________________
१४८.
नियुक्तिपंचक १४५. नोमाउगं पि दुविहं, गहियं च पइण्णगं च बोधब्वं ।
गहियं चउप्पयारं, पइण्णगं होइ गविहं' ।। १४६. गज्ज पज्जं गेयं, चुण्ण च चउन्विहं तु गहियपदं ।
तिसमुट्ठाणं सब्द, इति' बैंति सलक्खणा कइणो ।। १४७. मधुरं हेतुमिजुत्त', गहितमपादं विरामसंजुत्तं ।
अपरिमियं चऽवसाणे, कव्वं गज्जे ति नायध्वं ।। पज्ज तु होति तिविहं, सममद्धसमं च नाम विसमं च ।
पाएहि अक्ख रेहि य एव विष्णू कवी बेति ।। १४९, तंतिसम 'वण्णसम, तालसमं५ गहसम लयसमं च ।
कव्वं तु होइ गेयं, पंचविहं गेयसण्णाए ।। १५०. अत्थबहुलं महत्थं, हेउनिवाओवसग्गगंभोरं ।
बहुपायमवोच्छिन्न", गम-णयसुद्धं च चुण्णपदं ।। १५१. इदियविसय कसाया, परीसहा१० 'वेयणा पमादा य"।
एत्ते अवराहपया, जत्थ विसीयंति दुम्मेहा ।। १५.११. बटारस उ सहस्सा, सोलंगाणं जिहिं पण्णत्ता।
तेसि परिरक्षणट्ठा", अवराहपयाणि वज्जेज्जा५ ॥ १५२. जोगे करणे सपणा, इंदिय-भोमादि समणधम्मे य । सीलंगसहस्साणं, अट्ठारसगस्स निप्फत्ती" ।।
सामण्णपुवगनिजुत्ती सम्मत्ता १. इस गाथा का संकेत दोनों चूणियों में नहीं है ७. बहुपयम • (अचू)। किन्तु भावार्य है । यह अधिक संभव लगता है ८. तु (रा)। कि लिपिकर्ताओं द्वारा इस गाथा का संकेत ९. • विसया (जिन्) । छूट गया हो अथवा स्वयं चूर्णिकार ने ही १०. ० सहे (रा) । सरस समझकर इसका संकेत न दिया हो, ११. वेयणा य उवसग्गा (रा, जिम्, हा)। अन्यथा विषय और क्रमबद्धता की दृष्टि से १२, तेसि (अ)। यह प्रासंगिक लगती है। अतः यह नियुक्ति- १३. पडिर ० (हा)। गाया ही होनी चाहिए। मुनि पुष्पविजयजी १४. ० पए उ (हा)। ने इसे निगा नहीं माना है।
१५. यह गाया दोनों चूर्णियों में संकेतित महाँ है २. इय (स)।
किन्तु चूणि में इस गाथा का भाव एक वाक्य ३. ० निउत्तं (अ, रा, अचू)।
में निर्दिष्ट है। यह भाष्य की गाथा होनी ४. पि (अचू, जिनू)।
चाहिए। ५. तालसमं वण्णसमं (अ, रा, हा)।
१६. उप्पत्ती (अचू, जिचू), पंचगा १११३ । ६. गीयसन्नाए (अ, हा)।