________________
-
छे के- एक साधु हता. तेमणे शास्त्राभ्यास ठीक कर्यो हतो परंतु तेओ हंमेशां अकाले ज स्वाध्याय करता. एकदा नगरनी देवीने आ हकीकतनी जाण थतां तेणे विचार्य के कोई मिथ्यात्वी देव आव जो तो साधुने पीडा करशे माटे तेमने समजाववा जोईए, परंतु साधु स्पष्ट कहेवाथी मानशे नहीं एम विचारी नगरदेवीए एक भरवाडणनुं रूप धारण कर्तुं अने संध्यासमये छाशनुं वासण मस्तक पर लई ज्यां आगळ पेला साधु सज्झाय करी रह्या हता ते स्थाननी आसपास " कोई छाश ल्यो, कोई छाश ल्यो" ए प्रमाणे ऊंचे स्वरे बोली परिभ्रमण करवा लागी आ प्रमाणे वांरवारना शब्दोच्चारथी साधुना स्वाध्यायध्यानमां व्याघात थवा लाग्यो एटले तेमने स्वाभाविक क्रोध उद्भव्यो. तेमणे आक्रोशपूर्वक पेली भरवाडणने कह्यं के- “हमणां तारी कोण छाश लेशे ? शुं आ संध्यासंमय छाश वेचवानो काळ छे ? छाश क्यारे वेचाय तेनुं पण तने भान नथी ? अत्यारे तने कोण ग्राहक मळशे ? तारी महेनत वृथा जशे.” आ प्रमाणे सांभळी देवीस्वरूप भरवाडणे कह्यं के - “हमणां तमे अध्ययन करवा मांड्युं छे तो शुं ते योग्य छे ? अध्ययन करवानो आ समय होई शके ? शुंआ अकाले कराती सज्झायनुं फळ मळशे ?” साधुने पोतानी भूल समजाई. देवीए तरत ज प्रत्यक्ष थईने साधुने समजावतां कह्यं के – “हुं नगरदेवी छु. तमने समजाववा माटे मारे आ रूपांतर करवुं पड्यं. अकाले स्वाध्याय करवाथी मिथ्यात्वी देवना उपद्रवनो भय रहे छे, अकाले मरण पण थाय छे, माटे हवेथी अकाले सज्झाय न करशो." साधु देवी-वचनथी समज्या अने त्यारबाद काले ज स्वाध्याय ध्यान शरू राख्युं. २. विनय - जे श्रुत-सिद्धांतनुं अध्ययन करावे ते गुरुनो विनय करवो, ते आवे त्यारे ऊभा थवुं. तेओनुं पाद- प्रक्षालन करवुं, तेमनी आज्ञानो तर ज अमल करवो इत्यादि. ३. बहुमान - जे सूत्र भणावे तेने पोताना हृदयगत भाव जणावी, तेमने उच्च आसने बेसारी शास्त्राभ्यास शीखवो. ते प्रमाणे करवाथी विद्या तथा विद्यादाता गुरुनुं पण बहुमान थाय छे अने तेने परिणामे सुखपूर्वक विद्या प्राप्त थाय छे. ४. उपधान उपधान तप करवो. सूत्रो भणवा माटे जे जे प्रकारनो तप शास्त्रमां जणावेल होय ते तप करीने भणवु तेनुं बीजुं नाम जोग पण कहेवाय छे. जे जे शास्त्राध्ययनोने माटे आगाढजोग अने अनागाढजोग कह्या होय ते ते अध्ययनोना पठन निमित्ते जोग करीने पछी सूत्र भणे - शीखे तो तेनुं ज्ञान जल्दी प्राप्त थाय छे. उपधान कर्या विना अभ्यास करे तो विराधक थाय. ५. अनिह्नव - गुरुने ओळववा नहीं. जेमनी पासे शास्त्राभ्यास कर्यो होय तेनुं ज नाम ग्रहण करवुं परंतु भण्या होईए कोईकनी पासे अने नाम लईए अन्य कोईनुं तो दोष लागे, माटे गुरुनुं सत्य नाम जाहेर करवु. ६. व्यंजन - शास्त्राभ्यासमां अगर तो श्रुतमां जे अक्षरो होय तेनो भेद-फेरफार न करवो. जे प्रमाणे भाषाबद्ध होय ते प्रमाणे ज उच्चार करवो परंतु तेमां परिवर्तन न करवुं दृष्टांत तरीके 'धम्मो मंगलमुक्किटं' एवो पाठ छे तेने बदले तेवा ज भाववाळो पाठ फेरवीने बोले के 'पुण्णं कल्लाणमुक्कोसं' तो दोष लागे. एटला माटे आवो व्यंजनोनो फेरफार कदापि न करवो. ७. अर्थ - अर्थभेद न करवो एटले सूत्रनो जे अर्थ थाय तेथी विपरीत-ऊलटो अर्थ न करवो. दृष्टांत स्वरुपे श्रीआचारांगसूत्रनो पाठ छे के - “आवंती (यावंती) लोगंसि विप्परामुसन्तीति” - अर्थात् केटलाएक पाखंडी लोको छक्कायना जीवोने अनेक प्रकारे
श्रीगच्छाचार — पयन्ना- १०१
