________________
पोते निषेध कयों हतो ते ज मुनिने आहार वहोरावतां देखी तेणे इंद्रदत्तने नवहोराववा आग्रह कयों एटले बाळमुनिए पोतानी नासिका पर आंगळी मूकी चुप रहवा सुचव्यं अने साथीसाथ गर्भित रीते सूचन पण कर्यु के-में तारुं नाक काप्यं छे. आ प्रमाणे मानपूर्वक आहार ग्रहण करवो ते दूषित छे. सेव वहोरी लाववाथी ते मुनि त्यारथी सेविया मुनि'तरीके प्रसिद्धि पाम्या.
+ राजगृहीमां कोई आचार्यना परिवारनी साथे आषाढाभूति मुनि पण विहार करता करतां आवी चढया. एकदा गोचरीसमये आषाढाभूति विश्वकर्मा नामना नटना घरमां दाखल थया अने 'धर्मलाभ' कही ऊभा रह्या. गोचरीमा मोदक मळ्या. ते लई बहार गया पछी तेमने विचार थयो के-'आ मोदक तो आचार्य ग्रहण करशे' एटले बीजा मोदकनी इच्छाथी रुप परिवर्तन करी, एक आंखे जाणे काणा होय तेवो देखाव धारण करी पुनः आव्या अने बीजो मोदक ग्रहण को. बहार निकळी विचार्यु के-'आ तो उपाध्याय ग्रहण करशे' एटले बीजा मोदकनी इच्छाथी कुबडानुं रूप धारण करी आव्या अने त्रीजो मोदक वहोर्यो. वळी 'आ तो संघाटक ग्रहण करशे.' एम विचारी रूप परिवर्तन करी चोथी वार आव्या अने मोदक वहोर्यो, आ बधुं दृश्य गोखमां बेठेला विश्वकर्मा नटे नीहाळंयु. तेने विचार आव्यो के-आवो माणस जो नट थाय तो मने सारी द्रव्यप्राप्ति थाय, एटले तेमने फसाववानी इच्छाथी ते एकदम नीचे आव्यो, पुन: आग्रह करीने बधा मोदक वहोरावी दीधा अने वारंवार पोताना घरे लाभ देवानो आग्रह कर्यो. मुनिराजना जवा बाद नटे तेमनी कुशलताना वखाण करी पोतानी पत्नी तथा बे पुत्रीओने का के–“कोईपण उपाये तमे तेने वश करजो." वारंवारना आषाढाभूतिना आवागमनथी अने पुत्रीओना आदरसत्कारथी छवटे आषाढाभूति साधु-मार्ग चूक्या अने नट-पुत्रीओ साथे संसार-व्यवहार शरू को. तेमनी कुशलताथी विश्वकर्माने सारा द्रव्यनी प्राप्ति पण थई. राजा पासे पण आषाढाभूतिनुं मान अत्यंत वधी गयु. विश्वकर्माए पोतानी पत्रीओने चेतवणी आपी हतो के-“तमे कदि मदिरापान करशो नहीं, नहीं तो आषाढाभूति तमारो त्याग करशे." एकदा बन्यु एवं के-आषाढाभूतिने राजसभामां नाटक करवानुं आमंत्रण मल्युं ते प्रसंगनो लाभ लई बंने नटपुत्रीओए यथेच्छ सुरापान कर्यु तेना घेनमां वस्त्रविहीन बनीने माळ ऊपर जईने सूई गई.आ बाजु राजसभामां परराष्ट्रनो दूत आववाथी विक्षेप पड्यो अने नाटक-समारंभ मुल्तवी रह्यो. आषाढाभूति गृहे आवतां पोतानी पत्नीनी स्थिति जोई आश्चर्यमां गरकाव थई गयो. तेने पोतानी मुनि अवस्था याद आवी, पोतानी भूल समजाई अने पोते चाली नीकळ्या. विश्वकर्माने आ हकीकतनी खबर पडतां ज तेणे पोतानी पुत्रीओने ठपको आपतां का के–“जाव, अने आषाढाभूति पासे जीवननिर्वाह माटे द्रव्यनी याचना करो." आषाढाभूति पासे काई हतुं ज नहीं, परंतु पत्नीओनी मागणी स्वीकार्या सिवाय छूटको न हतो. छेल्ले एक नाटक भजवी तेनी उपज स्त्रीओने आपवानो विचार करी तेमणे भरत चक्रवर्तीनुं नाटक भजववा निर्णय कों. राजा पासे पांच सो राजपुत्रोनी मांगणी करी, नाटकनी शरूआत सुंदर करी अने प्रेक्षको हेरत पामी गया. छेवट भरत महाराजाना आरिसाभुवनमां आवतां आंगलीमांथी मुद्रिका नीकळी पडतां जे भावना भावी हती तेवीज भावना भावतां आषाढाभूतिने तत्क्षणे केवळज्ञान उत्पन्न थयं पांचसो राजपुत्रोने पण केवळज्ञान उपज्यु. देवोए आषाढाभूतिनो केवळज्ञान-महोत्सव कयों, आवी रीते मायाथी आहार ग्रहण करवो ते पण दुषित छे.
# चंपानगरीमा आवेला कोई एक मुनिए एकदा गोचरीसमये मनमा अभिग्रह कयों के जो आजे सिंहकेसरिया मोदक मळे तो ज ग्रहण करवा.' आ प्रमाणे निर्णय करी एक गृहथी बीजे गृहे परिभ्रमण करवा लाग्या परंतु वांछित भिक्षा मळी नहीं. सिंहकेसरीया मोदक मेळववानी एक मात्र तल्लनीताने कारणे केटलो समय पसार थई गयो छे तेनुं पण तेमने भान न रा. संध्यासमय थई जवा आव्यो छतां तेमने मनोवांछित गोचरी प्राप्त न थई. कोईएक सुज्ञ श्रावके तेमनी आवी स्थिति नीहाळी मनमां निर्णय कों के-मुनिए मोदकनो अभिग्रह को जणाय छे अने ते प्राप्त न थवाथी समयना पण ज्ञान वगर तेओ एक घरथी बीजे घेर भमी रह्या छे. श्रावके तरत ज सिंहकेसरीया मोदक तैयार करावी मुनिने पोताने गृहे आमंत्रण आप्यु. मुनि पण छेवटे मोदक मळवाथी हर्षित थया. विचक्षण श्रावके तेमने समयनुं भान कराववा माटे का के–“मुनिराज, पुरिमुढ़ना पच्चक्खाणने केटलो समय छे?" आ शब्द सांभळतां ज मुनिए आकाश प्रत्ये दृष्टि करी तो चंद्र अने तारा गगनपटमां प्रकाशित थई गया हता. रात्रि पड़ी गई हती. हवे ज तेमने पोतानी विह्वल स्थितिनुं साचुं भा मोदक परठववो ज रह्यो. तरत ज ते मोदक लई परठववा गया अने परठवतां परठवतां आत्मनिंदा करतां केवलज्ञान प्राप्त कर्यु. आ प्रमाणे लोभथी पण भिक्षा ग्रहण करवी ते पण दूषित छे.
... श्रीगच्छाचार-पयन्ना- ११७