Gacchayar Ppayanna

Author(s): Vijayrajendrasuri, Gulabvijay
Publisher: Amichand Taraji Dani

Page 249

एकनी एक पुत्रीने लाडकोडमां उछेरी. जिनदास शेठना धार्मिक संस्कारो पण सुभद्राए झील्यां अने ते शुद्ध समकितधारिणी बनी. सुभद्राए यौवनवयमा प्रवेश करतां जिनदासने तेने योग्य पति माटे । चिंता उत्पन्न थई. तेनी इच्छा सुभद्राने योग्य जैनधर्मी कुळमां परणाववानी हती.
आ अरसामां चंपानगरीनो बौद्धधर्मी बुद्धदास नामनो व्यापारी वसन्तपुर आवी चढ्यो. एकदा जिनदास श्रेष्ठीना महेल पासेथी पसार थतां तेणे सुभद्राने जोई. जोतां ज तेने अनुभव थयो के आ युवती वादळामांथी छूटी पडेली वीजळी तो नहीं होय? सुभद्राना रूपराशिए बुद्धदास, चित्त आकर्षी लीधुं पण तेने प्राप्त करवा शुद्ध जैनधर्मी बन्या सिवाय छूटको नहोतो, कारण के जैनधर्मीने ज पोतानी कन्या परणाववानी जिनदासनी मान्यता अचळ हती. पोताना कार्यनी सिद्धि माटे बुद्धदासे जैन शास्त्रोनो अभ्यास करवा मांड्यो अने श्रावकोचित करणी सामायिक, प्रतिक्रमण, जिनपूजा, व्याख्यानश्रवण, गुरुवंदन अने नवकारसी आदिक प्रत्याख्यान पण करवा लाग्यो. सुभद्राना रूप तेमज गुण ऊपर मुग्ध थयेला बुद्धदासे जिनदास पासे तेनी पुत्रीना पोतानी साथे लग्न करवानी । मागणी करी. अनुकूळ समये बुद्धदास अने सुभद्रा लग्नग्रंथीथी जोडायां.
सांसारिक जीवन शरू कर्या बाद बुद्धदासने पोतानी मातृभूमि- आकर्षण थयं पण जिनदास श्रेष्ठी पोतानी कन्याथी जुदा पडवा तैयार न हता. वळी सुभद्राने जैनधर्मी नहीं पण एक चुस्त बुद्धधर्मी कुटुम्बमां वसवानुं हतुं. आ कारणथी बुद्धदास पण मनमां मूंझातो. जिनदास शेठ जमाईनी मूंझवण समजता हता. आ समये बन्ने धर्मों वच्चे तीव्र स्पर्धा चालती हती एटले जिनदास जेवा चुस्त जैन पोतानी कन्याने इतरधर्मी कुटुम्बमां वसवा माटे परवानगी आपे ते असम्भवित हतुं छेवटे सुभद्राए समजाववाथी अने जमाईना आग्रहथी जिनदासे रजा आपी अने साथोसाथ जुदा घरमा : वसवाना अने सुभद्राना धर्म-विचार अने आचार-स्वतंत्रता संरक्षवानी बुद्धदासने भलामण करी. __ चम्पानगरीमा आवी सुभद्रा पण नित्यनियम मुजब वर्तन करवा लागी. तेनुं सौभाग्य सुख अन्यने आंखना कणानी जेम खूचवा लाग्युं तेना सासु-ससराने बुद्धदास स्त्रीना दास जेवो जणावा लाग्यो, परंतु तेओनो कशो उपाय न चाल्यो. धीमे धीमे धुंधवातो आ ईर्ष्याग्नि घरना आंगणामां आवी पहोंच्यो. पोताना कुळमां एक जैनधर्मी स्त्री पोताना धर्मनुं यथार्थ पालन करे ते तेना सासु-ससराथी सहन न थयुं तेओ तेनो उघाडो विरोध करवा लाग्या, पण तेनी बुद्धदासे कंई दरकार न करी. ___ हवे तेना सासरियाओए सुभद्राना छिद्रो जोवा शरू कर्यां. एकदा तेओनी धारणा फळिभूत थई. एटले मासखमणने पारणे कोई तपस्वी मुनि सुभद्राना गृहे गोचरी अर्थे पधार्या. तेमनी आंखमां पवनना वेगथी एक तणखलुं पडेलुं, पण देह प्रत्ये उदासीन भाववाळा ते मुनिवरने तेनी दरकार न हती. सुभद्राए गोचरी वहोरावतां मुनिजीने थती व्यथा निहाळी एटले लघुलाघवी कळाद्वारा पोतानी जीभवडे आंखमांथी तणखलुं चपळताथी लई लीधुं परंतु तेम करतां पोताना भालप्रदेशमां करेल ताजा तिलकनुं कंकुं पण मुनिश्रीना कपाळमां चोंटी गयुं. दूरथी आ दृश्य तेनी सासुए जोयुं एटले तेनो अत्यार सुधी महामहेनते दबावेलो क्रोध-दावानळ भभूकी उठ्यो. तेणे पोतानापुत्रने बोलावी
श्रीगच्छाचार–पयन्ना- २३४