________________
नियंक्तिपंपक
१२१. कायं वायं च मणं च, इंदियाइं च पंच दमयंति' ।
धारेंति बंभचेर, संजमयंती' कसाए य ।। १२२. जंच तवे गुस्सा, रोशि धुरातन' पुर्ण ।
तो साधुणो त्ति भण्णंति, साहवो निगमणं चेयं ।। १२३. ते उ 'पतिण्ण-विभत्ती', हेउ-विभत्ती विवक्खपडिसेहो ।
दिट्ठतो आसंका, तप्पडिसेहो निगमणं च । १२३।१. धम्मो मंगलमुक्किळं ति, पइगणा अत्तवयणनिद्देसो ।
सो य इहेच जिणमए, नन्नपथ पइण्णपविभत्ती ॥ १२३६२. सुरपूइओ त्ति हेऊ, धम्मट्ठाणे ठिया उजं परमे।
हेविभत्ती निरुवहि, जियाण अवहेण य जियंति ।। १२३।३. जिणवयणपदुठे वि हु, ससुराईए अधम्मरुइणो वि ।
मंगलबुद्धीइ जणो, पणमइ आई विपक्खो ।। १२३॥४. बितियदुयस्स" वियक्खो, सुरेहि पुज्जति 'जण्णजाई वि"।
बुद्धाई वि सुरनया, बच्चते णायपडिवक्खो। १२३।५. एवं तु अवयवाणं, चउण्ह पडिबक्खु पंचमोऽवयवो।
एत्तो छट्ठोऽवयवो, विश्व पडिसेह तं" दोच्छ ।। १२३।६. सायं समत्त पुमं, हास-रई आउनामगोयसुहं ।
धम्मफलं आइदुगे, विवक्षपडिसेह मो" एसो।।
१. दमईति (हा)।
कहते हैं कि-'व्यासाचं तु प्रत्यवयवं वक्ष्यति २. ०यंति (रा, हा)।
ग्रंथकार एव' इस वाक्य से यह स्पष्ट होता है। ३. साहू (अ, ब, हा)।
कि भाष्यकार ने गा.१२३ की व्याख्या में ४. भन्नइ (अ, ब)।
इन गाथाओं की रचना की हो। ये गाथाएं ५. साहणो (रा)।
निगा की नहीं होनी चाहिए क्योंकि नियुक्ति६. पण विसुद्धी (जिचू)।
कार किसी भी विषय की इसनी विस्तृत ७. वं (ब)
व्याख्या नहीं करते। (देखें परि. १ गा. ८. पाठांतरं वा साध्यवचननिर्देश इति (हाटी १७-२७)। प७५)।
१०. बीय ० (रा)। ९. १३३/१-११ ये ११ गाथाएं टीका में निगा ११. जहण्णजाईहि (रा)।
के क्रम में व्याख्यात है किन्तु धूणि में इनका १२. वुतते (अ)। कोई संकेत नहीं मिलता। गा. १२३वीं गाथा १३. णं (रा)।। की व्याख्या ही इन ११ गाथाओं में की गई १४. मो इति निपातो वाक्यालंकारा (हाटी प ७८) है।१२।१वीं गाया के प्रारंभ में टीकाकार