________________
1
I
उत्तराध्ययननियुक्ति
२४८.
२४९.
२५०.
२५१.
5.
२५२.
२५३.
२५४.
२५.५.
दक्खिणं' पत्यंतो, बद्धो य तओ य अप्पितो रण्णो । राया से देति वरं 'कि देमी केण ते अट्टो | जहा लाभो तहा लोभो, लाभा लोभो पवति । दोमासकथं कज्जे, " कोडीए वि न निट्टिय ।। 'कोडि पि देमि अज्जो त्ति, भणति राया पहिभुहवष्णो" । सो वि चइकण कोडि, 'जातो समणो" समयपावो ।। छम्मा से छउमत्यो, अट्ठारसजोयणाइ रायगिहे । बलभद्दप्पमुहाणं, १३ इक्कडदासाण ४ पंचसया |
गीयं ॥
अतिसे से उप्पन्ने, होही" अट्टो इमो ति नाऊणं । अद्धाणगमणचित्तं, करेइ धम्मया काविलीयस्त निज्जुत्ती सम्मत्ता
निraat उ नमिम्मी, चउम्विहो 'दुविहो य होह ' "दव्वम्मि | आगम-तोमागमतो, नोआगमतो य सो तिविहो || जाणगसरीरभविए, तब्वतिरिते य 'सो पुणो तिविहो" । एगभविय बढाउय, अभिमुओ नामगोते य || नमियउणामगोतं वेदंतो भावतो नमी होइ । तस्स य खलु, १६ पव्वज्जा, नमिपब्वज्जं ति अज्झयणं ।।
१. दखणे (शां) ।
२. हतो (ला, ह) ।
३. वि से (ला) ।
४. कि तेण ते (ला)
५. अबो (शां) । २४७, २४८ इन दो गाथाओं
का चूर्ण में संकेत नहीं है। किंतु कथानक के रूप में व्याख्या प्राप्त है ।
६. लाहो (शां) ।
७. तीसरे चरण में छंदभंग है ७ वर्ण तथा
पंचम गुरु है।
यह गाथा मूल उसू ८१७ में भी मिलती है । हस्तप्रतियों में तथा चूर्णि में 'सो भणइ' इस उल्लेख के साथ यह गाया कपिल के मुख
से कहलाई है। पाश्चात्य विद्वान एल्सडोर्फ के अनुसार यह गाया नियुक्ति की है।
९. कोडी वि (ह) ।
१०. पट्ट० (ह, ला, चू)।
११. समणो जाओ (शां) ।
१२ छम्मासा (पू) ।
१३. भद्दपमु ० ( ला ) |
१४. ०दोसाण (ह) |
१५. पंचयमे (शां) ।
१६. होहिति (ला.ह) |
१५१
१७. दुविहो हो (ला) |
१८. से भवे तिविहे (ला) । १९. बलू (ला, इ)