________________
१४२
१७२/१५. बोडिय विभूतीए, कोबी,
१७३. नामं ठवणपमादे', एमेव अप्पमादो,
१७४.
१७५.
१७६.
१७७.
१७८.
१७९.
दब्वे भावे य होइ नायव्वो । हो होइ नायaat ||
मज्जं विसय कसाया, निद्दा विगहा य पंचमी भणिया । होइ 'पमादोऽयमाओ" य ॥
* पंचविहो एसो,
बोडियलिंगस्स होइ उप्पत्ती ।
परंपरा
फासुमुपपन्ना ॥
'चउरंगिज्जस्त निज्जुत्ती सम्मत्ता
य ।
पंचविहो य पमादो इमज्झयणम्मि" अप्पमादो वणिज्जती उ जम्हा, तेण पमायप्पमायं ति ॥ उत्तरकरणेण कथं, जं किची संखयं तु नायव्वं । से सं असंखयं खलु, असंखस्सेस' निज्जुती ॥ खेत्ते काले तहेब भावे य । णिक्खेवो छब्बिहो होइ" ॥ सष्णाकरणं च तो य सण्णाए । 'पेलूकरणं " च सण्णाए४ ॥
नामं ठवणा दविए" एसो खलु करणम्मी, दव्वकरणं तु दुविहं करण करणं, नोसण्णाकरणं पुण्र, सादीयमणादयं, दुविहं पुण वीससाकरणं ।।
पयोगसा श्रीससा य बोधव्वं ।
१. कौण्डिन्यकोट्टवीरौ इति नामद्वयम् ( शादी १५१ ।
२. १७२ १४, १५ ये दोनों गायाएं विभा (गा. ३०३३,३०३५) की हैं। नियुक्ति की आदर्श प्रतियों में ये गाथाएं मिलती है लेकिन टीकाकार ने 'भाष्यगाथे' कहकर इनकी व्याख्या की है। धूण में भी इसका कोई उल्लेख नहीं है अतः हमने निगा के क्रम में नहीं माना है, विभा ५६२० ।
३. व्यणा० (चू)।
४. निषखेवी (ला, ह) |
५. इय (ह, शां
६. माओ म अपमायो (शां) ।
७. मकार बलाक्षणिकः ।
८.
९.
ज्जए (शा)।
असंखयल्स (ला, ह) ।
नियंक्तिपंचक
१०. करणं (शां) |
११. ला प्रति में 'णामं ठवणा' केवल इतना ही पाठ है ।
१२. च (ला, ह) ।
१३. वेलू० (शा) ।
१४. पेलुकरणं च सन्नाते 'ला' प्रति में इतना ही पाठ है।
१५. साईणाई (शां) ।
१६. विस्ससा० (श) । १७९-१८४ तक की गाथाओं का चूर्ण में संकेत नहीं है किन्तु संक्षिप्त व्याख्या प्राप्त है।