________________
प्रभावथी, तारा पिता जनक राजाना प्रभावथी आ समुद्रने हुं गायना पगलानी माफक तरी गयो. आवो पुराणमा उल्लेख छे तो गंगा नदीने तरवी तेमां शुं आश्चर्य? वळी तें गंगाने छ मास पर्यंत धारण करी ते पण सत्य छे कारण के पुराणमां कथन छे के-हजारो वर्षों सुधी तपश्चर्या करतां एवा लोको पर देवो तुष्टमान थई गंगाने कहेवा लाग्या के हे गंगादेवि ! तमे पृथ्वी पर जई लोकोने सुखी करो. त्यारे गंगाए का के- मने कोण धारण करी राखे? देवो विचारमा पडी गया त्यारे शंकरे का के हुं पडती एवी गंगाने धारण करी राखीश. बाद गंगाने शंकरे पोतानी जटामां देवोना हजारो वर्षों सुधी धारण करी राखी छे तो तारी वातमां काई आश्चर्य नथी.
बाद खण्डपाणा कहेवा लागी के-हे धूर्ती ! तमे बधा मने हाथ जोडीने प्रणाम करो तो तमने सर्वने भोजन करावं त्यारे धूर्तीए का के-अमे यम जेवा समर्थ छीए तो तारी पासे आवा दीनताभर्या शब्दो केम बोलीए ? एटले खण्डपाणा हास्यपूर्वक कहेवा लागी के-हुं राजाना धोबीनी पुत्री छु. एक वखत मारा पिता साथे वस्त्रोनुं गाडं भरीने धोवा गई. हजार नोकरोने साथे लीधा. नदी ऊपर आवी, वस्त्रो धोई तडके सुकव्या. तेवामां झंझावात प्रकट्यो अने सर्व वस्त्रो उडी गया. नोकरो बधा नाशी गया. राजाना भयथी हुं पण नाशी गई. एक वनमां भराणी. त्यां घो थईने एक राते अशोकवृक्षना कोटरमां रही. वळी मने कोई मारी नाखशे तेवा भयथी आंबानी लता थई गई. आ बाज राजाना मनमां एवो विचार उद्भव्यो के-महावायुथी वस्त्रो उडी गयां तेमां धोबी बिचारो शुं करे ? तेथी न्यायी राजाए पडहो वगडाव्यो के-जे कोई धोबी होय ते बधा खुशीथी मारा राज्यमां रहो. राजानी
आ घोषणा सांभळी बधा धोबी पाछा नगरमां आव्या. आ वात सांभळी हुं पण आम्रलतानुं रूप त्यजी दई, मारा मूळरूपे थई नगरमां आवी. मारो पिता गाडं लेवा गयो तो बळदोने वाघ के शियाळ खाई गया, तेथी वाघनी आजुबाजु तपास करतां एक उंदरनी पूंछडी मळी आवी. तेनाथी आखा गाडाने वीटीने ते घेर लई आव्या. आ सर्व सत्य साबित करी आपो, नहीं तो प्रतिज्ञा प्रमाणे बधा धूर्तीने जमाडो. धूर्तीए का के-तमे कहेली सर्व हकीकत सत्य छे. रामायणमां का छे के हनुमंते पोताना पुंछडावडे समस्त लंकाने वींटी लीधी हती अने पोताना पूंछडे गोदडा विगेरे वींटी लई, तेने तेलमां पलाळीने लंकाने सळगावी दीधी. वांदराना पूंछडां करतां उंदरनी पूंछडी तो मोटी होय तेथी गाडु केम न बंधाय? पछी तुं घो अने आम्रलता थई गई ते पण असम्भवित नथी. पुराणमां का छे के-गन्धार नामनो राजा कदरूपो थईने वनमा गयो. बीजा एक महापराक्रमी राजाए इन्द्रने जीती लीधो त्यारे इन्द्रे तेने श्राप आप्यो के-तुं अजगर थई जा. ते जंगलमां अजगर थईने रह्यो. तेवामां कोई वखत ते वनमां पांडवो आव्या. भीम जंगलमां आमतेम फरतो हतो तेवामां अजगर तेने गळी गयो. थोडीवारे युधिष्ठिर आव्या. तेने अजगरे सात प्रश्नो पूछ्या. युधिष्ठरे तेना जवाब आप्या एटले अजगरे राजी थईने भीमने पाछो आप्यो अने पोते पण राजा स्वरूपे थई गयो. आ वात सत्य छे तो तुं घो अने आम्रलता थई गई तेमां शुं आश्चर्य ?
खण्डपाणाए पुन: कह्यं के हे धूर्ती ! हजु पण मने प्रणाम करो तो हुं सर्वने जमाईं. जो हुं तमने
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- २२०
