________________
विवेचन- आचार्यनी फरज छे के-शिष्य उन्मार्गे चालतो होय, चारित्रनी शुद्धि न जाळवतो होय तो तेने सूचना करवा-हिशिखामण आपवी परंतु शिष्य शिखामण अंगीकार न करतां गुरु प्रत्ये द्वेष करे, उलटो क्रोधी वन अने मनमां विचार के-साधुपणुं तो पळातुं नथी, माथु न मुंडाव्यं होत तो सारुं हतुं, सुखपूर्वक भोजन करत अने आ प्रतिक्रमण, पडिलेहण तथा वैयावच्चादिक कडाकूट मटी जात. आवा अविचारी शिष्योवाळो गच्छ सुगच्छ न कहेवाय. पोतानी भूल होय अने गुरु शिखामण आपे तो पोतानी भूल कबूल करी गुरुनो उपकार मानवो ते ज सुविहित शिष्यनी फरज छे. पश्चाताप न करता ‘पोते क्या दीक्षा लीधी ?' एवो कुविचार मनमां लाववो ए पोतानी अधमगतिनी निशानी छे. आवा रोषी अने अविनीत शिष्यों स्वपरर्नु हित साधी शकता नथी, माटे तेवा शिष्योवाळा गच्छने सारो गच्छ न समजवो. आ संबंधमां कोईक कहे के-गच्छमां वसवूज नहीं, कारण के क्रोधादिकना प्रसंगी कर्मबंध थाय माटे एकलविहारी थर्बु शुं खोटं छे ? तो तेनो जवाब ए छे के-कदाच वक्रजडना कारणी राग-द्वेप या तो क्रोध उद्भवे तो पण गच्छनो त्याग करवो उचित ज नथी, कारण के एकला विचरवाथी स्वच्छंदता आवी जाय छे, द्रव्य चारित्र पण जतु रहे अने महाअनर्थन कारण प्रगटे माटे जो गच्छमां रहे तो आलोयणादिकथी अगर तो हितशिखामणथी शुद्धि थाय ती गच्छनो तो कदापि त्याग न करवो पण सारा गच्छमां ज निवास करवो. गच्छमां रहेवाथी शुं फायदो थाय छे ते जणावतां कहे छ के
गच्छो महाणुभावो, तत्थ वसंताण निज्जरा विउला । सारणवारणचोअण-माईहिं न दोसपडिवत्ती ।।५१ ।। .. [ गच्छो महानुभाव-स्तत्र वसतां निर्जरा विपुला ।
स्मारणावारणाचोदना - दिभिर्न दोषप्रतिपत्ति: ॥५१॥] गाथार्थ - गच्छ महाप्रभावशाळी छे कारण के तेमां निवास करवाथी महानिर्जरा थाय छे तेमज सारणा, वारणा अने प्रेरणादिकवडे नवा दोषोनी उत्पत्ति थती नथी.
विवेचन - सविहित साधुओनो समुदाय ते गच्छ कहेवाय. परस्परना आलंबनथी शुद्ध संयम-क्रियामा चित्त संलग्न रहे एटले बहु निर्जरा-कर्मक्षय थाय. वळी निरंतर सारणादिकथी पण जागृति रहे एटले नवीन कर्मबंध न थाय. सारणा एटले स्मरण करावq-स्वाध्याय, प्रतिक्रमण, पडिलेहण, चैत्यवंदन, ध्यान इत्यादिक न कर्यां होय तो याद करी आपवा. वारणा-संयमक्रियामा स्खलना करता होय तेने उद्दशीने कहे के-आ काम करवू तमने घटतुं नथी, मातरुं प्रमुख बराबर परठवजो-आ प्रमाणे कहेवू ते वारणा. चोयणा-चारित्र अंगीकार कर्या छतां न करवा योग्य कार्य करे तो तेने उपदेश आपे, कठोर तेमज मिष्ट वचनथी समजावे अने पडिचोयणा- वारंवार समजावे अने विशेषमां कहे के-आ प्रमाणे जो तमारु अनुचित वर्तन रहेशे तो प्रायश्चित आवशे, माटे महामूल्यवंत चारित्रधर्म बराबर शुद्धिपूर्वक पाळो. आ प्रमाणे गुरु आदिकना सारणा-वारणादिकथी संयम-पालनमां जागृति रहे अने कर्मबंध न थतां कर्मनिर्जरा थाय ते निर्जरा केवा साधुओने थाय
श्रीगच्छाचार–पयन्ना-१५६