________________
मज्झाओ, एगे निब्बुड्डुइ गुणगणाइण्णे। सव्वुत्तमभंगेणं, तित्थयरस्साणुसारिगुरु ॥२॥" पंचावन लाख क्रोड, पंचावन हजार क्रोड, पांच सो क्रोड अने पंचावन क्रोड एटला आचार्यों पैकी केटलाक आचार्यों आ संसाररूपी समुद्रमां डूबशे अने सर्वरीते उत्तम एवा तीर्थंकरभगवंतना मार्गने जेओ अनुसरशे तेओ तरी जशे. एवा तरी जनारा आचार्योने ज खरेखरा गुरु जाणवा. बीजा आचार्यो तो पोते डूबनारा अने बीजाने डूबाडनारा होवाथी तेनुं नामस्मरण पण पापकारी छे तो तेवा आचार्योनो परिचय कराय ज केम?
जओ-सयरी भवन्ति अणविक्खयाइ जह भिच्चवाहणा लोए । पडिपुच्छाहिं चोयण, तम्हा उ गुरु सया भयइ ॥३८॥ [यत:-स्वेच्छाचारीणि भवन्ति अनपेक्षया, यथा भृत्यवाहनानि लोके।
प्रतिपृच्छाभिचोदनाभिः, तस्मात्तु गुरुः सदा भजते ॥३८॥] गाथार्थ-जेम नोकर-चाकर तथा हाथी, घोडा अने वृषभादिक शिक्षा विना स्वेच्छाचारी बनी जाय छे तेम शिष्य पंण स्वच्छंदाचारी बनी जाय छे माटे गुरुए प्रतिपृच्छादिद्वारा शिखामण आपी तेमने हमेशां काबूमा राखवा.
विवेचन- हस्तीने पण अंकुशनी जरूर छे. प्राणीनो स्वभाव ज एवो छे के तेने स्वच्छंदता प्रिय थई पडे छे, परंतु तेने सन्मार्गे वाळवामां आवे, केळववामां आवे तो ते सुंदर परिणाम निपजावी शके छे. आपणे जाणीए छीए के-अश्व, वृषभ विगेरेने प्रथम पलोट्या पछी ज वाहनमा जोडे छे, परंतु तद्दन नवीन ज बळद के अश्वने जोड्यो होय तो ते गाडाने के घोडागाडीने अवळे मार्गे लई जई भांगी नाखे छे. तेनी माफक शिष्यने पण स्वेच्छाचारी विचरवा न देवा. तेमने पण पृच्छा, प्रतिपृच्छादिकथी पोताना अंकुशमा राखवा अने हितशिखामण आपवी. जो आ प्रमाणे आचार्य न करे तो शिष्य उन्मार्गे चढी जई दुर्गतिमां जाय अने तेना पापना भागीदार आचार्य पण बने. आवा प्रकारनी प्रेरणा आचार्य न करे तो तेवा आचार्यने शुं फळ प्राप्त थाय? ते जणावे छे—
जो उपमायदोसेणं, आलस्सेणं तहेव य। सीसवग्गं न चोएड, तेण आणा विराहिया ॥३९॥ [यस्तु प्रमाददोषेणा-लस्येन तथैव च।
शिष्यवर्गं न प्रेरयति, तेनाज्ञा विराधिता ॥३९॥] गाथार्थ- जे आचार्य, उपाध्याय अने गणावच्छेदकादिक प्रमाद अथवा आळसथी शिष्यवर्गने संयमानुष्ठान माटे प्रेरणा करता नथी ते जिनाज्ञाना विराधक जाणवा.
विवेचन-वडीलवर्गनं कार्य हमेशां सत्कार्यनी प्रेरणा करवानं छे. आचार्य, उपाध्याय विगेरे गच्छनी मुख्य व्यक्तिए पोतानी निश्रामा रहेल शिष्यसमूहने सारणा, वारणा, चोयणा, पडिचोयणादिक प्रेरणा कर्या ज करवी जेथी शिष्यवर्ग प्रमादी के शिथिल न बने. परंतु आचार्य प्रमुख प्रमाद, आळस,
श्रीगच्छाचार-पयन्ना-१३९