________________
जीव परमाधामी देव तरीके उपजे?" भगवंते को–“जे प्राणी तीव्र राग, द्वेष तेमज महामिथ्यात्वनुं सेवन करे छे तथा शास्त्रना गंभीरार्थने समज्या विना उत्स्थापना करे छे ते परमाधामी देव थाय छे. नागिले कशीलिया संबंधी कहेवा छतां समतिए का-'ते कशीलिया नथी, जो तेओ कशीलिया होय तो जगतमां सुशील कोण होई शके? मारे तो तेनी पासे दीक्षा लेवी छे' - आ प्रमाणे का ते उत्थापना करी. वळी तेणे नागिलने का के–'तुं जेवो निर्बुद्धि छे तेवा तीर्थंकर भगवंत पण बुद्धिहीन हशे.' आ प्रमाणे आशातना करवाथी दीर्घ तपश्चर्या करवा छतां पण तेना चीकणा कर्म छूट्या नहीं अने परमाधामी देव थयो. बाद गौतमस्वामीए पूछ्यु के-हे स्वामिन् ! सुमति परमाधामी देवमांथी क्यां उपजशे? भगवंते का हे गौतम ! अनाचारनी प्रशंसा करवाथी अने सन्मार्गउत्थापन करवाथी ते मंदभागी सुमतिए अनंत संसार उपार्जन को. तेना जन्म मरण नो छेडो नथी. तेना केटला कष्टो तने वर्णq? अनंत पुद्गलपरावर्तो सुधी ते चार गतिरूप संसारमा रझळशे, छतां पण तने संक्षेपथी कहुं छु ते तुं सांभळ-परमाधामी देवमांथी च्यवीने ते जळमनुष्य थशे. आ जळमनुष्य क्या थाय छे? तेने केवा संतापदायक कष्टो भोगववां पडे छे ते तुं ध्यानपूर्वक समजी ले. आ जंबूद्वीपनी फरतो चारे बाजु लवणसमुद्र वीटळायेलो छे. ते लवणसमुद्रने जे स्थळे सिंधु तथा गंगा नदी मळे छे तेनी दक्षिणमां पंचावन योजन दूर वेदिकानी मध्यमां हाथीना कुम्भस्थळना. आकारवाळं साडाबार योजनप्रमाणवाळु पडिसंतापदायक नामनुं स्थान छे. ते स्थानमा अत्यंत भयंकर, अंधकारवाळी अने घडियाळना जेवा आकारवाळी सुडतालीश गुफाओ छे. ते गुफामां. निरंतर वारंवार जळचारी मनुष्य रहे छे. ते मनुष्यो वज्रऋषभनाराचसंघयणवाळा, महाबलिष्ठ, पराक्रमी, साडाबार हस्तप्रमाण देहमानवाळा, संख्याता वर्षना आयुष्यवाळा, मध, मदिरा अने मांसना अत्यंत लोलुपी, स्त्रीमां आसक्त, खराब वर्णवाळा, अस्निग्ध ऊंचा शरीरवाळा, हस्तीना जेवा मुखवाळा, सिंहनी जेवी भयंकर दृष्टिवाळा, यमराजना जेवा बीहामणा, मजबूत पीठवाळा तेमज अत्यंत अभिमानी होय छे. तेओनी अंतरंडगोळी (अंडजनी गोळी) ने ग्रहण करीने, ते गोळीने चमरी गायना श्वेत वाळथी गुंथीने जे माणस पोताना कर्णमां पहेरी राखे ते समुद्रना अगाध जळमां जाय तो पण कोई पण मगरमच्छ, महामत्स्य, जळघोडा विगेरे शिकारी प्राणियो लेशमात्र उपद्रव करी शके नहीं. ते अंडगोलकना प्रभावथी ते हिंसक प्राणियो नजीक आवी शकता नथी अने तेथी ते अंडगोलकने धारण करनार मानवी इच्छा प्रमाणे जळमां विचरी जातिवंत-रत्न ग्रहण करी शके छे. आ अंतरगोलकना कारणे ज जळमनुष्यने अतीव कष्ट भोगवq पडे छे. तेओ एटला बधा पराक्रमी होय छे के तेनी पासेथी अंडगोलक सहेलाईथी मेळवी शकातुं नथी एटले तेने अतीव कष्टमां पाडीने, तेने शक्तिहीन करीने पछी तेना पासेथी अंडगोलक मेळवी शकाय छे. ते समये ते जळचर मनुष्यने नारकीना जेवू घोर कष्ट भोगवq पडे छे. हे गौतम ! अंडगोलकने कोण ग्रहण करे ते हवे तने जणाएं छु. लवणसमुद्रने विषे ते पडिसंतापदायक स्थानथी एक सो एकत्रीश योजन दूर रत्नद्वीप नामनो द्वीप छे. तेमां वीस, ओगणीस, अढार, आठ अने सात धनुष्यना प्रमाणवाळी, घंटीना आकारवाळी यंत्रयुक्त वज्रशिलाओ छे. ते शिलाओने उघाडीने, पूर्वसिद्ध क्षेत्रना स्वभावथी तेने सिद्ध करीने, ते
श्रीगच्छाचार–पयन्ना- १५३
