________________
महामत्स्य, १३ सातमी नरक, १४ बळद, १५ मनुष्य, १६ वृक्ष काकिल, १७ जलोग, १८ तंदुल मत्स्य, १९ सातमी नरक, २० गधेडो, २१ श्वान. २२ कीडो, २३ उंदर, २४ अग्निकाय, २५ कुन्थुओ, २६ मधुकार, २७ चकला, २८ उधइ, २९ वनस्पतिकाय, ३० स्त्रीरत्न, ३१ छट्ठी नरक, ३२ हस्ती. ३३ वेसामंडिय नामना नगरमा उपाध्यायना घर पासे लीवडाना वृक्षरूपे वनस्पतिकायमा उपजशे, ३४ कुञा स्त्री, ३५ नपुंसक मनुष्य, ३६-३७ दरिद्री मानव, ३८ पृीकाय, ३९ मनुष्य, ४० मनुष्यभवमां बाळतपस्वी, ४१ वाणव्यंतर, ४२ पुरोहित, ४३ सातमी नरक, ४४ मत्स्य, ४५ सातमी नरक, ४६ बळद, ४७ मनुष्य तरीके महासमकिती अविरति चक्रवर्ती, ४८ पहेली नरक, ४९ श्रेष्ठी, ५० साधु, ५१ अनुत्तर विमानमां देव, ५२ चक्रवर्ती थई, कामभोगोनो त्याग करी दीक्षा अंगीकार करशे अने तीर्थंकर भगवंते उपदेशेला चारित्र प्रमाण तेन यथार्थ पालन करी मोक्षे जशे. हे गौतम ! आ प्रमाणे जे साधु-साध्विओ तथा श्रावक-श्राविका पाखंडीनी प्रशंसा करे, निह्नव अथवा तो उत्सूत्रप्ररूपकनी पुष्टि करे, तेवानी साथे बोले-चाले, तेवाने भणावे, तेओने वसति आप, तवाए रचेला शास्त्रने प्ररूपे, तेओना कायक्लेश, तप, संयम, ज्ञान अने विद्रुताना वखाण करे ते पण समतिनी माफक परमाधामी थाय.” विशेष वृत्तांत महानिशीथना चोथा अध्ययन थी जाणवू.
आ प्रमाणे सुमतिनी भवपरंपरा सांभळी गौतमस्वामीए नागिलनी गति संबंधी पृच्छा करी एटले भगवंते जणाव्यं के–“कुशीलियानो संग त्यजी दईने ते नागिल सिंह तथा विशाळ वृक्षोथी व्याप्त ते भयंकर अटवीमा परमात्माना वचनने परम हितकारी समर्जी जीव रहित पृथ्वीपीट पर पादपापगमन अनशन स्वीकारीने रह्यो. तनी तवा स्थिति जाणीने, तने भव्य जीव जाणीने वावीशमा तीर्थंकर श्रीअरिष्टनेमि तेना पर उपकार करवानी वद्धिथी आकर्षाई त्यां पधार्या अने मेघ जेवी गंभीर गिरावडे उपदेश आप्यो. ते उपदेशने सद्दहतो, शुभ अध्यवसायपूर्वक क्षपक श्रेणीए चढीने नागिल अंतकृत्केवली थयो अने मोक्षे गयो. हे गौतम ! कुशीलिया अगर तो पासत्थानो संग के भवभ्रमण करावे छे ते सुमति अने नागिलना दृष्टांत परथी सारी रीते समजी शकाय छे, माटे अग्निमां झंपापात करवा सारो परंतु कदापि पासत्थानो परिचय न करवो.” हवे केवा गच्छने सारो गच्छ न जाणवो ते सूचवे छे
पजलंति जत्थ धगधग-स्स गुरुणा वि चोइए सीसा । रागदोसेण वि अणु - सएण तं गोयम ! न गच्छम् ।। ५० ॥ | प्रज्वलन्ति यत्र धगधगायमानं, गुरुणापि नोदिति शिष्या: ।
रागद्वेषेणापि अनुशयेन, स गौतम ! न गच्छः ॥ ५० ॥ गाथार्थ- हे गौतम ! 'तमारा जेवाने आम करवू उचित नथी' ए प्रमाणे गुरुए प्रेरणा-सूचना कर्या छतां पण जे गच्छमां शिष्य रागी, द्वेषी अने जाज्वल्यमान अग्निनी माफक क्रोधी होय तेमज दीक्षा लीधा संबंधी पश्चाताप करे ते गच्छ वास्तविक नथी.
श्रीगच्छाचार-पयन्ना-१५५
