________________
नानी झेंपडी. झुपडी जेम रहेवाना काममां आवे छे तेम जीवने रहेवाने माटे आ शरीररूपी झेंपडी. 'कु' शब्द कुत्सित अर्थ सूचवे छे के आ देहरुपी झंपडी मळ, मूत्र तथा अशुचिथी पूर्ण छे. आ शरीरने इंडाना प्रमाण जेटला आहारथी पोपवुं ते कुक्कुडी अंडक कहेवाय छे.
वळ एक अभिप्राय एवो पण छे के-जे पुरुषने जेटलो आहार होय तो तेने तेटला आहार विना तृप्ति न थाय एटले तेना आहारना बत्रीशमा भागने कवळ कहेवो. वळी कोई पुरुष अल्प खातो होय, गळे न उतरतुं होय अने मंद पाचनशक्तिथी अधिक भोजन लई शकतो न होय तेने तेना आहारना प्रमाणमां चत्रीशमो भाग कवल समजवा. अगाऊ जे कह्य के 'गळामा सरल रीते उतरे 'तेने ज कवल कहेवो' ए वचन प्रायिक समजवं.
3
जायमजायाहारे (जातमजाताहार:) आनुं विशेष स्वरूप दर्शवतां कहे छे के साधु जातापारिष्ठापनिका अने अजातापारिष्ठापनिकानो जाण होय. श्री आवश्यकनियुक्तिमा कहाँ ले के“आहारम्मि उजा सा, सा दुविहा होइ आणुपुत्रीए । जाया चेत्र मुत्रिहिआ, नायव्वा तह अजाया य ।। १ ।। " आहारने विषे पारिष्ठापनिका वे प्रकारनी छे. (१) सदोष आहाग्ने विधिपूर्वक परववानी क्रिया ते जातापारिष्ठापनिका अने (२) निरवद्य आहार परठववानी विधि ते अजातापारिष्ठापनिका. जातापारिष्ठापनिकानी विधि जणावे छे के- “आहाकम्मे ए तहा, लोहविसे आभिओगिए गहिए । एएण होइ जाया, वोच्छं से विहीड़ वोसिरणं ॥ २ ॥ " आधाकर्मिक लोभथी अधिक ग्रहण करेलो. विपमिश्रित, मक्षिकादि पडेल होय तेत्रो कामणदमणवाळी अथवा अन्य रीते दोषित आहार होय तो तेने वासराववानी विधि नीचे प्रमाणे करवी. “एगंतमणावाए, अच्चिते थंडिले गुरुवइ । छोरण अक्कमित्ता, तिद्वाणं सावणं कुज्जा | ३ ||" ज्यां स्त्री. पुरुषनुं आगमन न होय तेवा एकांत स्थानमा गुरुमहाराजनी बतावेल अचित्त भूमिमा राखथी अशन मिश्रित करे अने पछी 'आहार अमुक दोपवाळो छे, माटे हुं तेने वोसरातुं छं.' आ प्रमाणे त्रण वार उच्चार करें. आ विधि खास करीने विपमिश्रित अने कामणटृमणवाळा. आहार माटे कराय छे. आधाकर्मादिक आहार माटेनुं वर्णन ७२ मी गाथामां दर्शात्राशे. आ प्रमाणे जातापारिठापनिका जाणवी. हवे अजातापारिष्ठापनिका जणावतां कहे छे के- “आयरिए अ गिलाणे, पाहुणए दुल्लहे सहसलाभे । एसा उ खलु अज्जाया, वोच्छं से विहीइ वोसिरणं ||४ ||" आचार्यने अर्थ, ग्लान साधुने निमिते अथवा अतिथि माधुना निमित्ते विशेष आहार ग्रहण कर्यो होय, दुर्लभ पदार्थ मळी जतां बधारे लीधो होय, विशिष्ट द्रव्य विशेष लीधुं होय तो ते अधिक आहार स्त्री-पुरुष रहित एकांत स्थानमा त्रम-स्थावरादिक जीव रहित भूमि शोधी त्यां शुद्ध आहार होय तो तेना त्रण पुंज करवा. मूळगुणदोपित आधाकर्मादिक आहार होय तो एक पुंज करवो अने उत्तरगुणदृषित होय तो वे पुंज करवा. पछी 'दोष रहित आहार अगर तो आधाकर्मादिक दोपवाळो आहार हुं बोसरावं छु' एम त्रण वार बोलवं. हालमा तो भस्ममां मिश्रित करीने आहार परववानी प्रणालिका प्रचलित छे. आ ज प्रमाणे वस्त्र पात्र परठववानी जात-अजातपारिष्ठापनिका जाणवी.
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- १६७
७
