Gacchayar Ppayanna

Author(s): Vijayrajendrasuri, Gulabvijay
Publisher: Amichand Taraji Dani

Page 311

वळी स्वाध्याय योगथी रहित होय, धर्मकथाने स्थाने विकथा करे, गृहस्थोने विविध प्रकारनी प्रेरणा करे, गृहस्थना आसन ऊपर बेसे अने गृहस्थोनो परिचय करे तेने फक्त उदरंभरी साध्वी जाणवी.
विवेचन जे साध्वी वगर प्रयोजने कंठप्रदेश धोवे, गृहस्थाना मोती परोवी आपे, परवाळानी माळा करी आपे, सोयमां दोरो परोवी आपे, तेना आभरणादिक स्वच्छ करी आपे, बाळकने माटे वस्त्रनुं दान करे, तेने दूध आपे, मांदा बाळकनी मावजत माटे पोतानी पासेथी औषधादि आपे, जडीबुट्टी वापरे, प्रस्वेदादिकने लुंछवा माटे जळथी आर्द्र (भीना) करेला वस्त्रो शरीर ऊपर वारंवार घस्या करे, “आ गृहस्थने घरे दीकरो आवे तो सारुं, अमुक गृहस्थ व्यापारमा सारं कमाय तो ठीक, अमुक गृहस्थ स्त्रीने परस्पर प्रेम वृद्धि पामे तो सारूं.” ए प्रमाणे गृहस्थोचित चिंताओ वारंवार कर्या करे तेवी साध्वीने हे गौतम ! तारे आर्या न समजवी पण गृहस्थनी चाकरडी मात्र जाणवी.
गधेडा, बळद, घोडा, हाथी, बकरा विगेरे तिर्यंचो जडबुद्धिवाळा होय छे. तेओ पोताना स्थानमां गमे ते स्थितिमा रहेता होय छे तेथी साध्वीने तेवा स्थाने जवाय नहि; कारण के लिंगनी विकृतदशा जोतां कामोद्दीपन थाय माटे शास्त्रकारोए तेवा तुच्छ स्थानमां जवानो निषेध फरमाव्यो छे. खरनो अर्थ दासदासी अने घोडनोअर्थ लुच्चा माणस एवो पण थाय छे. तेनो परमार्थ ए छे के-दास दासी जेवा लुच्चा ने जुगारी, भाट, भवाया जेवा धूर्तजनो ज्यां वसता होय तेवा स्थळे साध्वीए जq नहीं तेमज तेवा लोकोने साध्वोए स्वसमीपे एटले के उपाश्रये आववा देवा नहीं; कारण के तेवा लोको छिद्रान्वेषी होय छे. प्रसंग मळे तो मन चळाववा पण समर्थ थाय छे तेथी तेवा खळजनोनो संसर्ग इच्छवो ज नहीं. श्रीव्यवहारभाष्यना सातमा उद्देशामां का छे के–“तह चेव हत्थिसाला-घोडगसालाण चेव आसन्ने । जंति तह जंतसाला, काहीयत्तं च कुव्वंति ॥१॥"जे साध्वी हस्तिशाळा, अश्वशाळा के शस्त्रागार पासे थईने जाय तेमज कथिकपणुं करे ते साध्वी नथी.
वेश्या के पण्यांगनानो कदापि साध्वीए संसर्ग न करवो. तेनी पासे तो विलास अने मोजशोखनी ज कथा होय छे. वळी उपाश्रयनी नजीक वेश्या स्त्रीनो वास होय तो तेवा स्थाननो त्याग करवो कारण के वेश्या स्त्रीने त्यां जनारा अनेक छेलबटाउ, विलासी लोकोनी आवजाव विशेष थाय छे अने तेओर्नु आवागमन उपाश्रयनी पासे थईने थाय एटले पण ब्रह्मचर्यनी गुप्तिमां खामी आवे. वळी वेश्या स्त्रीने त्यां संगीत के नृत्यादिक थाय त्यारे चंचळ चित्तने अंगे स्वाध्यायमां, पडिलेहणादि आवश्यक क्रियामां तेमज यथार्थ चारित्र पालनमा स्खलना थाय माटे तेवा स्थाननो तो अवश्य त्याग ज करवो. वेश्यानी साथोसाथ तेनी दासीनो, जोगणी प्रमुख वेषधारिणीनो पण परिचय न राखवो. हे गौतम ! जे साध्वीओ ऊपर कह्या तेवा प्रकारनो आश्रय लेती होय तो ते साध्वी ज नथी पण केवळ भ्रष्टाचारिणी समजवी.
स्वाध्वाय एटले भणq भणाववं, ते कार्यथी वेगळी रहे अर्थात् प्रथम पद “सज्झायमुक्कजोगा" ने स्थाने पाठांतरमा “छक्कायमुक्कजोगा" एवो पाठ.छे तेनो अर्थ ए छे
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- २९६