________________
कोई पण व्यक्ति सूत्रार्थनो गमे तेवो प्रश्न करे तो शीघ्र जवाब आपी तेना मननुं समाधान करे. ११. गृहीतवाक्य-तेमनी आज्ञा सर्व माने, तेनो पड्यो बोल सर्व झीले तेवा समर्थ होय-प्रतिभाशाळी होय. १२. जितपर्षदा-पर्षदा सभाने जीतनार होय. राजा प्रमुखनी सभामां जवानो प्रसंग प्राप्त थाय तो मनमां क्षोभ न पामे. 'हुं शुं कहीश?' तेवो विचार न लावतां धर्मचर्चा करी राजाने प्रतिबोधवाने समर्थ होय. अगर तो व्याख्यानादि कळामां एवा कुशळ होय के समग्र सभा रंजित थाय अने आचार्यना गुणानुवाद करे. वादविवाद करवानो प्रसंग प्राप्त थाय तो पण क्षोभ न पामे अने शास्त्रवचन के युक्ति-प्रयुक्तिओथी सत्य धर्मनुं स्थापन करी प्रतिवादीने परास्त करे. १३. जितनिद्राअल्पनिद्रावाळा होय. आपणामां श्वाननिद्रा वखणाय छे. श्वानने अल्प ज निद्रा होय छे. लेशमात्र अवाज थाय के तरज ज श्वान शीघ्र जाग्रत बनी जाय एवी रीते आचार्यनी निद्रा पण अल्प ज होय. सूत्रादिकनी अर्थगवेषणामां चित्त राखे, तेनुं वारंवार परिशीलन कर्या करे एटले पण अल्प निद्रा होय. १४ मध्यस्थ-तटस्थ वृत्ति धारण करवावाळा होय. सर्व शिष्यो परत्वे समभाव राखी सर्वेनी सारसंभाळ सरखी रीते ज राखे. १५ देशज्ञाता मरुधर, मेवाड अने गुर्जरादि राष्ट्रो संबंधी संपूर्ण ज्ञान धरावनार होय. ते ते देशने अनुलक्षीने साधुओने विचरवानी आज्ञा आपे. १६.कालज्ञ-समयने जाणनार होय. आ वर्षमा चोमासामां धर्मोनत्ति यावर्षा थशे ते शास्त्रज्ञानथी जाणे अने तेने अनुसरीने स्वपरीवारने विचरवानी अनुमति आपे. १७. भावज्ञ-सामा माणसना अभिप्रायने जाणनार होय, अथवा क्षयोपशमादि भावना पण जाणनार होय. आ गुणने आधारे सुखपूर्वक देश-विदेशमा विहार करी शके. १८. हाजरजवाबी - कोई अन्यतीर्थी परीक्षार्थे प्रश्न करे तो तेने हृदयस्पर्शी सचोट जवाब आपे तेवा बुद्धिमान होय. १९. अनेक देशभाषाओने जाणनार-जुदा जुदा देशोनी भाषा जाणे. मारवाडी, गुजराती, हिंदी इत्यादिक भाषा जाणनार होय. विहार दरमियान अनेक भव्यप्राणीओने दीक्षा आपी होय एटले ते ते देशोना शिष्योने सरलताथी शास्त्राध्ययन करावी शके तेमज ते ते देशोमां विचरवाना प्रसंगे ते ते लोकोनी भाषामां उपदेश आपवाथी अनेकगुणो लाभ थाय. २०-२४. पंचाचारयुक्त - पांच प्रकारना आचार युक्त होय. ज्ञानाचार, दर्शनाचार, चारित्राचार, तपाचार अने वीर्याचार-ए पांच आचार छे. ज्ञानाचार एटले ज्ञानसम्यक् प्रकारे आराधन करे, दर्शनाचार एटले शुद्ध रीते समकित पाळे, चारित्राचार एटले पांच समिति अने त्रण गुप्ति ए अष्टप्रवचनमातानुरूडी रीते पालन करे-अतिचार न लगाडे, तपाचार एटले छ अभ्यंतर अने छ बाह्य ए बार प्रकारना तपनुं सारी रीते आराधन करे अने वीर्याचार एटले संयमयोग्य धर्मक्रियामा पोतानो पुरुषार्थ दाखवे, प्रमाद न सेवे, आवश्यक क्रिया उमंगपूर्वक करे. आप्रमाणे पंचाचार युक्त आचार्य, वचन ग्रहणीय बने छे. २५. सूत्रार्थतदुभयज्ञाता-सूत्रनो, अर्थनो अने तदुभय एटले सूत्रार्थ बनेनो ज्ञाता होय. सूत्रनो उच्चार तथा परंपरामुजब अर्थ-एसर्व हकीकतना ज्ञाता होय. आ उपरांत उत्सर्ग अने अपवाद ए बन्ने मार्गना प्ररूपक होय. २६. आहरणक-दृष्टांत आपवामां विचक्षण-कुशळ होय. एकला तत्त्वनी वातथी लोकोने गळे बोध उतरी शकतो नथी,
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- ५८
