________________
करवू पडे. वळी आ पांचमा आरामां प्रमाद विशेष छे अने दर्शन ते समकित अने ज्ञान-मति अने श्रुत ए बे ज्ञानवडे प्रवर्ते छे. श्रीमहावीरस्वामीवडे प्ररूपित चारित्र हमणा पाळी शकातुं नथी तो तेवा चारित्र करतां गृहस्थधर्म उत्तम छे, कारण के ऊपर का तेम मांचा परथी पडनारने अल्प कष्ट थाय छे अने गिरिशिखर ऊपरथी पडनारने अतिशय कष्ट थाय छे तेम गृहस्थ धर्मथी जो पतित थवाय तो अल्प अतिचार लागे अने जो सर्वविरतिथी चुकाय तो अनंत भव पर्यंत संसारसागरमां परिभ्रमण करवू पडे. ढूंकमां समजवानुं एटलुं के आ काळमां तो श्रावकना व्रत पाळवा तेज उत्तम अने श्रेष्ठ मार्ग छे. तेनाथी देवलोकनी प्राप्ति थाय छे. __ आ प्रमाणे कहेवाथी कोई चारित्र लेवानो जिज्ञासु होय तो ते नाशी जाय, पूर्वे कोईए दीक्षा लीधेल होय तो पण ते चंचळ चित्तवाळो थाय अने विचारे के-चारित्रमा दोष तो बहु लागे छे माटे ते करतां तो दीक्षा छोडी देवी सारी. आ प्रमाणे ऊंचे चढवानो प्रयत्न करतो प्राणी पण अध:पतन पामे. आवो विचार अज्ञानीने आवे. जो ज्ञानी होय तो ते विकथा करनारनी जाळमां न सपडाय. ते तो श्रीभगवतीसूत्रना पाठनो विचार करे. श्रीभगवतीसूत्रमा का छे के बहुसनियंट्ठो- ते दोषीलो ज होय अर्थात् जे दोषने आलोवे, पापनी गर्दा करे ते साधु चारित्रपात्र ज गणाय. परन्तु जे अज्ञानी, अस्थिर मनवाळो अने दुःखगर्भित वैराग्यवाळो होय ते आ चारित्रभेदिनी कथाथी विपरीत मार्गे वळी जाय माटे तेवी कथा कदापि पण न करवी.
हे गौतम ! आ सात प्रकारनी विकथा करतो प्राणी वृथा कर्मबंध करे छे, राग-द्वेषथी जकडाय छे, अनेक प्रकारनी वातो करतां पोताना मंतव्यनी पुष्टि करवा माटे सदा तत्पर रहे छे अने पोतानुं कर्तव्य चूकी जाय छे. आवा लक्षणवाळाने तारे उन्मार्गगामी जाणवो. गुणवंत आचार्ये पण परनी साक्षीए पोताना अतिचारादिक दोषोनी आलोयणा लेवी, पोताना पाप प्रकाशी शुद्ध थर्बु ते नीचेनी गाथाथी स्पष्ट थशे.
छत्तीसगुणसमण्णा-गएण तेणवि अवस्स कायव्वा । परसक्खिया विसोही, सुट्ठवि ववहारकुसलेण ।। १२ ।। [षट्त्रिंशद्गणसमन्वागतेन तेनापि अवश्यं कर्त्तव्या ।
परसाक्षिका विशोधिः, सुष्ठ्वपि व्यवहारकुशलेन ॥ १२ ॥ गाथार्थ - छत्रीश गुण युक्त तेमज अतिशय व्यवहारकुशळ आचार्य महाराजने पण अन्य आचार्योनी साक्षीए स्वदोषनी निःशल्यपणे आलोचनारूपविशुद्धिकरवी-प्रायश्चित ग्रहण करवू.
१२
विवेचन - आचार्यना छत्रीश गुण कहेला छे. तेवा गुणयुक्त अने पांच प्रकारना व्यवहारमा विचक्षण आचार्ये पण बीजा आचार्य अथवा गीतार्थ प्रमुख पासे पोताना पाप, प्रकाशन करी आलोयणा ग्रहण करवी. आवा गुण युक्त आचार्यने पण प्रायश्चित ग्रहण करवानुं विधान छे-शास्त्राज्ञा छे तो सामान्य साधुनी तो वात ज शी करवी? आचार्यना छत्रीश गुण वर्णवतां कहे
श्रीगच्छाचार–पयन्ना-५६
.
