________________
करीने आहार ग्रहण करे. ८. मान- संविया क्षुल्लक साधुनी माफक मान अभिमान करीने आहार स्वीकारे. ९. माया- आपादाभूतिनी + माफक कपट करीने आहार ले. १०. लोभ # सिंहकेसरिया मुनिनी माफक सारा आहारनी इच्छाथी गृहस्थ श्रीमंत लोकोना घरे गोचरीए जाय. ११. पूर्वपश्चात्संस्तव - आहार ग्रहण कर्या पूर्वे अने आहार ग्रहण कर्या पछी पण दातार पुरुषनी प्रशंसा करे के - “ तुमने धन्य छे. तमे साधुओनी रूडी भक्ति करनारा छो. इत्यादि. १२. विज्जा - विद्या शीखवा माटे साधना बतावे. १३. मंत्र - देवाधिष्ठित मंत्र शीखवे. १४. चूर्ण नेत्रांजनादिक चूर्ण दई · आहार स्वीकारे. १५. योग- अभ्युदय करनार, सुख अर्पनार एवो द्रव्यसमूह प्राप्त करवा माटेनो योग दर्शात्रे अने १६. मूलकर्म दश प्रकारना प्रायश्चितो पैकी आठमुं मूळ नामनुं प्रायश्चित्त जेथी प्राप्त थाय ते. गर्भपात कराववा माटे औषध करे अथवा वनस्पतिनुं छेदन करी लोकोने आपे अने 'आ मूळियाना जळथी स्नान करवाथी संतानप्राप्ति थाय' तेवो उपदेश आपे तेने आ प्रायश्चित प्राप्त थाय छे.
-
आ प्रमाणे रोपपूर्वक कहने मुनि चाल्या गया. थोडा दिवसाने आंतर ते ज ब्राह्मणने त्यां बीजुं मरण थयुं अने तेना मृत्युभोजन समय दैवयोगे तेज मुनि आवी चढ्या, परंतु ते समयं पण ते द्विजे तेमन आहार बहोराव्यो नहीं एटले विशेष क्रुद्ध भई तमगे कह्यं के—“कांई नहीं, त्रीजा मृत्युभोजन समये वहांरावजे." भाग्यवशात् बन्युं एवं के ते द्विजने त्यां त्रीजुं मरण पण थयुं अने नाँ मृत्युभोजन समये पुनः ते ज मुनि अचानक त्यां आवी चढ्या ते समये पण ते द्विजे तेमने आहार बेहोरात्र्या नहीं एटले रोपपूर्वक मुनि पाछा जता हता एवामां द्वारपाळनी तमना पर नजर पड़ी तंग बराबर मुनिने ओळखी लोधा, तरत ज पोताना मालीक पासे जई कहा के "आ साधु ते ज मुनि छे, जेमना कथन प्रमाणे बराबर मृत्यु या करे मातम मन वर आपी संतोषी." द्विजे द्वारपालनु कथन मान्युं अने बहुमानपूर्वक मुनिने पाछा बाळीने वर बहोराव्या. आ प्रकार क्रोध करीने पिंड ग्रहण करवी ते दूषित छे. वर बरखाने अंग ते मुनि घेवरीया' मुनि तरीके प्रसिद्ध था.
X कोशलदेशना गिरिपुष्पित नगरमां कोई एक उत्सव निमित्तं गृहे गृह सेवनुं भोजन थयुं हतुं. ते समये ते नगरमा रहेला साधुआंए विचार्य के "आजे गोचरीमा सेव मळशे, पण कोई साधु पातानी शक्तिथी घी, साकर विगेरेथी युक्त सेव वेळासर लावीने आहार करावे तो ते श्रेष्ट गणाय." आ वात सांभळी एक क्षुल्लक साधुए अभिमानपूर्वक प्रतिज्ञा करी के "हुं घृत- साकारथी मिश्रित सेचनी आहार लावी हह्मणां ज तमने भोजन करावं छु." बाद ते फरता फरता इंद्रदत्त नामना शेठने घर या. त्यांनी प्रियंगुमती नामनी स्त्रीए कशुं वहोराव्यं नहीं त्यारे साधुए तेने मानपूर्वक कहां के " तारे घेरथी आहार ग्रहण कयें छूटको." प्रियंगुमतीए स्त्रीहठपूर्वक कहां के "आहार न वहोरातुं तो ज हुं स्त्री जाति खरी." आ प्रमाणे वात वी usai क्षुल्लक साधुए कहां के "हुं खरो साधु हईश तो तारे त्यांथी ज घी-साकरयुक्त संवनुं यथेच्छ भोजन ग्रहण करीश."
त
प्रमाणे कही ते साधु घर बहार चाल्यां गया. तपास करतां इंद्रदत्त सभामा छ तेत्रा समाचार मल्या. सभामा जईने साधुए पृछ्यु के - " अही कोई इंद्रदत्त श्रेष्ठी छ ? " त्यां हाजर रहेल अन्य व्यक्तिओए कह्य के " ते कृपणनुं शुं काम छे ? " कृपण शब्द सांभळी बाळमुनि चमक्या परंतु प्रतिज्ञानुं पालन तो करवुं ज हतुं, एटले पुनः कह्य के "मार तेमनुं काम छे, परंतु आघातजनक छ अधम पुरुष जेवो न होय तो तेनी पास मांगणी करू." बीजाआए कह्य के "ते तेवो ज छे" आ प्रमाणे पोतानी प्रतिष्टानुं लीलाम धतुं नीहाळी इंद्रदत्तनेचानक चडी एटले एकदम मुनि समीप आवी कह्यं के-" हुं तमे कहो त करीश, परन्तु प्रथम तमे मने छ प्रकारना अधम पुरुषोनी बात करो. " क्षुल्लक मुनिए १. श्वेतांगुली, २. बाँड्डायी ३. तीर्थस्नातक, ४. किंकर, ५. हृदनक अने ६. गृधावरिखी-ए छ प्रकारना दृष्टांत कह्या एटले इंद्रदत्तने पोतानी श्रेष्ठता साबित करवा इच्छा जागृत थई अने ते मुनि साथै गृह प्रति चाली नीकळ्यो मार्गमां क्षुल्लक मुनिए तेनी स्त्री साथे थयेल सर्व वृत्तांत कही संभळाव्यो. इंद्रदत्ते तेनो योग्य रस्तो शोधी काढ्यो गृह पासे आवी पहोंचतां मुनिने बहार राखी, घरमा दाखल थई पोतानी त्रीने कां के " जल्दी थी घी, साकर विगेरे मेडा परथी लाव."त्री जेवी नीसरणी मुकी मेड़ा पर चढी के तरत ज इंद्रदते नीसरणी लई लोधी. आ बाजु मुनिए प्रवेश करी घी साकर युक्त सेवनी आहार ग्रहण कर्यो. एवामां स्त्री जुए छे तो जे मुनिने
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- ११६