Book Title: Samveg Rangshala
Author(s): Jayanandvijay
Publisher: Lehar Kundan Group
View full book text
________________
संवेगरंगशाला श्लोक नं. ५६१७-५६५२
प्रसन्नचन्द्रदृष्टान्तः - मानस्वरूपम्
॥१७॥
mn
॥१९॥
कोहो उब्येवणओ, पियबंधुविणासओ महापायो । कोहो संताययरो, सोग्गइपहबंधणी कोहो बुहयणसहस्सपरिनिंदियस्स, पयईए पावसीलस्स । कोहस्स न जंति वसं, विवेइणो तेण कड़या वि कोहाउ हणड़ पाणे, कोहाओ भासइ मुसायायं । कोहा अदत्तगहणं, कोहाओ बंभययभंगो कोहाउ महाऽऽरंभो, परिग्गहो वि हु पयट्टए कोहा । किं बहुणा सव्वाणि वि, पावट्ठाणाणि कोहाओ ॥२०॥ ता तिक्खखंतिखग्गेण, खंडिउं दक्खयाए निरवेक्खो । कोहमहापडिमल्लं, पडिवज्जसु पसमजयलच्छिं कोहो दुक्खणिमित्तं तप्पसमो पुण सुहेक्कहेउ ति । उभए वि हु अप्पवसे, तप्पसमो च्चिय वरं जुत्तो ॥२२॥ कोहो मणसा वि कओ, नरगाय भवे सिवाय तदुवसमो । उभयत्थ वि रायरिसी, पसन्नचंदो इहं नायं ॥२३॥ तहाहि“प्रसन्नचन्द्रदृष्टान्तः”
॥२१॥
॥२४॥
॥२५॥
॥२६॥
॥२८॥
॥२९॥
॥३०॥
॥३२॥
| उग्गविसविसहराऽऽउल - घरं व पोयणपुराऽहिवो रज्जं । मोतुं वीरजिणंडते, पसन्नचंदो विणिक्खंतो विहरंतो जयगुरुणा, समं च रायग्गिहम्मि संपत्तो । ओलंबियभुयपरिहो, उस्सग्गेण य ठिओ सम्मं | जिणवंदणऽट्ठपट्ठिय-सेणियनिव अग्गसेन्नगामीहिं । दिट्ठो दुम्मुहसुमुहाङ - भिहाणपुरिसेहिं दोहिं तओ सुमुहेण जंपियं जयइ, एसो सहलं च जीवियमिमस्स । जो रज्जं तह वज्जिय, पव्वज्जं इय पवन्नोति ॥२७॥ तो दुम्मुहेण भणियं, भद्द ! अलं संकहाए एयस्स । जो असमत्थं पुत्तं, रज्जे ठविडं सयं कीबो पासंडं पडिवन्नो, वेरिभया एवमेत्थ संवसइ । रज्जं सुओ पया वि य, तह पीडिज्जंति सत्तूहिं एवं सोच्या तक्खण- विस्सुमरियधम्मझाणपडिबंधो । साहू पसन्नचंदो, कुवियो चिंतेउमाऽऽदत्तो को मइ जीवंतम्मि वि, मज्झ सुयं रज्जमऽवि य विद्दवइ । मन्ने सीमालमही-वईण दुव्विलसियं एयं ॥३१॥ ता ते विद्धंसित्ता, करेमि सुत्थं ति पुव्वनाएण । उस्सग्गठियो वि रणेण, तेहिं सद्धिं समाऽऽवडिओ धम्मज्झाणठियं पिव, अह तं दद्रूण सेणिओ राया । अहह ! महप्पा कह वट्टइ त्ति, विम्हयरसाऽऽउलिओ ॥३३॥ भत्तिभरमुव्यहन्तो, सव्वाऽऽयरविहियतप्पयपणामो । चिंतइ एरिससुहझाण-संगओ जड़ जियं चयइ ॥३४॥ एसो महाऽणुभावो, उप्पज्जड़ ता कहिं ति जिणनाहं । पुच्छिस्सं ति विभाविय, जयगुरुपासं समल्लीणो ॥३५॥ पुट्ठो य जएक्कपहू, पसन्नचंदो तहाविहे भावे । वट्टंतो मरिऊणं, उप्पज्जइ कत्थ मे कहसु | भणियं पहुणा सत्तम - नरए उप्पज्जड़ त्ति तो राया । नूणं मए न सम्मं, सुयं ति चिंताऽऽउरो जाओ ॥३७॥ एत्थंतरम्मि मणसा, जुज्झतेणं पसन्नचंदेणं । निट्ठियपहरणनिवहेण, सीसताणेण वि रिउस्स घायं काउमणेणं, सीसे हत्थो निवेसिओ सहसा । लुंचियचिहुरचयम्मि य, तम्मि छिक्कम्मि उवउत्तो समणो हं ति विसायं, कुणमाणो किं पि तं सुहं झाणं । पडिवन्नो स महप्पा, जेण लहुं केवली जाओ ॥४०॥ केवलिमहिमा य कया, संनिहियसुरेहिं दुंदुही पहया । पुठ्ठे च सेणिएणं, किं तूररवो इमो भययं ! भणियं जएक्कपहुणा, केवलिमहिमं पसन्नचंदस्स । देवा कुणंति एए, विम्हइओ सेणिओ ताहे पुव्वाऽवरवयणाणं, विरोहमुब्भाविऊण पुच्छेड़ । को नाह! इहं हेऊ, कहियं च जहट्ठियं पहुणा इय मुणिय खवग! तं कोह - विगमसंपत्तपसमरससिद्धी । सुपसन्नमाणसो तं विसुद्धमाऽऽराहणं लहसु छट्ठ पावट्ठाणं, परुवियं कोहनामधेयमिमं । माणाऽभिहाणमेत्तो य, सत्तमं किंपि जंपेमि
॥३६॥
॥३८॥ ॥३९॥
॥४१॥
॥४२॥
॥४३॥
॥ ४४ ॥
॥४५॥
"मानस्वरूपम् "
॥४६॥
॥४७॥
॥४८॥
माणो संतावयरो, माणो पंथो अणत्थसत्थाण । माणो परिभवमूलं, पियबंधुविणासगो माणो माणमहागहगहिओ, जसं च कितिं च अत्तणो हणइ । थद्धत्तणदोसाओ, जायइ अवहीरणाठाणं लहुयत्तणस्स मूलं, सोग्गड़पहनासणो कुगड़मग्गो । सीलसिलोच्चयवज्जं, एसो माणो महापावो माणेण थद्धकाओ, अयाणमाणो हियाऽहियं अत्थं । अहमऽवि किमेत्थ कस्स वि, हीणो किं वा वि गुणवियलो ॥४९॥ इय कलुसबुद्धिवसगो, संजममूलं न कुव्यए विणयं । विणयरहिए ण नाणं, नाणाऽभावे य नो चरणं ॥५०॥ चरणगुणविप्पहीणो, पावेइ न निज्जरं जए विउलं । तयऽभावाउ न मोक्खो, मोक्खाऽभावे य किं सोक्खं ॥ ५१ ॥ किंच
माणतमभरऽक्कतो, कज्जाऽकज्जेसु मुज्झिउं मूढो । बहुमन्निउं अगुणिणो, गुणिणो अवमन्निरं बहुसो ॥५२॥
167
Page Navigation
1 ... 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308