Book Title: Samveg Rangshala
Author(s): Jayanandvijay
Publisher: Lehar Kundan Group
View full book text
________________
संवेगरंगशाला श्लोक नं. ४२७५-४३१०
नयशीलसूरिदृष्टान्तः भत्तिभरनिभरंडगा, सम्म कमकमलमिलियभालयला । पुणरुत्तमत्तविहियं, अहम्मकम्म खमाति ॥७५॥ आदिक्खाकालाओ, अन्नाणपमायदोसयसगेहिं । पडिलोमिया जमाउडणा, हिओवएस पि दिताण ॥७६॥ तुम्हाणं अम्हेहिं, संजमभरधरणधवलगुणनिलय! । मणवायाकाएहिं, सव्यं पि हु तं खमावेमो
॥७७॥ आणंदंडसुनिवार्य, कुणमाणा इय मही'निमियसीसा । खामेति ते जहऽरिहं, जहारिहं खामिया गुरुणा ॥८॥ एवं च खामणाए, क्याए जाएज्ज अत्तणो सुद्धी । थेवं पि वेरकारण-मऽवभवे नाणुवट्टेज्जा ॥७९॥ इहरा नाणडब्भासो, परोवएसाऽऽइधम्मवावारो । नयसीलसूरिणो इव, भवेज्ज विहलो परभवम्मि ૮૦ના तहाहि
___ “नयशीलसूरिदृष्टान्तः” एगम्मि गरुयगच्छे, अतुच्छसुयनाणनायनायव्यो । दूरदिसाऽऽगयसुस्सूसु-सिस्ससंसयसयुम्महणो
॥८ ॥ नामेणं नयसीलो, अहेसि सूरी सयं सुरगुरु ब्य । बुद्धीए नवरि न तहा, सुहसीलतेण किरियाए ॥८२॥ सिस्सो य तस्स एगो, सम्म नाणी य चरणजुतो य । तो तस्स समीवम्मि, समयउत्थवियखणा लोगा ॥८३॥ निसुणंति जिणवराऽऽगम-मुवउत्तमणा तहत्ति जपंता । पकुणंति य बहुमाणं, पवित्तचारित्तजुत्तो ति ॥४॥ एवं बच्वंतम्मि, काले सो चिंतड़ इमं सूरि । मोत्तूण ममं मुद्धा, किमिममिमे पज्जुवासंति ॥५॥ अहवा कुणंतु किंपि हु, एए सच्छंदचारिणो निहिणो । एसो वि कीस सिस्सो, बहुस्सुओ तह ओ वि मए॥८६॥ तह दिक्खिओ वि तह पालिओ वि, तह गुरुगुणेसु ठवियो वि । मममऽवगणिऊणेवं, वट्टइ परिसाए भेयम्मि॥८॥ 'रायम्मि जीवमाणे, न छत्तभंगो हवे' एसो वि । मन्ने लोगपवाओ, न सुओ णेणं अणज्जेण ॥८॥ जइ इण्डिं नियारिज्जड़, थम्मकहाकरणओ मए एसो । ता मच्छरि ति लोगो, मन्नेज्ज ममं महामुद्धो ॥८९॥ ता कुणउ किंपि एवं विहाण जुतं उबेहणं एक्कं । कीरंतज्वरम फलं तभत्तजणे विरुद्धं च ॥१०॥ इय संकिलेसवसगो, पओसवं तदुवरिम्मि सो सूरि । अंतसमए वि तदऽविहिय-खामणो मरणमडणुपत्तो ॥११॥ तो संकिलेसदोसा, तत्थेव यणम्मि पन्नगत्तेण । उववन्नो कूरऽप्पा, सन्नी ताविच्छसच्छाओ ॥२॥ अह तेसिं चिय साहूण, कहवि सज्झायझाणभूमीए । आगंतूणं तु ठिओ, इओ तओ परिभमंतो सो ॥१३॥ तम्मि य काले सज्झाय-करणयंछाए पट्ठिए सिस्से । अवसउणो संजाओ, पडिसिद्धो सो य थेरेहिं ॥१४॥ पडिवालिय खणमेक्कं, पुणो पयट्टम्मि तम्मि अवसउणो । पुणरवि तहेव जाओ, ताहे थेरा विचिंतंति ॥१५॥ होयव्यमेत्थ केणाऽवि, कारणेणं वयं पिता जामो । इइ तेणं चिय समगं, गया उ सज्झायभूमीए . ॥१६॥ अह थेरमज्झयारे, पुव्यभवाऽतुच्छमच्छरवसेण । तं पेच्छिऊण भीमो, भुयगस्स वियंभिओ कोयो ॥९॥ तंडवियपयंडफणो, अरुणऽच्छिच्छोहपाडलियगयणो । दूरविदारियवयणो, पडुच्च तं धाविओ ताहे ॥९८॥ मोत्तूण सेसमुणिणो, महया वेगेण सिस्समऽणुसरिउं । बच्चतो सो कहमऽवि, पडिरुद्धो झति थेरेहिं ॥१९॥ नायं च तेहिं नृणं, को वि इमो साहुपच्चणीओ ति । विद्धंसियसामन्नो, एवं जो उव्वहइ वरं । ॥४३००॥ | एगम्मि य पत्थावे, समागओ तत्थ केवली भयवं । पुट्ठो वुत्तंतमिमं च, सो य थेरेहिं जतेणं ॥१॥ तो केवलिणा तेसिं, पुव्योइयसूरिवइयरो सव्यो । तदुवरि पओसगब्भो, निदेसिओ मूलओ चेव एवं निसामिऊणं, वेरग्गाऽऽवडियबुद्धिणो मुणिणो । जंपति अहो भीमं, पओसदुविलसियं जेण. ॥३॥ तारिससुयनाणगुणाऽऽयरो वि, धीमं पि मुणियकिच्चो वि । सूरी महाऽणुभावो, भीसणभुयगतणं पत्तो ॥४॥ कह पुण भयवं! वेरो-वसामणं तस्स संपयं होज्जा । केवलिणा पडिभणियं, गंतूणं तस्समीवम्मि ॥५॥ उवडसह पव्वभववेर-वडयरं कणह खामणं बहसो । एवं कयम्मि सो जाय-जाइसरणो विबज्झिहि ॥ चेच्या मच्छरमुप्पन्न-धम्मयंछो य अणसणं काउं । आराहिही पुणो वि हु, तक्कालुचियं सुधम्मविहिं ॥७॥ तो थेरेहिं तह च्चिय, सव्यं भुयगं पडुच्च पडिविहियं । कयअणसणाऽऽइकिच्यो, मरिऊण य सो सुरो जाओ॥८॥ इय वेरपरंपरपसम-णट्टया उत्तिमढकालम्मि । सविसेसा सिस्सगणस्स, खामणा सुहफला होइ
॥९॥ किंच
खामितस्स इह गुणा, निस्सल्लया विणयदीवणा मग्गो । लाघवियं एगतं, अप्पडिबंथो य होइ कओ ॥१०॥ 1. निमिय = न्यस्त । 2. निहिणो = तुच्छः । 3. माम् ।
121
Page Navigation
1 ... 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308