________________
पराभव नथी, मृत्यु समान कोई भय नथी अने भूख समान वीजुं कोई दुःख नथी, आहार रह शरीरने तिल-तुस मात्र एवं कई नथी जे पीडा न उपजावे अर्थात् भृख्याने सर्व प्रकारना दुःख था छे. आवा प्रकारनी क्षुधाने निवारवा अर्थ ज साधु आहार करे, आहार करे तो ज स्वगुरु, बाळ साधु, ग्लान तेमज तपस्त्री मुनिराज विगेरेनी वैयावच्च करी शके. वळी तो ज ईर्यासमिति पगळवापूर्वक सत्तर प्रकारे संयम आराधी शंके. आहार लेवाय तो ज प्राणो टकी शंके अने स्वाध्यायादिकमां मन रक्त रहे. भूख्या भूख्या स्मरणशक्ति मंद थाय, धर्मचिंतनमां पण मन आसक्त न बने, आ प्रमाणे छ कारणो माटे साधु निर्दोष आहार करे. सवे प्रसंगोपात्त कया छ कारणथी साधु आहार न स्वीकारे ते पण जणावे छे- “आयंके ? उवसग्गे, तितिक्खया २ वंभचेरगुत्तीसु ३ । पाणिदया ४ तवहेउं ५, सरीरवोच्छेअणट्टाए ६ ।। १ ।। " १ आतंक - ज्वारादिक रोगो आव्या होय तो न खाय, २ उपसर्गपोताना कुटुम्बीजनो, राजा अथवा देव, तिर्यचादिक सिंहथी उपद्रव थये छते ते सहन करवा माटे आहारदिकनो त्याग करे. ३ ब्रह्मचर्यगुप्ति-ब्रह्मचर्यनी नव वाड पाळवा माटे आहार न वापरे ४ प्राणिदया-वर्षाद बहु वरसतो होय, झाकळ- धुंहरी पडती होय, सूक्ष्म डेडकीओ उपजी होय, कुंआदिकनी घणी उत्पत्ति थई गई होय तो तेनी विराधना टाळवा आहार न करे, ५ तपश्चर्याने निमित्ते आहार न वापरे अने ६ शरीरने वोसराववा अर्थ एटले के आयुनो संबंध जाणी अनशन स्वीकारे हवे गच्छनुं ज विशेष स्वरुप देखाडतां कहे छे के
१
जत् य जिगुकणिट्ठो, जाणिज्जड़ जिद्रुवयणत्रहुमाणो ।
दिवसेण वि जो जिट्ठो, न य हीलिज्जइ स गोअमा ! गच्छो ॥ ६० ॥
[ यत्र च ज्येष्ठः कनिष्ठो, ज्ञायते ज्येष्ठवचनबहुमानः || दिवसेनापि यो ज्येष्ठो, न च हील्यते स गौतम ! गच्छः ||६० ।।]
गाथार्थ - जे गच्छमां नाना-मोटानो तफावत जाणी शकाय, मोटाना वचननुं बहुमान थाय तेमज एक दिवसे पण दीक्षापर्यायथी मोटो होय अने लघुतर छतां गुणवृद्ध होय तेनी हीलना न थती होय तेवो गच्छ है गौतम ! वास्तविक गच्छ समजवो.
विवेचन - नाना मोटा एटले वयमां नाना-मोटा नहीं परन्तु दीक्षापर्याये गुरु-लघु जाणवा. बे जणा साथे दीक्षा लेता होय तेमां प्रथम ले ते मोटो अने पछी ले ते नानो समजवो. आ प्रमाणे विनय- विवेकादिवडे नाना-मोटानो तफावत जणातो होय तेमज ज्येष्ठ स्थविर प्रत्ये बहुमानादिक ज्यां करवामां आवतुं होय ते गच्छ सुगच्छ जाणवो. वळी जेम सिंहगिरिना शिष्यो दीक्षापर्यायमां वृद्ध होवा छतां अल्प दीक्षापर्यायी श्रीवज्रस्वामीनुं बहुमान * कर्यु-तेमनी हीलना न करी तेम गुणवान छतां लघुपर्यायी साधु प्रत्ये आदरभाव दर्शावातो होय ते गच्छ ज वास्तविक कहेवाय. हवे साध्वीनो परिचय न करे ते गच्छ-ए हकीकत दर्शाववा माटे क्रमशः दश गाथा कहे छे.
* श्रीवज्रस्वामीना वृत्तान्त माटे जुओ पृष्ठ ८९
श्रीगच्छाचार- पयन्ना- १७१
