________________
बदलो वाळी शके आवी जरीते स्त्री पोताना पतिने धर्म पमाडे, प्रधान राजाने धर्म पमाडे इत्यादिक बीजो दुषतिकार जाणवो...
(३) कोई शुद्ध चारित्रपात्र, क्रियातत्पर, पांच महाव्रतो, यथार्थ पालन करनार साधु होय, तेनी पासे कोई पण भव्य प्राणी आवी चढे अने तेमनी पासेथी वीतराग धर्मनुं वचन सांभळीने, तेनी सद्दहणा करीने, तेनो रूडी रीते स्वीकार करीने, तेनुं यथार्थ रीते पालन करीने तेमज पोताना आयुक्षये मृत्यु पामीने चार निकाय पैकी (भवनपति, व्यंतर, ज्योतिषी अने वैमानिक) कोई पण एक निकायमां देव तरीके उपजे. बाद अवधिज्ञानथी जोतां तेने जणाय के-मारा धर्मगुरु अमुक क्षेत्रमा छे, परंतु त्यां दुष्काळ वर्ते छे एटले पोताना गुरुने लेशमात्र कष्ट न पडे ते माटे तेमने त्यांथी उपाडीने सुभिक्षसुकाळवाळा देशमां मूके अथवा तो भयंकर अटवीमां भूला पड्या होय त्यांथी उपाडीने वसतिवाळा स्थानमां मूके अगर तो तेमना शरीरमां घणा समयनो व्याधि होय ते दूर करीने तेमने निरोगी बनावे तो पण ते धर्माचार्ये करेला उपकारनो बदलो वळी शके नहीं; परंतु कदाच ते धर्मगुरु संयमथी पतित थया होय, तेमनी धर्मश्रद्धा ओछी थती जती होय, उन्मार्ग- सेवन करी रह्या होय त्यारे देवलोकथी आवीने, केवलीभगवंतप्ररूपित धर्म कहीने तेमां तेमने पुन: स्थिर करे तो पूर्वे करेला तेमना उपकारनो बदलो वळी शके. ....
आ संबंधमां विशेष बीना जणावतां कहे छे के-मातापिता विगेरेनो प्रत्युपकार थई शके छे परंतु धर्मगुरुनो तो आ लोक अने परलोकमां पण पूरेपूरो प्रत्युपकार थई शकतो नथी, एटले के आ सर्वमां गुरु सविशेष दुष्प्रतिकारक छे. श्रीउमास्वाति वाचक-महाशये श्रीप्रशमरति ग्रंथमां का छे के :- “दुःप्रतिकारौ माता-पितरौ स्वामी गुरुश्च लोकेऽस्मिन्। तत्र गुरुरिहामुत्र च, सुदुष्करतरप्रतीकारः ।" एटले के मातापिता, पोषण करनार शेठ तथा धर्मगुरु आ लोकने विषे दुष्प्रतिकार छे, तेमां पण धर्मगुरु तो आ लोक अने परलोकमां पण दुःखे करीने प्रतिकार करवा योग्य छे अर्थात् मातापिता विगेरेने जो धर्ममा स्थापन करीए तो आ लोकमां अनृणी थवाय परंतु गुरुना अनृणी आ लोक ने परलोकमां पण थई शकवू मुश्केल छे. ___ आटला माटे ज आअढारमी गाथामां का छे के- जो आचार्य उन्मार्गगामी थया होय,विपरीत क्रिया करता होय तो तेना शिष्ये तेमने पुन: धर्ममार्गमां स्थापन करवा, तेमने स्थिर न करे तो तेवा चेलाने वैरी-शत्रु सदृश जाणवो. आ अढारमी गाथामां गुरुने प्रतिबोध आपवानो शिष्य माटे निर्देश कयों, परंतु शिष्ये पोताना प्रमादी गुरुने केवी रीते समजाववा ते माटे नीचेनी गाथा दर्शावतां कहे छे के
तुम्हारिसा वि मुणिवर !, पमायवसगा हवंति जइ पुरिसा । तेणन्नो को अम्हं, आलंबण हुज्ज संसारे ? ॥ १९ ॥ [युष्मादृशा अपि मुनिवर !, प्रमादवशगा भवन्ति यदि पुरुषाः । तेनाऽन्यः के ऽस्माकमा-लम्बनं भविष्यति संसारे ? ॥ १९ ॥]
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- ९७
