________________
ज तेने हांकी काढवानो प्रयत्न करवो. मात्र छूटीछवाई रज के मेल ज्यां जाम्या होय त्यां स्हेज सावरणी फरववार्थी ते धूळ के रज शीघ्र दूर करी शकाय छ तम कपायोदयनी कल्पना थतां ज तेने दूर करवा प्रयास करशो तो तमने बहु महेनत नहीं पडे.
श्रीआराधनापयन्नामां अने ते ऊपरथी उपाध्याय श्रीविनयविजयजी महाराजे रचेला 'श्रीपुन्यप्रकाशना' स्तवनमां खामणानी अगत्य जणावी छे. शिवगति प्राप्त करवाना तेमणे दश प्रकारो ते स्तवनमा जणाव्या छे, ते पैकी त्रीजु स्थान क्षमापनाने आप्यु छे. तेओश्री ते स्तवनमां कहे छे
जीव सवे खमावीए साहेलडी रे, योनि चोराशी लाख तो; मनशुद्धे करो खामणा साहेलडी रे, कोई शुं रोष न राखतो. १ सर्व मित्र करी चिंतवो साहेलडी रे, कोई न जाणो शत्रु तो; राग द्वेष इम परिहरी साहेलडी रे, कीजे जन्म पवित्र तो. २ साहमी संघ खमावीए साहेलडी रे, जे उपजी अप्रतीत तो; सज्जन कुटुम्ब करो खामणा साहेलडी रे, ए जिनशासन रीत तो. ३ खमीए ने खमावीए साहेलडी रे, एही ज धर्मनो सार तो;
शिवगति आराधनतणो साहेलडी रे, ए बीजो अधिकार तो. ४ चार गाथा सरळ छे तेथी तेना विशेष विवचननी आवश्यकता नथी. उपलकीया-मात्र देखाव पूरती मन विनानी क्षमापनाने आमां स्थान नथी एटला माटे ज "मनशुद्ध करो खामणा” एम पण स्पष्ट कहेवामां आव्युं छे. आपणा महामान्य श्रीकल्पसूत्रमा पण कहेवामां आव्यु छ के–“खमियव्वं खमावियव्वं उवसमियव्वं उवसमावियब्वं सुमइसपुच्छणा बहुलेण होयव्वं । जो उवसमइ तस्स अस्थि आराहणा, जो न उवसमइ तस्स नत्थि आराहणा, तम्हा अप्पणा चेव उवसमियव्वं । से किमाहु भंते ! उवसमसारं खु सामण्णं” अर्थात् साधुए पोते खम अने बीजाने उपशांत करवो. निर्मळ चित्तथी बीजाने सुखशाता पूछवी, रागद्वेष रहित बुद्धि ते सुमति. ते सुमतिपूर्वक सूत्रार्थ संबंधी विशेष प्रकारे पूछपरछ करवी अथवा सुखशाता पृछवी एटले के जेनी साथे कलह के कंकास थयी होय तेनी साथे निर्मळ चित्तथी वातचीत करवी. कलह करनार वनेमाथी एक पक्ष न खमावे तो शं? तेनो जवाब ए छे के-जे उपशांत थाय छे–जे क्षमाशील बने छ तेने आराधना छे. जे नथी खमावतो तेने आराधना नथी. श्रामण्य उपशमप्रधान ज छे. आ संबंधमां लोकिक अने लोकोत्तर त्रण दृष्टांतो आपे छेकुंभार- वृत्तांत
'आरिय' जनपद पासेना गामडामां एक कुंभार रहेतो हतो. ते वासणोनुं गाडं भरीने वेचवा माटे पासेना दुरुवग नामना गाममां गयो. ते गामना लोको लुच्चा हता. तेओए कुंभारनो एक बळद लई
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- २६१
