Gacchayar Ppayanna

Author(s): Vijayrajendrasuri, Gulabvijay
Publisher: Amichand Taraji Dani

Page 291

आ चूर्णनो गंध महारौद्र होय छे अने तेने सुंघतां ज मृत्यु थाय. राजकुमारे ते पडीकी आवती जोई एटले तरत ज तेने लई लीधी. साथेना राजपुरुषोए तेने तेम करतां वायर्यो छतां राजपुत्रे ते पडीकी उघाडीने सूंघी के तरत ज चूर्णना तीव्र गंधथी मृत्यु पाम्यो. मरीने भ्रमर थयो. त्यां पण गंधनी आसक्तिथी कमळमां पेठो तेवामां हस्तीए आवीने ते कमळ खाधुं. त्याथी मृत्यु पामीने ते अनंत संसार रखड्यो. रसनेन्द्रियना संबंधमां मधुप्रियनी कथा___ सिद्धार्थपुर नगरमा विमल नामनो शेठ हतो. तेने रसनेन्द्रियमां आसक्त एक पुत्र हतो. तीखो, मधुर, खाटो विगेरे भोजन हमेशां जमे. हमेशां नवी नवी वस्तुओनी शोध कर्या करे पण व्यापारमा चित्त न परोवे. आ प्रमाणे घणी नवीन चीजो खाधा पछी तेने विचार आव्यो के-में घणी नवी नवी चीजो खाधी हवे मांस-मदिरानो स्वाद करूं. पछी ते मांस खावा लाग्यो. मदिरा पण पीवा लाग्यो. लोकोए तेनुं मधुप्रिय एवं नाम राख्यु. तेवामां तेनो पिता मृत्यु पामतां लोकोए तेनो तिरस्कार कयों एटले ते देशांतरमा गयो. परदेशमां मांसना लोलुपीपणाथी गामलोकोना छोकरा मारी नाखीने खावा लाग्यो. कोटवाळे तेने पकडीने फांसीए चडाव्यो मरीने नरकादिकमां अनंत संसार रखडयो. स्पर्शेन्द्रियना विषयमा महेन्द्र राजपुत्रनी कथा
विष्णुपुर नगरमां धरणेंद्र राजाने महेन्द्र नामनो पुत्र हतो. तेने नगरशेठना पुत्र मदन साथे मित्राचारी हती. मदनने चंद्रवदना नामनी सुन्दर स्त्री हती. एकदा महेन्द्र तेना घरे गयो त्यारे मदन घरे नहोतो. चंद्रवदनाए तेनो सत्कार करी तेने तांबूल आप्युं ते वखते तेना स्पर्शथी राजपुत्रने सुख उपज्यु. तेनो कोमळ स्पर्श अनुभवी ते तेना प्रत्ये आसक्त थयो. पण मदनने मार्या विना चंद्रवदना मळे तेम न हतुं एटले मदनने मारी नाखवा माटे तेणे गुप्त पुरुषो रोक्या. तेओए प्रसंग साधी मदनने पकडयो अने मार मारवा लाग्या तेवामां ते स्थळे कोटवाळ आवी चढ्यो. तेणे तेओने पकडीने राजा समक्ष रजू काँ. राजाए पूछतां तेओए महेन्द्रकुमार संबंधी सर्व हकीकत जणावी. राजाए महेन्द्रकुमारने देशवटो आप्यो. बाद नाना राजपुत्रने राज्य आपी दीक्षा लई मोक्षे गयो. मदनने वैद्ये औषधद्वारा साजो कयों. महेन्द्र चंद्रवदनाने लई परदेश चाल्यो गयो. मदन पण स्त्री-चरित्र जोई वैराग्यवासित थई, चारित्र पाळी देवलोकमां गयो. परदेश भमतां महेन्द्र तथा चंद्रवदनाने चोरोए लूंटी लीधा अने बर्बरकूळमां वेची दीधा. त्यांना लोकोए तेनुं रुधिर काढ्युं एटले तेनी महावेदनाथी मरीने अनंत संसार भम्यो. ___ आ प्रमाणे एक एक इंद्रियना वशवतीपणाथी जीवो कष्ट पामे छे तो जेओ पांचे इन्द्रियोनो विषयो भोगवे छे तेनी पीडानुं तो पूछवू ज शुं? वाचकवर उमास्वातिरचित श्रीप्रशमरतिमां का छे के
कलरिभितमधुरगांधर्व-तर्ययोषिद्विभषणरवाद्यैः । श्रोत्रावबद्धह्रदयो, हरिण इव नाशमुपयाति ॥१॥
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- २७६