणे महावतो जागी जई कारण तपासवा लाग्या तेवामां तो चंडप्रद्योतना आवागमनना अने सुवर्णगुटिकाना अपहरणना समाचार उदायन राजाने मळ्या, राजाए जिनप्रासादमां आवी जोयुं तो जे पुष्पमाळा कदी करमाती नहीं तेने चीमळायेली नीहाळी. उदायनने अतीव क्रोध चढ्यो दश मुकुटबद्ध राजाओ साथे तेणे उज्जैनी ऊपर चढाई करी. उदायने चंडप्रद्योतने कहेवरात्र्यं के आपणे द्वन्द्व युद्ध करीए, निरर्थक शामाटे शस्त्राशस्त्रनो अने सेनानो विनाश करवो ? चंडप्रद्योत अनिलगिरि हस्ती ऊपर बेसी अने उदायन रथमां बेसी तुमुल युध्द करवा लाग्या. युद्धकुशल उदयने अनिलगिरि हस्तीना चारे पगो शरथी वीधी नारख्या अने चंडप्रद्योतने पकडीलीधो. तेना ललाट ऊपर 'दासीपति' एवा शब्दो लखी बंदीवान तरीके तेने साथै लीधो.
जीवंतस्वामीनी प्रतिमा पाछी लई जवा माटे उदायने प्रयास कर्या, पण मूर्ति अंशमात्र चली नहीं. उदायनने शंका थई के शुं परमात्मा रुष्टमान थया हशे ? तेवामां अंतरिक्षमां वाणी थ - वीतभयपट्टण थोडा ज समयमा धूळवडे ढकाई जशे, माटे आ प्रतिमाने पुनः त्यां लई जवाना प्रयास पड़ता मूक. राजा उदायन खिन्न हृदये पाछा फर्या.
वीतभयनगर तरफ प्रयाण करता करतां वच्चे वर्षाऋतु आत्री एटले सारुं स्थळ जोई राजा उदायने पोताना सैन्यनी छावणी नाखी. वर्षाऋतुमां जीवोनो संहार न थाय ते हेतुथी एक ज स्थळे चातुर्मास गाळवानो निर्णय कर्यो, अने पर्युषण पर्वाधिराजनुं आराधन करवानुं पण ते स्थळे निर्णीत श्रयुं. जे स्थळे दश मुकुटबद्ध राजाए पडाव नाख्यो ते स्थळ एक नगरना देखाव समं शोभी उठयुं. ते स्थळ त्यारवाद 'दशपुर तरीके प्रसिद्धि पाम्युं हाल तेने मंदसौर तरीके ओळखवामां आवे छे.
पर्युषणना अंतिम दिवसे रसोयो राजत्री उदायनने रसोई माटे पूछवा जतां तेणे कह्यं - आजे मारे उपवास छे. चंडप्रद्योतने पूछीने तेमने रुचे तेवी रसवती करी जमाडजे रसोयो चंडप्रद्योतने रसोई माटे पूछत्रा गयो. कोई दिवस नहीं अने आजे रसोयो रसोई माटे पूछवा आवंता चंडप्रद्योतना मनमां अनेक शंका-कुशंकाओ पसार थई गई. छूपी रीते पोताना अन्नमां विष भेळवी देशे तो ? ए वहेमे तेना मनमां मजबूत स्थान कर्यु. आ रीते छूपी रीते दगानो भोग थवा करतां उपवास करवो शुं खोटो ? एम विचारी तेणे रसोयाने कह्यं के-मारे पण आजे उपवास छे. राजवी उदायनने आ समाचार मळतां ज तेमणे विचार्य के चंडप्रद्योत तो मारो साधर्मी बन्धु, ज्यां सुधी एक पण स्वामी भाई सा वैमनस्य होय, ज्यां सुधी ए दोष निवारण करी तेनी साथे साची क्षमापना न करी होय त्यां सुधी मारुं पर्युषण पर्वाराधन अधूरुं ज गणाय. जिनाज्ञाना आराधक थवा माटे मारे चंडप्रद्योत साधेपण साची क्षमापना करी लेवी जोईए. तरत ज पोते स्वयं जई कारागृहना द्वार खोली नाख्या अने चंडप्रद्योतने भेटी पोताना स्वामी भाईनी आज सुधी जे कदर्थना करी ते माटे पश्चात्ताप जाहेर कर्यो. तेना ललाट ऊपर लखायेला 'दासीपति' शब्दने ढांकवा माटे सुवर्णपट्ट बंधाव्यो अने सुवर्णगुटिका तेने परणात्री तेनुं राज्य तेने पुन: पार्छु आप्यु. आ रीते चंडप्रद्योतने द्रव्य उपवास पण लाभप्रद श्रयो.
राजवी उदायन तो श्रावक हता. चंडप्रद्योत जेवो गुनेगार शत्रु हतो छतां कषायने उपशमात्री क्षमापना करी तो पंच महाव्रतधारी साधुए अवश्य करवी ज जोईए, कारण के चारे कषाय संसाररूप
श्रीगच्छाचार- पयन्ना- २६९