________________
आ गच्छनो त्याग करी अन्यत्र चाली जाउं.
बीजे दिवसे तो विचारने तेणे अमलमां पण मूक्यो. सुव्रता साध्वीना संगनो त्याग कर्यो. हवे तो ते निरंकुश बनी, कोई अटकाववावाळु न रह्यं. स्वच्छंद वर्तनथी ते घणा लोकोना छोकराओ ऊपर मूर्च्छित बनी. पूर्ववत् नवराववानी, पीठी चाळवानी, तेल मसळवानी, केश समारवानी विगेरे बधी क्रियाओ करवा लागी. आ प्रमाणे लांबा समय सुधी पासत्थिणी प्रमाणे वर्तन चलावी, उन्मार्गनी आलोयणा कर्या विना, अनाचारनुं मिथ्यादुष्कृत आप्या सिवाय पंदर दिवसना अणसणपूर्वक सौधर्म देवलोकमां बहुपुत्रिका विमानमां देवी तरीके उपजी.
गौतमस्वामीए भगवंतने पूछ्युं के - हे भगवंत ! तेनुं नाम बहुपुत्रिका केम पड्युं ? भगवंते जवाब आप्यो के-शकेंद्रनी उत्सव सभा थाय त्यारे आ देवी आठ नव वर्षना कुमार कुमारीओ विकुर्वीने दिव्य नाटक बतावे छे ए कारणथी तेनुं बहुपुत्रिका एवं नाम छे. बाद गौतमस्वामीना प्रश्नना जवाबमां भगवंते कह्यं के-तेनुं आयु चार पल्योपमनुं छे, एटले गौतमस्वामीए पुनः प्रश्न कर्यो के हे स्वामी ! ते देवी अहीँथी च्यवीने क्या उपजशे ? तेना जवाबमां भगवंते तेना आगामी भव वर्णवतां कह्यं के
जंबूद्वीपा भरत क्षेत्रमा विध्याचळ पर्वतनी तळेटीमां बेभेळ नामना संनिवेशमां ब्राह्मणकुळने । विषे आ देवी उपजशे. बारमां दिवसे तेना मातपिता तेनुं 'सोमा' नाम पाडशे. सोमा यौवनवय पात तेनुं सौंदर्य खीली निकळशे. सोमा विनयी, विवेकी ने बुद्धिशाळी थशे. सोळ वर्षनी वये तेना । मातापिता पोताना भाणेज राष्ट्रकूट साथे तेने परणावशे. राष्ट्रकूट पण तेनी रत्नकरंडियो अथवा तेलना कूंपाना माकक सारसंभाळ राखशे. तेने वात, पित्तादिक व्याधि न थाय तेनी पण राष्ट्रकूट पूर्ण काळजी राख. राष्ट्रकूट साथे भोगो भोगवतां सोमाने प्रतिवर्ष एक-एक जोडलुं जन्मशे. ए प्रमाणे सोळ वर्षमां तेने बत्रीश संतानो थशे. आ प्रमाणे तेने केटलाक छोकराओ, केटलाक कुमारो, केटलाक बाळको थशे तेमाथी केटलाकने सुवाडशे, केटलाकने खोळामां लेशे, केटलाकने स्तनपान करावशे, वळी कोईने चालतां शीखवाडशे, कोईने स्नान करावशे, वळी कोई दूध मागशे, कोई खावा मागशे, कोई रमवा रमकडां मागशे, कोई लाडु, क्षीर प्रमुख मांगो, कोई पाणी मागशे, वळी कोई सोमाने ताडन करशे, कोई रीसाई जशे, कोई रुदन करवा लागशे, कोई लात मारशे, कोई मारीने नाशी जशे, कोई राडो पाडशे कोई पछाडी खाशे, कोई वडीनीत करशे, कोई लघुशंका करशे. आ प्रमाणे विविध प्रकारनी क्रियाथी सोमा रात्रिदिवस काममां ज रहेशे. राष्ट्रकूट पासे भोगो भोगववा जवा माटे असमर्थ बनशे. वळी पुत्रादिकने कारणे सोमा अशुचिमय रहेवाथी तेनो देखाव. पण मलिन लागशे. राष्ट्रकूटने तेना पासे जवानुं मन नहीं था.
एकदा रात्रिने विषे जागृत थतां ते विचारशे के हुं आटला बघा पुत्रपरिवारवाळी होवाथी मळ-मूत्रमां ज लिप्त रहुं छं. पति साथे मनगमतां भोगविलास पण भोगवी शकती नथी, माटे जेओने पुत्र-पुत्री नथी ते ज खरेखर धन्य छे. एवामां सुव्रता साध्वी विहार करतां करतां ते बिभेल सनिवेशमां
श्रीगच्छाचार - पयन्ना- २८७
