________________
गुरुमहाराज समक्ष जाहेर करवा अने गुरु जे आलोचना फरमावे ते करवी. २. प्रतिक्रमणप्रायश्चित - जं अतिचार्गादक दापो लाग्या हाय त शुद्ध मनथी गुरु समक्ष प्रकाशवा अने गुरु कह के 'मिच्छामि दुक्कडं' आपो त्यारे शुद्ध हृदयी मिथ्या दुप्कृत आपवा. ३ तदुभयप्रायश्चित्त- आलोचना पण करवी अने प्रतिक्रमण पण करवं ते. ४ विवेकप्रायश्चित्त - अशुद्ध भात-पाणी प्रमुखना त्याग करवा. ५ कायोत्सर्गप्रायश्चित्त - कायोत्सर्ग करवो ते. ६ तपप्रायश्चित्त - ऊपर जणावेलां पांच प्रकारोथी जे दोपानी शुद्धि न थाय ते माटे गुरुमहाराज तपप्रायश्चित्त आपे छे. ते प्रमाणे तप करे तो लागेला दोषो दर थाय. तपमा निवि अगर आयंबिल करवाना होय छे. ७ छेदप्रायश्चित्त-तपश्चर्याद्वारा पण जो दोषोनी शुद्धि न थाय तो तेने माटे पांच दिवसना छेद आपे एटले दीक्षापर्यायमां एटला दिवस आछा कर. ८ मूळप्रायश्चित्त - छेद प्रायश्चित्ती पण ज्यारे दोपोनुं निरसन न थाय त्यारे नवी ज दीक्षा आपे अन नवदीक्षितनी माफक तेना चारित्रपर्याय गणाय एटले के पूर्व गर्म तेटलो दीक्षापर्याय पाळ्या होय ते सर्व निष्फळ बने. ९ अनवस्थाप्य-प्रायश्चित्त – ज्यां सुधी आपेल आलोयणनो तप पूरा न कर त्यां सधी व्रतपालन न गणाय ते. १० पारांचिकप्रायश्चित्त-पूर्व कहला प्रायश्चित्ताथी पण शुद्धि न थाय तो छल्लुं पारांचिकप्रायश्चित्त आपवामां आवे छे. आ प्रायश्चित्तमां बार वर्ष सुधी गुप्त वेश रही शासनप्रभावनानुं महाकार्य करवानुं अगर तो राजाने प्रतिबोधवानुं होय छे. कोई आचार्यना घातकने, राजाने हणनारने अगर तो उत्सूत्रप्ररूपकने आ जातनुं प्रायश्चित्त आपवामां आवे छे. २. विनय-पृज्य व्यक्ति, तरफ मन, वचन अने शरीरथी नम्र भाव दर्शाववो. विनय सात प्रकारना छे.. “णाणविणए १ दंसण २ चरित्त ३ मण ४ वय ५ काय ६ लोगोवयारविणए ७ ।” १ ज्ञानविनय, २ दर्शनविनय, ३ चारिविनय, ४ मनविनय, ५ वचनविनय, ६ कायविनय अने ७ लोकापचारविनय (१) ज्ञानविनय पांच प्रकारनो छे– १ मतिज्ञाननो, २ श्रुतज्ञाननो, ३ अवधिज्ञाननो, ४ मन:पर्यवज्ञानना अने ५ केवळज्ञाननो विनय आ पांचे प्रकारना ज्ञाननुं विपरीत वर्णन न करवू ते ज्ञानविनय. (२) दर्शनविनय वे प्रकारनो छे– १ शुश्रुषाविनय एटले के समकिती जीवनी शुश्रूषा करवी, समकितीनी साम जईने आदर अने सन्मान आपq, हाथ जोडी प्रणाम करवा, उठीने जाय त्यारे सात-आठ डगला वळाववा जवू इत्यादि अनेक प्रकारे जाणवू. २ अनाशातनाविनय- ते पिस्तालीश प्रकारनो छे, ते आ प्रमाणे-१ अरिहंतनी आशातना करवी, २ अरिहंते कहेल धर्मनी, ३ आचार्यनी, ४ उपाध्यायनी, ५ स्थविरनी, ६ कुलनी, ७ गणनी, ८ साधुनी, ९ क्रियावादीनी, १० संभोगी एक सामाचारीनी, ११ मतिज्ञाननी, १२ श्रुतज्ञाननी, १३ अवधिज्ञाननी, १४ मन:पर्यवज्ञाननी अने १५ केवळज्ञाननी- आ पंदरेनी आशातना टाळवी अने भक्ति करवी. भक्ति एटले बाह्यप्रतिपत्ति अर्थात् ऊभा थवादिक विनय साचववो, ए ज प्रमाणे ए पंदरेनुं बहुमान करवू एटले के निर्जराने अर्थे प्रीतिपूर्वक क्रिया करवी, तेवी ज रीते ए पंदरेनो वर्णवाद-तेनी प्रशंसा करवी, कीर्ति फेलाववी. आ प्रमाणे पीस्तालीश प्रकारे बीजो भेद जाणवो. (३) चारित्रविनय पांच प्रकारनो छे, ते आ प्रमाणे-१ सामायिक, २ छेदोपस्थापनीय, ३ परिहारविशुद्धि, ४ सूक्ष्मसंपराय अने ५ यथाख्यात चारित्रनो विनय करवो. आ
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- १०८
