________________
कोई अर्थ न समजी शके तो तेना प्रत्ये अनुकंपा लावी वारंवार तेने समजाव्युं - आवा प्रकार गुण आ शरीरनो स्वामी आवश्यकनो जाण हतो तेम कथन करवुं ते जाणगशरीरद्रव्यावश्यक जाणवु. आ संबंधमां दृष्टांत आपे छे के-मध के घी भरीने लावेला घडामांथी मध के घी खाली कर्या पछी पण जे ते मधनो के घीनो कहेवाय छे तेम जीवरहित शरीर होवा छतां आवश्यकनो ज्ञाता आ देहमां हतो ते निरुपी शकाय छे. २ भव्यशरीरद्रव्यावश्यक - 'आ घीनो अने आ मधनो घडो थशे' एम घडाने जोईने भविष्यकाळनी कल्पना करवामां आवे छे तेम आ शरीर पण आवश्यक जाणनार थशे तेवो उपचार करवो. ३ जाणगशरीरभव्य शरीरव्यतिरिक्तना त्रण प्रकार दर्शाव्यां छे: (१) लौकिक-राजा, कोटवाळ, मांडलिक राजा, नगरशेठ, सेनापति, सार्थवाहक विगेरे सुंदर अने रम्य प्रभातकाळ थये छते मुखप्रक्षालन करे, दंतधावन करे, केश समारे, धूप करे, पुष्पमाळ पहेरे, सुंदर वस्त्रो धारण करे, विगेरे क्रियाओ करी राजसभामां, देहभुवनमां अगर तो उपवनमा जाय-आ लौकिक. (२) कुप्रावचनिक- १ जमतां जमतां चाले ते चरक, २ मार्गमां पडेला वस्त्रना कटकाओनी कंथा पहेरीने चाले ते चारिका, ३ चामड़ाना वस्त्र राखे ते चर्मखंडिका, ४ भिक्षा मळे ते खाय तेमज गाय प्रमुखनुं दूध ग्रहण करे ते भिक्षेडा, ५ शरीरे भस्म चोळे ते पामुरांगा, ६ नानकडा बळदने पगे लगाडवुं विगेरे कळा शीखवीने लोकोना चित्त वश करी भिक्षा मागे ते गौतमा, ७ गाय चाले तेम चाले, तेने अनुसरे, गाय ऊभी रहे तो ऊभो रहे, बेसे तो बेसी जाय, गाय तृण, पत्र-पत्रादिक खाय तोते पण तृणादिक खाय ते गोप्रतिका, ८ 'गृहस्थ धर्म ज सारो छे' एम कहीने तेनी प्ररूपणा करे ते गृहस्थधर्मी, ९ याज्ञवल्क्यादिक ऋषिओए बनावेल धर्मसंहिता - प्रमाणे व्यवहार चलावे ते धर्मचिंतका, १० देव, राजा, माता, पिता विगेरेनो विनय साचवे, ते वैनयिक, ११ पुण्य, पाप, परलोकादिक नहीं माननारा नास्तिक, १२ तापस इत्यादिक बीजा पण पाखंडीओ पूर्वे कह्यो तेवो सुंदर अने रम्य प्रभातकाळ थये छते इंद्र, रुद्र, शंकर, वैश्रमण, नाग, व्यंतर, विष्णु विगेरे देवो तेमज दुर्गा विगेरे देवीओनी मूर्ति समीपे जईने गंधोदक छांटे, धूप करे, पुष्पमाळा चढावे विगेरे क्रिया करे ते कुप्रावचनिक. (३) लोकोत्तर - प्रव्रज्या अंगीकार कर्या छतां साधुना गुण रहित (पासत्था), छक्कायनी अनुकंपा रहित, लगाम विनाना अश्वनी माफक उन्मार्गगामी, निरंकुश हस्तीनी माफक स्वच्छंदाचारी, केशने तेल तथा पाणीथी मिश्रित करनारा, शीतकाळमां फाटी गयेल ओष्ठप्रमुख माखण लगावनारा-आवा साधुओ लोकोने देखाडवा माटे ज उभय टंक आवश्यक क्रिया करे परंतु तेमने खरोखरी रीते तो आलोववानुं होतुं नथी केम के जिनाज्ञाने माननारने आलोचना करवानी होय परंतु आ पेटभराओने तो लोकोने देखाडवा पूरती ज क्रिया करवी छे-आवी क्रिया ते लोकोत्तरद्रव्यावश्यक. हवे चोथो भावावश्यक जणावे छे, तेना पण बे प्रकार छे. - (१) आगम अने (२) नोआगम. प्रथम आगमभावाश्यक आगमद्रव्यावश्यकनी जेम जाणी लेवो एटले आवश्यक सूत्रार्थने जाणवाथी वैराग्य, संवेग, विशुद्ध परिणामवाळो बने छे अने २ नो आगमभावाश्यकना पण द्रव्यावश्यकनी माफक ज त्रण भेद छे. (१) लौकिक- मध्यान्ह पहेलां
श्रीगच्छाचार - पयन्ना— १६४
