Book Title: Gacchayar Ppayanna
Author(s): Vijayrajendrasuri, Gulabvijay
Publisher: Amichand Taraji Dani

View full book text
Previous | Next

Page 308
________________ [ यो यावान् वा जात:, नालोचयन्ति दैवसिकं पाक्षिकं वापि । स्वेच्छाचारिण्यः श्रमण्यः, महत्तरिकाया न तिष्ठन्ति ।। ११८ ॥ विंटलिकानि प्रयुञ्जन्ते, ग्लानशैक्ष्यान् नैव तर्पयन्ति । अनागाढे आगाढं, कुर्वन्ति आगाढे अनागाढम् ॥। ११९ ।। अयतनया प्रकुर्वन्ति, प्राघूर्णिकानां अवत्सला । चित्रलानि च सेवन्ते, चित्राणि रजोहरणानि तथा ।। १२० ।। गतिविभ्रमादिभिः, आकारविकारं तथा प्रकाशयन्ति । यथा वृद्धानां मोह, समुदीर्यते किं पुनः तरुणानाम् ? ।।१२१ ।। बहुश उच्छोलयन्ति, मुखनयनानि हस्तपादकक्षाः । गृहणन्ति रागमंडलं, श्रवणेन्द्रियं तथैव कल्पकथाः ।। १२२ ।।] गाथार्थ - दैवसिक, राइ, पाक्षिक, चातुर्मासिक अथवा सांवत्सरिक जे अतिचार जेटलो थयो होय तेटलो न आलोचे, मुख्य साध्वीनी आज्ञामां न रहे, अष्टांग निमित्तादिक अथवा मंत्रतंत्रादिकनो प्रयोग करे, ग्लान के नवदीक्षितनी औषध, वस्त्र, पात्रादिकवडे सारसंभाळ न करे, खास न करवा जेवुं कार्य होय ते, अवश्य करवा लायक जेवुं लेखी करे अने खास करवा जे कार्य बेदरकारी राखी न करे, संयमकरणी वेठ उतारवानी माफक यतना रहित करे, ग्रामांतरथी आवेल थाकेला, भूख्या के तरस्या साध्वीओनी निर्दोष अन्न-पाणी वडे भक्ति- बहुमान न करे, विविधरंगी वस्त्रो वापरे तेमज विचित्र रचनावाळा रजोहरण वापरे, गति-विलासादिकवडे स्वाभाविक एवा हावभाव देखाडे के वृद्ध स्थविर साधुओने पण तत्काळ मोह (वेदोदय) जागे, वगर कारणे वारंवार मुख, नेत्र, हाथ, पग अने कक्षादिक धोवे अने वसंत के मल्हारादिक राग-रागिणीओ शीखी लई एवी रीते ललकारे के जेथी तरुण पुरुषोनी के बाळकोनी श्रवणेंद्रियने आकर्षित करे. हे गौतम ! आवी साध्वीओने अनार्या, नटडी तेमज स्वच्छंदाचारिणी जाणवी. विवेचन- गच्छमां वडेरी साध्वीने महत्तरिका कहेवामां आवे छे. जेम पुत्रे पितानी, शिष्ये गुरुनी, किंकरे शेठनी आज्ञामा रहेवुं जोईए तेम साध्वीए महत्तरिकानी आज्ञामां रहेतुं जोईए; कारण के आज्ञा ए अंकुश छे. अंकुश विनानो प्राणी क्यारे भूल करी बेसे ते न कल्पी शकाय तेवी बात छे. छद्मस्थ जीव मात्र भूलने पात्र छे, तो शास्त्रकारे बुद्धिमान मानवीओने पण आज्ञारूपी अंकुशमां रहेवा पात्र भलामण करी छे. तेथी साध्वी महत्तरिकानी आज्ञा उत्थापे अने दैवसिक, रात्रिक, पाक्षिक, चातुर्मासिक के छेवट सांवत्सरिक अतिचार न आलोचे ते साची आर्या नथी पण अनार्या ज छे. निमित्त के मंत्र - तत्रादिकनी बात करवी नहीं तेमज ते उपयोग पण न करवो, कारण के तेमां रक्त रहेवाथी रोगी या तो नवीन साध्वीनी औषधादिकथी सारसंभाळ लई शकाती नथी तेमज अध्ययन कराववा योग्य साध्वीने अभ्यास कराववामां खामी आवे छे. वळी निमित्त के मंत्र-तंत्रनुं कार्य एक वार शरु कर्या पछी तेनी मर्यादा सचवाती नथी. निमित्तकार्यमां प्रावीण्य प्राप्त थया पछी कीर्ति ने श्रीगच्छाचार-पयन्ना- २९३

Loading...

Page Navigation
1 ... 306 307 308 309 310 311 312 313 314 315 316 317 318 319 320 321 322 323 324 325 326 327 328 329 330 331 332 333 334 335 336