Book Title: Samveg Rangshala
Author(s): Jayanandvijay
Publisher: Lehar Kundan Group

View full book text
Previous | Next

Page 203
________________ संवेगरंगशाला श्लोक नं. ६३१०-६३४४ पैशुन्यस्वरूपम् - सुबन्धुसचिवचाणक्यो दृष्टान्तः सोच्वेमं चेल्लेणं, कंबलरयणं पणामियं तीए । कुंडलरयणं नवइ-सुएण तह सत्थवाहीए । ॥१०॥ सिरिकताए हारो, कडगो जयसंधिणा अमच्चेण । रयणंडकुसो य मिंठेण, लक्खमुल्लाइं सव्वाइं। ॥११॥ अह भावजाणणट्टा, रन्ना पढमं पि खड्डगो भणिओ। कीस तए दिन्नमिमं ति, तेण तो सव्ववृत्तंतो ॥१२॥ मूलाउ च्चिय कहिओ, ता जाय समागओ म्हि रज्जकए । गीइं इमं निसामिय, संबुद्धो विगयविसइच्छो ॥१३॥ पव्वज्जाथिरचित्तो, जाओ म्हि अओ इमीए गुरुणो ति । कंबलरयणं दिण्णं, पच्चभिजाणित्तु तं च निवो ॥१४॥ जंपेड़ वच्छ! गेण्हसु, रज्जमिमं चेल्लएण पडिभाणियं । आउयसेसम्मि किं, चिरसंजमविहलणेणिण्डिं ॥१५॥ अह नियपुत्तप्पमुहा, भणिया रन्ना कहेह तुम्हाणं । दाणम्मि कारणं किं, तो युत्तं रायपुत्तेण ॥१६॥ ताय! तुमं यावाइय, रज्जमऽहं गिहिउं समीहंतो । गीइयमेयं च निसा-मिण रज्जाउ विणियत्तो ॥१७॥ तह सत्थाहीए वि हु, भणियं पड़णो ममं पउत्थस्स । योक्कंताई बारस, परिसाइं अहं च चिंतेमि ॥१८॥ अवरं पई करेमि ति, तस्स आसाए किं किलिस्सामि । सिट्ठमऽमच्चेण तओ, देव अहं अन्नराईहिं ॥१९॥ संधिं घडामि किं वा, न व ति पुयं इमं विचिंतंतो । मिंठेणाऽवि य भणियं, अहं पि सीमालराईहिं ॥२०॥ आणेहि पट्टहत्थिं, अहया मारेहि इइ बहुं वुत्तो । संसयदोलाचलचित्त-वित्तिओ संठिओ य चिरं ॥२१॥ अह तेसिमऽभिप्पायं, जाणिय तुट्टेण पुंडरीयरन्ना । दिन्नाऽणुन्ना जं भे, पडिहासइ तं रेह त्ति ॥२२॥ एवंविहं अकिच्चं, काउं केवच्चिरं वयं कालं । जीविस्सामो ति पयं-पिऊण संजायवेरग्गा ॥२३॥ | खुड्डगकुमारमूले, सब्वे वि य तक्खणेण पव्वइया । तेहिं च सह महप्पा, विहरइ सो सयलजणपुज्जो ॥२४॥ इय एयनिदंसणओ, अस्संजमसंजमे पडुच्च तुमं । अरइरईओ वि रेसु, खमग! मणवंछियउत्थकए રો चोद्दसमपावठाणग-मेवं लेसेण साहिउं एत्तो । पेसुन्ननामधेयं, पन्नरसमं पि हु परिकहेमि ॥२६॥ “पैशुन्यस्वरूपम्" - पच्छन्नं चिय जमऽसंत-संतपरदोसपयडणसरुवं । पिसुणस्स कम्ममिह तं, भन्नइ लोगम्मि पेसुन्नं ॥२०॥ एयं च मोहमूढो, कुणमाणो सुकुलसंपसूओ वि । चाई वि मुणी वि जणे, कित्तिज्जइ एस पिसुणो ति ॥२८॥ तहाता मित्तं सुहचित्तं, ताव च्चिय इह नराण मेती वि । थेयं पि अंतराले, जाव न संचरइ हयपिसुणो ॥२९॥ पेसुन्नतिकवतरपरसु-हत्थओ अहह पिसुणलोहारो । दारेइ च्चिय निच्चं, पुरिसाणं पेमदारूणि ॥३०॥ बाढं बीहावणओ, लोयाणं दारुणो पिसुणसुणओ । जो पट्टीए भसंतो, खणेइ कन्ने अनिव्यिन्नो ॥३१॥ अहवुज्जलवेसे पाडि-वेसिए सामिए परिचिए य । दाणपरे य न सुणओ, भसइ वराओ जहा पिसुणो ॥३२॥ सज्जणसंजोगम्मि वि, गणो न पिसणस्स जायए अहवा । ससिमंडलमज्झपरि-ठिओ वि कलसो च्विय करंगो॥३३॥ जइ इह पेसुन्नं चिय, ता किं अन्नेण दोसजालेण । एयं चिय एक्कं उभय-लोगविहलत्तणं काही ॥३४॥ कीरड़ पडुच्च जमिम, तदऽणत्थुप्पायणे अणेगंतो । पेसुण्णकारिणो पुण, पओसभावा धुवोऽणत्थो ॥३५॥ माइत्तमसच्चत्तं, निस्सूगत्तं च दुज्जणत्तं च । निद्धम्मत्ताऽऽई वि य, दोसा पेसुन्नओ विविहा ॥३६॥ वरमुत्तमंगछेओ, परस्स विहिओ न चेव पेसुन्नं । जं न तह दुही पढमे, मणग्गिदाणं तु सइ इयरे ॥३०॥ न य पेसुन्नाउ परं, पायं विहिएण जेण आजम्म । विसदिद्धसेल्लभल्ली-सल्लियदेहो व्य जियइ परो ॥३८॥ किं सामिघायगो गुरु-विणासगो हीणचिट्ठिओ अहवा । पेसुन्नकरो न हि न हि, इमाण अन्नो अहम्मयरो ॥३९॥ पेसुन्नगदोसेणं, सुबंधुसचिवो विडंबणं पत्तो । तदडकरणेणं तदुवरि, चाणक्को पुण गतो सुगतिं ॥४०॥ तहाहि "सुबन्धुसचिवचाणक्ययोःदृष्टान्तः" पाडलिपुत्ते नयरे, मोरियकुलसंभयो अहेसि नियो । नामेण बिंदुसारो, तस्स सुमंती य चाणक्को ॥४१॥ जिणधम्मनिरयचित्तो, उप्पत्तियपमुहबुद्धिसंपन्नो । सासणपभावणडब्भु-ज्जओ य सो गमड़ दियहाई ॥४२॥ पुबुच्छाइयनिवनंद-मंतिणा एगया य तच्छिदं । पावित्ता नरवइणो, सुबंधुनामेण भणियमिणं ॥४३॥ देव! न जड़ वि हु तुब्भे, पसायसवियासचक्खुणा वि ममं । पेच्छह तहा वि तुभं, हियमेव म्हेहिं वत्तव्यं ॥४४॥ 1. सद्धिं पाठां०। 178

Loading...

Page Navigation
1 ... 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308